shtrati i dashurise

14

            Pas dy muajsh

                     *Liam*
Kishin kaluar dy muaj dhe tashme ishim ne dhjetor. Per pak dite mernim pushimet e fundvitit. Mendoja si do rrija kaq dite pa e pare Ajlen. Por une nuk do e lejoja te ndodhte kjo gje. Keto dy muaj me dukeshin si dy shekuj. Me dukej sikur Ajlen kisha nje jete qe e njihja dhe nuk duroja dot me. E kisha te qarte se çfare ndjenja per te dhe duhet t'ja shprehja. Kisha pritur kaq gjate dhe me dukej sikur ndjenjat e mia te fshehura do me shperthenin ndonje dite. Diten e premte mbaruam shkollen dhe filluam pushimet. Kisha lene qe te shtunen ne darke te shkoja ne lagjen e Ajles dhe ta takoja per ti thene gjithcka, pavarsisht se si mund te reagonte. Nese nuk ja shprehja nuk do e merja vesh pergjigjen e Ajles.

          E shtune, pasdite:

Liam: ca po ben vogelushe ku je?
Ajla: Liam ca po ben? Un hiç po rri. Ne shtepi jam ku te jem tjeter?
Liam: mendova mos kishe ikur te gjysherit ne durres.
Ajla: Jo Liam jam ne shtepi. Nuk e kemi vendosur ende a do shkojme apo jo.
Liam: Ajla do flasim deri vone sot?
Ajla: Patjeter Liam.
Liam: Faleminderit vogelushe.
Ajla: 😊
Liam: Epo me duhet te dal me Enin. Flasim me vone mir? Mos u merzit te lutem. ❤
Ajla: Jo Liam vazhdo. Une ketu jam. Nese vonohesh dhe me ze gjumi, me mer ne telefon dhe zgjohem.
Liam: Mire vogelushe ❤.
Dola me Enin dhe gjithe pasditen deri ne darke e kam shtyre duke luajtur bilardo. Nuk me pritej derisa te vinte ora. Ajles ende nuk i thash se doja ta takoja.

                    * Ajla *
Gjithe darken rrija me telefonin duke pritur nga momenti ne moment mesazhin e Liamit. Ai kerkonte te flisja deri vone me te. Nuk eshte hera e pare dhe nuk me dukej çudi edhe pse emocionet e mia me qarkullonin ashtu si ne çastin e pare qe kisha rene ne dashuri. Por teksa po prisja ai po vonohej dhe mua po me merte gjumi, duke e mbajtur telefonin ne kraharor me foton e tij qe ja kisha mar nga whatsappi. Me kishte derguar tere ato mesazhe por une nuk e kisha ndjere. Me bie telefoni!

                     *Liam*
Ora 12:30
Po i bija telefonit sepse e dija qe Ajlen do e kishte zene gjumi. Pas disa thirrjesh, une me iden se Ajlen nuk do e zgjoja dot hapet telefoni.
Ajla: Alo...( ishte e pergjumur. Ta haje fare me ate zerin e embel qe kishte. E imagjinoja si ishte e sapo çuar na gjumi. Do e kafshoja sa t'me dilte nga shtepia.)
Liam: Te vdes sa e mire je kshu si pergjumesh. Me fal qe te zgjova vogelushe. ( Ajlen qeshi lehte, por une e ndjeva dhe buzeqesha dhe une)
Ajla: Skagje Liam. Flasim me sms tani.
Liam: Jo nuk do flasim me sms...por perball.
Ajla: Nuk po te kuptoj?
Liam: Per 10 min jam aty poshte shtepise. Dua te flas dicka me ty. Bej si bej dhe dil te shkallet.
Ajla: Ma thuaj ketu Liam. Nuk kam si dal kam frike mos me zgjohen prinderit.
Liam: Ne rregull pastaj un do te vij nga dritarja tek dhoma jote. Hipi nga shkallet dhe vij. Me mire keshtu?
( po me vinte per te qeshur me gjithe ate seriozitet qe kisha ne ato momente. Ajla ishte vajze e urte dhe e dija qe ajo do dilte nga shtepia per mua )
Ajla: Mire mire do dal. E sa do qe te vish?
Liam: Per 5minuta jam poshte shtepise.
( nuk kaluam as 2 minuta dhe isha para pallatit te saj.)

                     * Ajla*
Isha shume ne ankth. Cfare mund te kishte Liami ne kete ore. Duhet te jete patjeter urgjente. Zot sa frike kam. Ai po kerkon te dal nga shtepia tani. Si do ja bej?? Shkoj te shoh ne dritare dhe makina e Liamit ishte poshte. Ai ishte jashte po me priste dhe po pinte cigare. Do ftohej ashtu duke me pritur. Pa e menduar dy here, ashtu me pizhama sic isha e me papuçe, floket e mia rremuj i vertete dola avash avash pa bere zhurme. Nga emocioni i madh dhe nga ankthi harroja te vija dhe syzet. Hapa deren dhe dola. Nuk e mbylla pasi do hyja perseri ne shtepi dhe e lash pak fare hapur. Sa zbres shkallet e katit te dyte Liami ngjitet lart. Ai do me kishte pare nga kati. Po prisja t'me thoshte se çfare kishte ndodhur. Une vertete mendoja se do flisja deri vone me te. Kisha frike sepse mendoja mos do e humbisja. Mund te kisha bere faj diku edhe nuk e kam kuptuar. Liami me pa dhe ngeli..