Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 29🌻

Οι μέρες περνούν γρήγορα και με τον Άλεξ ερχόμαστε όλο και πιο κοντά. Μου ανοίγεται και του ανοίγομαι. Μιλάμε για διάφορα θέματα και η έλξη που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον είναι εμφανής. Η όλη αύρα ανάμεσα μας αποπνέει κάτι θετικό, κάτι που με κάνει να δένομαι όλο και περισσότερο μαζί του.

Η εξάρτηση που του έχω είναι φανερή και στους γύρω. Στα διαλείμματα καθόμαστε μαζί. Το μεσημέρι με γυρνάει στο σπίτι με το μηχανάκι και τα απογεύματα όταν δεν έχουμε δραστηριότητες και μαθήματα πηγαίνουμε άλλοτε βόλτες και άλλοτε στο παρκάκι. Στο παγκάκι μας.

Εκεί, σε εκείνο το παγκάκι καθόμαστε και μιλάμε με τις ώρες. Τον ακούω καθώς μου μιλά και πολλές φορές χάνομαι χαζεύοντας τις εκφράσεις του προσώπου του ή τα μάτια του ή τις κινήσεις των χεριών του που συνοδεύουν τον παθιασμένο του λόγο.

Νιώθω ερωτευμένη.

(Νίκος)

Η κατάσταση έχει γίνει κουραστική. Και εγώ και η Ρία είμαστε πολύ down. Η απομάκρυνση της Χρύσας μας έχει στοιχήσει. Ειδικά η Ρία δεν μιλιέται είναι συνεχώς μέσα στα νεύρα. Δεν λέω και εμένα με πειράζει που η Χρύσα μας έχει παρατήσει για τον Άλεξ. Δεν είναι ζήλεια όμως αυτό που νιώθουμε. Είναι αδικία. Αυτό που γίνεται είναι τεράστια αδικία. Μου λείπει. Μου λείπει πολύ η κολλητή μου.

Μα νιώθω και χαρούμενος για αυτή. Το πρόσωπο της λάμπει και φαίνεται πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

Αυτό σκέφτομαι όταν νιώθω την απουσία της. Ότι είναι ευτυχισμένη.

Η Ρία φυσικά είναι χειρότερα από μένα. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται προς τα έξω γιατί εγώ προσπαθώ να κρύψω τι νιώθω μπροστά της για να μην επιβαρύνω την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.

Στο μάθημα δεν μιλάνε πια. Οι καθηγητές τις κοιτούν με απορία. Αφού ποτέ δεν σταματούσαν να μιλούν.

Μα πώς να μιλούν! Η Χρύσα είναι μονίμως αλλού. Είτε κρυφοκοιτάει το κινητό της και χαμογελάει είτε ζωγραφίζει καρδούλες στα βιβλία και γράφει παντού το όνομα του Άλεξ.

Στο διάλειμμα δεν έρχεται να κάτσει μαζί μας. Ακόμα και το παγκάκι μας ρωτάει : " Που είσαι Χρύσα; "

Μετά το σχόλασμα γυρίζω εγώ την Ρία στο σπίτι. Η Χρύσα φεύγει με τον Άλεξ. Στην διαδρομή η Ρία δεν μιλά, παρά κλείνει τα μάτια της και με κρατάει σφιχτά μέχρι να φτάσουμε.

- Φτάσαμε. Κατέβα, της είπα και άνοιξε τα ερμητικά κλειστά μάτια της.
- Νίκο...,είπε με ένα λιγμό στη φωνή της.
- Την χάνουμε έτσι δεν είναι; Την χάνουμε τη Χρύσα. Νίκο τι θα κάνουμε;