Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 27🌻

Έπεσα κάτω στο χαλί και ξέσπασα σε κλάματα. Κάλυψα με τα χέρια μου το πρόσωπο μου.

- Συγγνώμη!! Συλλαβίζω με δυσκολία ανάμεσα στα αναφιλητά μου. Συγγνώμη, συγγνώμη, επανελαμβάνω ξανά και ξανά.
- Μην κλαίς, εγώ συγγνώμη, λέει ενώ βρίσκεται καθισμένος στο χαλί δίπλα μου, έπρεπε να σου είχα μιλήσει.
- Εγώ φταίω Άλεξ. Είχες δίκιο πριν. Το έχω ξανακάνει. Τότε στο πάρτι της Ρίας με τη Σόνια. Και θα το ξανακάνω. Αυτό είναι το ελάττωμα μου. Βιάζομαι. Πάντα βιάζομαι, λέω κλαίγοντας.

Γράπωσε με δύναμη τους καρπούς μου και με τράβηξε κοντά του. Μου αφαίρεσε το μπουφάν.

Με αγκάλιασε και κάθε ραγισμένο κομμάτι της καρδιάς μου κόλλησε ξανά. Ώστε αυτό ήταν. Μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά και όλα μπήκαν στη θέση τους.

- Μείνε μαζί μου. Μείνε να κοιμηθούμε αγκαλιά και σου υπόσχομαι αύριο θα σου μιλήσω για όλα.

Σηκωθήκαμε και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. Με μια κίνηση ξεφορτώθηκα τα αθλητικά μου και μπήκα στην αγκαλιά του.

- Χρύσα...
- Ναι;
- Τίποτα.
- Μμμ...
- Καληνύχτα μικρή.
- Καληνύχτα Άλεξ.

ΠΛΕΥΡΑ ΑΛΕΞ

Την παρατηρώ όσο κοιμάται. Είναι πανέμορφη. Είμαι δειλός. Είμαι πολύ δειλός. Δεν μπόρεσα να της πω τέσσερις λέξεις. Τέσσερις γαμημένες λέξεις που τόσο καιρό θέλω να της πω και απλά δεν μου βγαίνει. Ξεκινώ να της το πω μα κομπλάρω. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πω ένα " είμαι ερωτευμένος μαζί σου" ;;;