shtrati i dashurise

64

*Liam*

E çova Ajlen ne shtepi dhe shkova me pas per ne kompani. Futem brenda dhe pershendes te gjithe njerezit qe punonin atje. Ata i kisha si familje te dyte dhe nuk i shikoja si puntore. Futem ne zyre dhe shoh nje vajze. Ishte me nje fund te zi pas trupit dhe kemishe te bardhe. Floket i kishte te drejta dhe ishte me kurrize nga une. Trokita ne dere e pse kisha hyre. Ajo u kthye nga une dhe u skuq.
Liam: Hem, pershendetje?
- Si jeni?
Liam: Po ti ça do ketu?
- Me falni po ju çfare doni ketu?
Liam: Pse nuk me njeh?
-Me vjen keq po jo...
(duhet te jete e re kjo perderisa s'me njeh)
Liam: Epo do me njohesh.
(Ne moment hyri babi me mamin)
Mami: Biri im.
Liam: Mami.
(dhe e perqafova. Pash vajzen dhe ajo u ndje ne siklet)
Babi: Viola bij, shpresoj te mos jemi vonuar.
(pra emrin e kishte Viola)
Viola: Jo zoteri.
Liam: Kjo kush eshte?
Mami: Eshte asistente e re e jona. Ka ardhur ketu te punoj pak kohe. Viola ky eshte djali im Liam.
Viola: Gezohem.
(Dhe me zgjati doren. E kapa doren dhe ajo pak sekonda e mbajti dhe e shkeputi)
Liam: Kenaqesia eshte imja. Bab erdha t'ju takoja e te shikoja ç'behej ketej.
Babi: Mir bere bir. Liam mund te me plotesosh dicka?
Liam: Po bab?
Babi: Mund ta çosh Violen deri ne shtepi se shoferi yne mori leje.
Liam: Ëm, mire po une se di ku e ka shtepine.
Babi: Ta tregon Viola.
(Une u ktheva serioz)
Liam: Mire, eja se s'kam kohe.

(Takova prinderit dhe ika para. Viola me ndiqte mbrapa. Dola jashte dhe ika te parkingu. Hipa ne makine dhe ajo po rrinte pa levizur para saj)

Liam: A do hipesh apo te iki une?
Viola: Po pres te me thoni ju zoteri. (Une ende rrija serioz e pse me qeshej.)
Liam: Nuk jam ende "zoteri'. Kur jam ne kompani me thoni ashtu, jashte jam thjesht Liam. U kuptuam?
Viola: Po zoti Liam.
Liam: Zot, eja eja hip.
(Vajza hipi ne makine ne vend te pare. Ate vend e meritonte vetem Ajla.)
Liam: Ka mundesi te hipesh mbrapa?
Viola: Oh me fal shume. Ja tani menjehere, te me falni nuk do ndodhi me.
(Ajo zbriti dhe hipi mbrapa. Vuri rripin dhe u nisem)

Liam: Ku e ke shtepine?
Viola: Nuk ka vend fikse si quhet lagjja. Do te te them ça rruge te ndjekesh.
Liam: Ti e di.

(Viola me shikonte shpesh dhe e dalloja nga pasqyra. Madje dhe fundin pas trupit i ishte ngritur aq sa per te te ngacmuar fantazine por une mendjen e kisha tek Ajla. Ate dashuroja dhe s'do ja beja kurrsesi ate gje.)

Viola: Kthehu majtas.
(tunda koken. As nuk i flisja). Pastaj do ecesh drejt deri ne fund te lagjes dhe atje do zbres. Te me falesh qe te mundova (me thoshte duke u perpjekur te embelsonte zerin)
Liam: E bera se ma kerkoi babi, jo per ty.
Viola: E di, por po te kerkoj falje nga ana ime dhe faleminderit. (Me tha duke buzeqeshur. Nuk i ktheva pergjigje, por eca deri atje ku me tha dhe ndalova makinen)

Liam: Ketu e ke lagjen?
Viola: Po.
Liam: Atere mirupafshim.
Viola: Mirupafshim.

(Tha dhe zbriti nga makina. Nuk e pash me dhe pa nje pa dy ndeza makinen dhe shkova ne shtepi. Mendova te merja Ajlen ne telefon, me mori malli per te.)

Liam: Engjelli im?
Ajla: Jete.
Liam: Ça po ben?
Ajla: Po mesoj, po ti? Te kam rene ne telefon nuk ma ke hapur.
(Me tha gjoja me zerin e nevrikosur)
Liam: Se kam degjuar vogelushe. Shkova ne kompani dhe takova prinderit. Pastaj me pas çova nje asistente te re deri te lagjja ku kishte shtepine.
Ajla: Asistente? Lagje, shtepi???(me pyeti me zerin qe ishte prere. Tani ja hapa gropen vetes)
Liam: Mos u keqkupto engjell. E çova se shoferi i kompanise kishte mare leje.
Ajla: Pse duhet ta çoje ti?
Liam: Me tha babi.
Ajla: Po nese nuk do kishe shkuar ti ne kompani kush do e kishte çuar ne shtepi ate "asistenten"?
Liam: Hem, se di ndoshta ndonje koleg atje?
Ajla: Epo atere??? Ti po me genjen.

Tha me zerin qe po i dridhej dhe me mbylli telefonin.
E mar ne telefon perseri.

Ajla: Ça do tani?
Liam: Ty te dua, mos bej keshtu se nuk po te genjej.
Ajla: Jo ti po me genjen mua. Kushedi me kë ke qene ne te vertete. Me lere rehat Liam.

Me mbylli telefonin me ato nervat kacurrel me keq se floket e saj qe kishte dhe nuk ma hapi me. I dergoja mesazhe dhe i shikonte por nuk kthente. Me nervozonte shume ajo situate me dukej sikur humbja Ajlen, dhe e humbja pa faj. Sonte do ikja te shtepia e saj dhe nuk do e lija te qete, e dija qe ishte nevrike por e dija dhe si ta qetesoja ate. Erdhi mbremja dhe u nisa me makine. Nga stresi kisha pire dy paketa cigare dhe nisja te tretin. Gjate rruges pija cigaren derisa shkova pas pallatit te Ajles. Ora ishte 11:00. Mbaroj se piri cigaren dhe e flak tutje. Hipi tek shkallet dhe mundohem te hap dritaren. Ne fillim mendova mos e kishte kyçur dhe atere s'do dija nga t'ja mbaja por jo, per fatin tim dritarja ishte e hapur. Hyj brenda dhe Ajla ishte shtrire dhe po flinte. Telefonin e kishte lene ne komodine, ndaj mesazhet e fundit Ajla nuk mi kishte pare. Ulem perball saj dhe e perkedhel ngadale dhe e puth ne buze. Ajla leviz dhe hap pak syte. Çohet vrullshem dhe me sheh me nerva.

Ajla: Ik Liam. Ik se perndryshe do bertas.
(me tha me hundet e zena nga te qarat, dhe syte ja dalloja me rrathet poshte te enjtur)
Liam: Une nuk iki dhe ti nuk do bertasesh. Me ler te te tregoj ç'ndodhi.
Ajla: Nuk dua te te degjoj, ka mundesi te ikesh dua te fle.

(Beri te çohej dhe se lash une. Hoqa xhuboksin dhe u shtriva siper saj. Zemra i rrihte si e çmendur, po ashtu edhe mua. E ndjeva qe fytyra po i nxehej dhe frymemarrja i shpeshtohej)

Liam ik. Ik se nuk dua te te shoh me sy.
(Me thoshte me gjysem zeri dhe nuk me shikonte ne sy. Iu afrova prane dhe i fola nderkohe qe nuhasja qafen e saj)

Liam: Te dy e dime shume mire qe nuk do qe te iki. Shtt mos fol dhe me degjo pak.
(I thash ngadale dhe gishtin tregues ia vura ne buze)