shtrati i dashurise

2

Kaluan ore duke ber muhabetet tona e qyfyret qe nuk kishin te sosur. Shkoj ne shtepine time. Hoqa kompletin dhe me tuta te shkurtra ika pas shtepise ku ishte pishina e madhe dhe u hodha. Doja te reklasohesha dhe aq kohe sa me kishte mbetur nga fillimi i universitetit. Zot kjo pjese me streson shume. Teksa rrija ne uje, me syte mbyllur po mendohesha dhe papritur ne mendje me erdhi vajza me te cilen u perplasa sot. E cuditshme! Vajza qe u perplasa ishte shum e ndrojtur, si e trembur. Dukej e pafajshme...por te gjitha femrat keshtu jane ne fillim apo jo? Nuk besoj te femra, tek dashuria e vertete...Per mua dashuri ishte familja, shoqeria qe ke nje jete qe ndan gjithcka. Asgje me teper! Kaloi pak kohe dhe ika ne dhomen time. U shtriva dhe me kishte zene gjumi.
Bie telefoni dhe shoh qe ishte babi.
Liam: Po bab?
Babi: Bir cfare po ben?
Liam: Isha ne gjum. Ca beni ju? U lodhet?
Babi: Po bir si cdo mbledhje. Une me mamin mund te vonohemi dhe disa dite besoj se ti nuk e ke problem. Nese ke dicka na lajmero.
Liam: Jo ba mos ki merak. Kujdesuni per veten.
Babi: Se degjohemi bir. ( te duaaamm Liamm degjohej zeri mamit ne telefon)
Liam: Dhe un ju dua.
Mbylla telefonin dhe qesha. I doja prinderit e mi e pse nuk kaloja shume kohe me ta.
U vesha dhe shkova ne garazh per te mare X5 qe me kishin mar prinderit per ditelindje vitin e kaluar. Mar Enin ne telefon dhe do takoheshim per te dal nje xhiro nga liqeni. Futet Eni ne makine.
Eni: Nisemi?
Liam: Direkt.
Eni: Do gjuajm ndonje zock andej?
Liam: Aty te mbeti mendja ty. Shohim e bejme. Qeshem..gjithmone Eni ishte me shakaxhiu nga ne te dy. E kisha vlla per koke. Shkuam nga liqeni. Parkuam makinen dhe ecem ne kembe. Vajza kishte pafund po nuk me bente asnje pershtypje. Teksa ecnim shikoja Enin qe hidhte fjale prane disa vajzave qe ishin krah nesh. Teksa hidhja syte nga liqeni, ulur ne nje nga pemet rreth saj shoh nje person ulur me disa kacurrela te dendura. Ishte me kurriz nga une por ato kacurrela me dukeshin te njohura. Nderkohe qe Eni kishte zene muhabet me to per ti mar numrin ndonjeres un afrohesha pak nga pak per te pare personin. Nuk i pash dot fytyren por vura re qe vajza ishte veshur me nje komplet te zi qe i tregon format qe kishte. Ai komplet dukej kaq i bukur ne trupin e saj. Pash qe vajza kishte nje liber ne dore dhe po lexonte. Nuk kishte pike dyshimi. Ishte vajza qe u perplasa sot! Ato kacurrela nuk i kisha harruar. Bera qe te kthehesha por ben zhurme gjethet qe kisha shkelur dhe vajza direkt u kthye nga une e trembur.
Vajza: Oh qenke ti. U tremba nje moment.
Liam: Ske faj. Ishe e perhumbur. Hera e dyte qe te shoh dhe perseri me liber ne dore te shoh.

Vajza qeshi. Sa buzeqeshje te bukur kishte.

Vajza: Jam e dhene pas librave. I adhuroj.
Liam: Mire per ty. Epo tme falesh po me duhet te iki.
Vajza: Mirupafshim.
Me pershendeti me doren e saj te holle dhe me shihte ne sy. Dreq! Se kisha vene re se ishte me e mire nga sa e mendoja. Perseri ika me nxitim dhe ne fund ktheva nje her koken mbrapa. Ajo i ishte kthyer perseri leximit dhe perseri u perhumb brenda atij libri qe mbante ne duar. Perseri me ndodhi nje ndjesi te cuditshme kur me pa me syte e shkruar.
Eni kishte kohe qe me kerkonte.

Eni: Po cu bere mor burr, rregullova muhabetin me ato gocat dhe per ty i thash njeres. E sheh si ti rregullon vllai punet ty? Liam: Nuk dua jo. Eja ulemi pime ndonje gje.
Eni: Liam? Ke ndonje problem?
Liam: jo En jo. Eja ikim.
Eni: Mire vlla.
U ulem ne lokalin e pare qe pame.