Μάθε Με Να Αγαπώ [ᴛ.ᴍ.ʟ] ✔️

🌻Κεφάλαιο 23🌻

Καθόμαστε στο παγκάκι μας ως συνήθως και συζητάμε διάφορα. Εγώ είμαι λίγο στον κόσμο μου.

Flashback

Χθες δεν την γλίτωσα την ανάκριση. Τα έμαθαν όλα. Η Ρία τσίριζε και χειροκροτούσε τραβώντας τα βλέμματα των παιδιών. Έχει ενθουσιαστεί περισσότερο και από εμένα! Ο Νίκος αν και τον συμπαθεί είπε να το "παίξει" προστάτης.

- Αν σου κάνει το οτιδήποτε, στο λέω για να ξέρεις και να μην ψάχνεις, στο πίσω προαύλιο θα τον θάψω!
- Δεν θα μου κάνει τίποτα! Είναι πολύ καλός!
- Είναι πολύ καλός!! Επαναλαμβάνει κοροϊδευτικά. Και εγώ σου λέω, μια τρίχα σου να σου πειράξει και θα μας χαιρετά από ψηλά.
- Σταμάτα!!! Φώναξα και άρχισα να του ρίχνω μπουνίτσες.

Στο σχόλασμα με περίμενε ο Άλεξ στο μηχανάκι του, κρατώντας το δεύτερο κράνος. Αναρωτιέμαι γιατί έχει δεύτερο κράνος. Ποιος ξέρει πόσες κοπέλες έχουν φορέσει αυτό το κράνος! Κλείνω τα μάτια και κουνώ προς τα πίσω το κεφάλι μου για να διώξω αυτές τις σκέψεις.

- Ανέβα μικρή.
- Μη με λες μικρή!
- Αφού μικρή είσαι.
- Δεν είμαι!
- Είσαι μικρότερη μου Χρύσα. Έχω κάθε δικαίωμα να σε λέω μικρή. Και να σου πω την αλήθεια μ' αρέσει να σε πειράζω, λέει και γελάει
- Αη ρε, μορφάζω και του ρίχνω μια σφαλιάρα στον ώμο καθώς ανεβαίνω στο μηχανάκι.
- Όχι ρε σε μένα μικρή, μου λέει και κοκκινίζω.
- Κρατα με σφιχτά μην πέσεις. Εκτός και αν δεν αντέχεις αυτή την επαφή, προσθέτει αφήνοντας με έκπληκτη.

Που πήγε ο γλυκούλης Άλεξ; Αυτός είναι αλαζόνας, έχει αυτάρεσκο υφάκι και γενικότερα έχει καβαλήσει το καλάμι! Με ξαφνιάζει αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά του αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ πως μου αρέσει αυτή η σιγουριά που έχει για τον εαυτό του και τα αυθόρμητα ακατέργαστα λόγια του.

Σφίγγω τα χέρια μου γύρω του χωρίς να απαντήσω στο σχόλιο του και βάζει μπρος.

Με αφήνει έξω από το σπίτι μου μιας και όλοι λείπουν. Βγάζω το κράνος και ανακατεύω λίγο τα πατικομένα μου μαλλιά. Καθώς του το δίνω προσπαθώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό μα δεν τα καταφέρνω.

- Άλεξ...να σε ρωτήσω κάτι;λέω διστακτικά
- Ναι φυσικά!
- Πριν από μένα πόσα κορίτσια έχουν φορέσει αυτό το κράνος; Ρωτώ σιγανά και βαζω μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου νιώθοντας αμηχανία και λίγη ντροπή.
- Βασικά άστο...δεν ξέρω καν γιατί το ρώτησα..ξέχνα το...δεν θέλω να μάθω...απλά ξέχνα το., Προσθετω τραυλίζοντας.