Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 13🌻

ΠΛΕΥΡΑ ΑΛΕΞ

Το κουδούνι χτυπά και βάζω τα βιβλία γρήγορα στη τσάντα. Βγαίνω από το κτήριο και κατευθύνομαι προς το μηχανάκι. Βρέχει και κάνει λίγο κρύο. Κουμπώνω το μπουφάν και βγάζω τα κλειδιά από την τσέπη.

Στο απέναντι πεζοδρόμιο μια κοπέλα κοιτά τον ουρανό και είμαι σίγουρος πως την άκουσα να λέει "γαμώτο". Είναι η Χρύσα. Φοράει την κουκούλα της και περπατάει γρήγορα.

Ανεβαίνω στο μηχανάκι και την ακολουθώ. Δεν με έχει πάρει χαμπάρι και έτσι κορνάρω για να κάνω αισθητή την παρουσία μου. Την τρόμαξα για άλλη μια φορά. Γυρνάει και με κοιτά. Της προτείνω να την πάω σπίτι της, μα αυτή αρνήται ευγενικά. Κάποια στιγμή την λέω μικρή και με κοιτά κατάματα. Τα μάτια της βγάζουν φλόγες. Περπατάει χωρίς να μου δίνει σημασία, αλλά εγώ οδηγώ δίπλα της. Γυρίζει απότομα και με ρωτά :" Τι θες". Οι σταγόνες τις βροχής πέφτουν απαλά πάνω στο πρόσωπο της, κάνοντας τη να μοιάζει ακόμα πιο σαγηνευτική και όμορφη στα μάτια μου.

- Να σε πάω σπίτι. Με το μηχανάκι θα φτάσεις πιο γρήγορα. Μην είσαι σνομπ, της λέω ενώ οδηγώ πολύ αργά για να μην την προσπεράσω.
- Δεν είμαι σνομπ. Απλά δεν θέλω να σε βγάζω από το δρόμο σου. Ξέρω ότι μένεις κοντά στο Γιάννη.
- Δεν πάω σπίτι. Ανέβα να σε πάω, ψεύδομαι.

Σπίτι πάω Χρύσα, απλά θέλω να πάω και εσένα στο δικό σου!

Τελικά πείθεται και της δίνω το χέρι μου για να την βοηθήσω να ανέβει. Τοποθετεί τα χέρια της γύρω μου. Το άγγιγμα της τόσο αθώο. Της λέω να με κρατήσει καλύτερα και μπορώ να υπογράψω πως τα μάγουλα της έχουν ροδίσει. Σφίγγει τα χέρια της και το σώμα της έρχεται πιο κοντά στην πλάτη μου. Έχω ανατριχιάσει.

- Φτάνουμε, την ακούω να μου λέει.
- Ποιο είναι το σπίτι σου;
- Δεν θα με αφήσεις σπίτι μου. Μπορεί να έχει γυρίσει ο πατέρας μου.
- Και;
- Τι και; Ως τι θα σε δικαιολογήσω; Μου λέει και πικραίνομαι.

Ως τι θα με δικαιολογούσες άραγε Χρύσα; Ως τι;

Πιάνεται από τον ώμο μου και κατεβαίνει.

- Ευχαριστώ πολύ, λέει και της χαμογελάω.
- Τίποτα, ευχαρίστηση μου, της λέω και με αποχαιρετά.

Προχωράω λίγο με το μηχανάκι. Και εκεί κάτω από τη βροχή κάθομαι και τη χαζεύω που τρέχει στο δρόμο για να φτάσει στο σπίτι της. Δεν έχω ξαναβάλει ποτέ κοπέλα στο μηχανάκι μου Χρύσα. Είσαι η πρώτη που κρατάει το χέρι μου για να ανέβει, η πρώτη που αγκαλιάζει τη μέση μου για να μην πέσει, η πρώτη που ακουμπά τον ώμο μου για να κατέβει. Είσαι η πρώτη που ανέβηκε στο μηχανάκι μου Χρύσα. Είσαι η πρώτη.