shtrati i dashurise

81

Ishte koha e drekes dhe gjysherit e Ajles flinin. Une me Enin po shikonim televizore dhe Ajla po lante enet. Nuk rezistoja dot larg saj dhe iu afrova.
Liam: Hej...
Asnje pergjigje.
Liam: Ke nevoje per ndihme?
Ajo ndaloi se shkumosuri pjaten dhe u kthye nga une. Po me shikonte aq thelle dhe me kaploi ndjenja qe shkaktohej vetem nga shikimi i saj,njesoj si heren e pare kur u perplasa me te.
Ajla: Jo faleminderit, mund te largohesh.
(Me tha me nje buzeqeshje te shtirur ironike dhe iu kthye perseri eneve)
Liam: Po tani çfare te bera?
Ajla: Si çfare me bere? Ça te me besh me? Ti je djali i trendafilave me gunjet e vrara qe me sillte sahere. Ua ke bere mendjen çorap gjysherve te mi me nje sjellje xhentelmeni po une nuk i ha keto gjera. Tani me vjen edhe ne shtepi dhe me rri ketu, ku une s'dua te te shikoj fare.
Liam: Po dua une te shikoj. Pse u ngrite nga tavolina ne fillim, apo se isha une prezent.
Ajla: Po se ishe ti prezent.
Liam: Me vjen keq. Nuk do ndodhi me.
Ajla: Mbaje fjalen, mire qe nuk ke mbajtur te tjerat po mbaje kete te pakten.

Aty me lendoi jashte mase. E dija qe nuk i kishte seriozisht edhe pse serioze dukej. Nuk doja ta bezdisja me teper.
Liam: Me fal qe te bezdisa. Nuk do ndodhi me.

Ika pa nje pa dy nga Ajla pa e pare me. Do i tregohesha indiferent keto dite ndoshta keshtu do ishte me mire. Epo keq me te mire keq me te keq. U ula prane Enit i xhindosur, por vendi nuk me mbante. Dola ne ballkon dhe fillova cigaret nje nga nje. Pas meje erdhi dhe Eni e po pinim te dy. Nuk e shikoja se çfare bente Ajla brenda. Mbaroi paketa e cigareve.

Liam: Vella po iki deri ne dyqan.
Eni: Lere se iki une.
Liam: Jo skagje, rri ketu mos çohen gjysherit. Une do bej nje xhiro ne kembe dhe do vij prap. Do ndonje gje ti?
Eni: Jo vella jo. Po nga darka tu sjellim ketyre disa gjera se erdhem duarbosh.
Liam: Shkoj i marre une qe tani.
Eni: Vemi te dy.
Liam: S'ka problem iki une.

Vajta te dera te rafti i kepuceve dhe mora atletet e mia. Ajla kaloi aty prane dhe me pa me habi, ndoshta mendonte qe do ikja.
Ajla: Ku do shkosh?
Liam: Diku qe ty nuk do te te arrij te te bezdis prania ime.

I thash pa e ngritur koken teksa lidhja lidheset. U çova dhe e pa e pare i thash 'mirupafshim' dhe hapa deren ngadale dhe e mbylla po ashtu. Dola dhe ecja rruges i menduar, sa pa fat paskam qene. Kam vajzen qe dua dhe ajo sillem sikur te mos ekzistoj. Me e forta eshte qe dhe kur flasim me flet sikur do te me shqyej ne moment. Kjo vajze po me çmendte dhe se si sa mund ta duroja kete gjendje. Por rehat nuk do e lija, nese ajo nuk do me doj me atere do largohem pergjithmone nga jeta e saj.  Eci rruges dhe ishte nje vajze me disa kuti te medhaja qe nuk po i mbante dot.
Liam: Ej ke nevoje per ndihme?
- Jo skagje faleminderit.
Ajo nisi te ikte por kutite ishin te renda dhe i binin ne toke.
Liam: Me ler te te ndihmoj se nuk me kushton gje.
I mora pothuajse te gjitha kutite.
Liam: Ku do shkojme?
- Me ndiq mua.
Vajza ecte para dhe une pas saj. Kishte floket te gjate te zinj te drejte deri ne bel.  Fytyra e saj ishte e zene nga kutite dhe nuk ja vura re mire. Ecem deri para nje pallati.
- Leri ketu kutite se ne kate te pare e kam shtepine.
Liam: Ne rregull.
Ula kutite poshte dhe pash vajzen. Ishte e lezetshme, me syte sterr te zinj dhe fytyre te bardhe si bora me pak quka ne hund. Ishte vajze e bukur.
- Shume faleminderit ëë...si e keni emrin?
Liam: Quhem Liam.
- E pra shume faleminderit Liam.
Tha duke me zgjatur doren. I kapa doren bardhoshe e te holle. I buzeqesha dhe me buzeqeshi.
- Epo duhet te te jap diçka per nderin qe me bere.
Liam: Nuk e bera per te me dhene gje.
- Te lutem, insistoj. Me prit pak 1minute.
Vajza iku brenda dhe po prisja. Nje mendje me thoshte te ikja por do dukej keq. Vajza kthehet me amareta ne nje pjate.
- Merri te lutem, eshte me e pakta qe mund te bej.
Liam: Nuk i marre dot, por megjithate nje do te te marre.
E mora amareten dhe me dha dhe nje pecete.
Liam: Epo shume faleminderit.
- Faleminderit ty Liam.
Tha dhe buzeqeshi, dhe buzeqeshjen e kishte te lezetshme. Largohem nga ajo dhe shkoj ne supermarket. Ble paketa dhe mendoja tu blija disa lengje te ndryshme dhe embelira per ata.

                                    *Ajla*

Liam iku dhe me shperfilli. Kokqypi i dreqit çe pati kete sjellje. Po me gerryente mola per brenda dhe nuk kisha çfare te beja. U mbush kupa, do i thoja Enit.

Ajla: Eni... shiko...doja te dija...se ku eshte Liami...jo se me intereson por tani qe jeni te gjysherit e mi ata mbajne pergjegjesi.
Eni: Thash se u bere merak ti.
Ajla: Ça ke qe flet keshtu?
Eni: Po ti ça ke qe sillesh me Liamin ashtu?
Ajla: Besoj se e di ça me beri...
Eni: E di por ti pse si lejon nje shpjegim? Ai erdhi kastile per ty dhe ti e di mire kete gje.
Ajla: Jane genjeshtra per te dale nga situata. Kur arriti ne ate pike imagjino ç'mund te me beje me vone.
Eni: Nuk me takon mua te flas.
Ajla: Pra nuk do me tregosh se ku ka shkruar Liami? Thjesht mos perzihet me sherre apo diçka te tille.
Eni: Ncncncnc..se paske njohur asnjehere Liamin. Jo nuk ta tregoj, se ska ç'te intereson ty. Eshte shume mire mos e vrit mendjen.

Fjalet e Enit me renduan me shume, ndoshta vertet po e teproja me sjelljen time. Po hej, jam e lenduar. Ajo video me ka bere jeten ferr. Ndoshta e meritonte nje shpjegim por te mos shpresonte se do e besoja edhe nese do e degjoja. Sa u ula ne divan, bie zilja e deres. Shkoj te hap dhe afshi i embel i parfumit te tij mu perplas ne fytyre. Dritherimet ne trup filluan levizjen e tyre dhe fluturat filluan ritmet e tyre brenda stomakut. Syte e ti u nguliten ne fytyren time sikur donte ta skanonte. Syte e tij ishin te akullt, pa ndjenja. Kaloi duke u ruajtur qe te mos me prekte dhe me la ashtu si shakull. Mbylla deren dhe u ktheva ne kuzhine tere siklet. Ndoshta isha vertet e vrazhde me te. Pash qe vuri te banaku disa qese. Aty vijne gjysherit e mi.
Gjyshi: Po çi ke keto mor bir?
Liam: Nuk mund te vinim duarbosh edhe pse me vones.
Gjyshja: Po çi ke keto fjale o bir se ti je i shtepise.
Liam: Jo moj nene se nuk ka asnje problem. U kam blere lengje frutash, akullore me çokollate te madhe dhe disa çokollata i mora rastesisht nuk e di sa i hani. Mora dhe disa fruta nene se di a ju pelqejne e embelsira te gatshme.
Gjyshja: Ah mor bir, tu kem juve kaq dua se fal Atij lart nuk na mungon gje.

Mora gjerat t'i vendosja ne vend. Ai kishte marre milkat qe preferoja une. E pash po ai ishte duke folur me gjyshin. Madje dhe akulloret si i doja une dhe frutat po ashtu. Ai genjeu, nuk i kishte marre rastesisht. Edhe pse i sillesha keshtu ai me donte e kuptoja por arsyeja nuk me linte ta besoja. Vendosa gjerat ne vend dhe u beme gati per te shkuar  ne kopesht.