Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 25🌻

(Άλεξ)

Δεν μπορεί να το ζω πάλι. Είναι η ίδια εικόνα. Αυτή κάθεται και παίζει σε ένα γαμωπιάνο. Και εγώ ένα άβουλο πλάσμα που δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να ανατρέψει αυτό που θα συμβεί. Δεν είναι το ίδιο,το ξέρω. Πιάνο παίζει η Χρύσα μου και όχι αυτή. Μα στην ιδέα ότι κάτι μπορεί να γίνει και να ζήσω την ίδια εμπειρία, τρελαίνομαι!Δεν θέλω να την βλέπω να παίζει πιάνο! Δεν θέλω!

Τρέχω σαν παλαβός δεν ξέρω που πηγαίνω. Θέλω απλά να εξαφανιστώ. Να μείνω μακριά από αυτή την εικόνα και τις αναμνήσεις που μου ξυπνά.

Αρπάζω τα κλειδιά μου και καβαλάω το μηχανάκι. Δεν θέλω να πάω σπίτι μου. Δεν γουστάρω τις ερωτήσεις τους και είναι και το πρώτο μέρος που θα ψάξουν, αν με ακολούθησαν...

(Χρύσα)

Κοντεύω να τρελαθώ. Ένα σφίξιμο έχει εγκατασταθεί στο στέρνο μου.

Χτυπήσαμε την πόρτα και άνοιξε μια νεαρή γυναίκα.

- Άλκηστη ο Άλεξ πέρασε από δω;ρωτά ο Γιάννης
- Όχι. Έφυγε πριν κάτι ώρες για να σε βρει και να βγείτε. Γιατί δεν είστε μαζί;;;

Η ανησυχία φαίνονταν στα πράσινα της μάτια. Είναι πολύ νέα η μητέρα του Άλεξ στα πόσα τον έκανε; Στα δώδεκα; Ξεπροβάλλω αργά πίσω από το Γιάννη. Η μητέρα του Άλεξ με κοιτά  απορρημένη.

- Άλκηστη πες μου απλά αν πήρε κανένα τηλέφωνο ο Άλεξ.
- Όχι σου είπα Γιάννη. Τι συνέβη και τον ψάχνετε;;! Θα έπρεπε να είστε μαζί!!
- Άλκηστη ποιος είναι; Φωνάζει ένας άνδρας και έρχεται δίπλα μας.

Τα μαλλιά του είναι λίγο ασπρισμένα και τα μάτια του το ίδιο γαλάζιο με του Άλεξ μου. Μας κοιτά σαστισμένα. Ο πατέρας του.

- Μανώλη ψάχνουν τον Αλέξανδρο, λέει και η φωνή της τρέμει.
- Τι εννοείς ψάχνουν;; Μου είχε πει ότι θα βγαίνατε μαζί Γιάννη! Πώς γίνεται να μην ξέρεις πού είναι;!
- Μαζί ήμασταν. Απλά....
- Τι απλά Γιάννη;! Τι απλά;! Τι στο καλό γίνεται;!

Μένω παθητική μπροστά στη συζήτηση. Σκέφτομαι. Που είσαι Άλεξ μου; Που είσαι; Μην έχεις κάνει καμία τρέλα,σε παρακαλώ!

- Ξέρω που είναι!!! Αναφωνώ

Ο πατέρας του με κοιτά περίεργα. Δεν πρέπει να είχε προσέξει την παρουσία μου στο χώρο νωρίτερα.

- Η κοπέλα;
- Φίλη μας, απαντά ο Γιάννης
- Θα σας πάρουμε τηλέφωνο, μόλις τον βρούμε, συμπληρώνει και με τραβά έξω.

Ανεβαίνουμε στο μηχανάκι.

- Καθοδήγησε με, μου λέει

Σε λίγο βρισκόμαστε στο παρκάκι. Εδώ έπρεπε να έχουμε έρθει από την αρχή και να μην ανησυχούσαμε τους γονείς του. Ελπίζω να είσαι εδώ Άλεξ!