shtrati i dashurise

54

                     *Liam*

Isha me shume se i lumtur me pranine e Ajles ne shtepine time. E kisha prane vetes dhe asgje tjeter nuk me mungonte.

Ajla: Liam?
Liam: Po engjell?
(Ia ktheva nderkohe qe luaja me floket e saj)
Ajla: Mund te me japesh ndonje rroben tende?
Liam: Çfare te duash engjell. Me thuaj ca do?
Ajla: Bluze edhe tuta. Po ti kerkoj sa per te fjetur.
( qesha)
Liam: Mendova se mund te kishe marre me vete. Hape dollapin dhe mer ca te duash.
Ajla: Nuk mundem Liam. Me vjen shume zor. Te lutem me jep ti, nuk mund te shoh vet.
Liam: Engjell e kemi diskutuar mijra here kete gje. Ti je pjese e familjes, shiko dhe merr ca te duash.

(Ajla me pa qe isha i vendosur dhe nuk i ngeli gje tjeter veçse te çohej vet dhe te shikonte. U çua dhe po shikoja te pasmet e saja. Ishin me nje forme kaq te bukur sa nuk rezistoja dot pa ja kapur. E kapa nga pas dhe i putha fundin e belit. Ajla buzeqeshi dhe e lash te ikte. Hapi dollapin dhe po shikonte. Zgjodhi nje bluze gri adidas po ma merte mendja se do ti rrinte si fustan. Zgjodhi dhe nje pal tuta te zeza. Sa mbylli dollapin une u çova. Ajla me kapi doren.

Ajla: Ku shkon?
Liam: Po dal sa te nderrohesh ti dhe do vij prap.
(Ajla me shtrengoi doren dhe me shume)
Ajla: Jo nuk do ikesh, ulu aty.

(Dhe me mori perdore dhe me uli ne krevat. Fiku driten e madhe dhe la ndezur vetem nje drite te vogel qe e kisha ne komodinen krahe shtratit.)

Ajla: E fika driten se po me flihet.
Liam: Mire bere engjell. Nderrohu dhe po i mbyll syte.
(I thash duke qeshur dhe vura duart tek syte. Ajla mu afrua prane dhe me hoqi duart nga syte)
Ajla: Mos i mbyll syte. Nuk kam problem. Me ndihmo vetem me zinxhirin e fustanit. Ma hiq.
(nuk i thash asgje. Ajo u kthye nga pas dhe i ula zinxhirin ngadale duke i pare vijen e kurrizit. Po fillonte te me nxehej trupi. Ja ula disi fustanin dhe ndiqja me gisht vijen pas. Ajla nuk reagoi. Hoqi fustanin. Mori bluzen dhe tutat dhe u kthye nga une. E kisha perball meje vetem me te brendshme dhe ishte nje mbrekulli qe Zoti ma kishte sjelle mua. U magjepsa, jo jo me shume se kaq. Mbeta gojehapur dhe i shushavitur. Ajla la rrobat ne divanin e dhomes sime dhe mu afrua. Ça mund te kishte me te bukur se kaq? Me puthi dhe duart e saja lodronin ne floket e mija. I terhoqa trupin dhe e ula siper vetes. U eksitova brenda pak çastesh, ja ndjeja trupin e ngrohte. E prekja gjithandej, iu dorezova epshit. Ajla nuk reagonte me veprimet e mia. Ajo me shtrengonte pas vetes. E mora ne krahe ngadale dhe e shtriva me shtrat. E lash poshte vetes dhe i puthja fytyren dhe qafen. Ajla qeshte si femi. E ndjeja se ajo nate do te ishte ndryshe, shume ndryshe nga cdo here tjeter)
Liam: Engjell?
(I fola pasi ndalova se puthuri)
Ajla: Po jete?
( me pyeti duke me ledhatuar me doren e vogel fytyren time)
Liam: Eja vishu. Nuk dua te merzitesh nga teprimi im. Po te marr rrobat.
(Ajla nuk me la te levizja)
Ajla: Liam?
(Me pyeti e frikesuar dhe duart i dridheshin)
Liam: Po engjell cfare do?
(E pyeta duke e pare ne sy dhe nuk ja ndaja shikimin)
Ajla: Me puth. Mos i merr rrobat. Me puth mua.
(Tha duke iu ngrohur faqet gjithnje e me shume.)
Te dua shume Liam.
(Me tha dhe zeri i dridhej. E dija si ndjehej. Ne kurre nuk kishim arritur as deri ne ate çast qe ndodheshim. Buzeqesha dhe i putha ballin. Me pas fillova ta puthja ne fytyre dhe me qafe)