shtrati i dashurise

86

                                  *Liam*

Oh moj nene, nese ishin shtate mrekulli ajo ishte mrekullia e tete. Ngela goje hapur teksa shikoja Ajlen te zhvishej. Ndjea ereksionin tek vetja dhe mezi po permbahesha. Eni me mbylli gojen duke qeshur.
Eni: Po te dilnim jarget vella.
(Tha me zerin e ulet duke qeshur. I rash pak koke duke qeshur.)
Liam: Pse nuk i thuaj Leas te vij ketu me ne.
Gjyshja: Kush eshte Lea o bir?
Liam: Eshte e fejuara e Enit.
Gjyshja: O sa mire po pse nuk na ke thene gje o bir. Mere nusen ketu te njohi pleqt.
(Sa te mire qe ishin ata, une me Enin i donim si gjysherit tane te vertete)
Gjyshja: Po ti o bir nuk je i fejuar?
Liam: Jo nuk jam.
(Ajla shikonte tere vemendje reagimin tim)
Gjyshja: Po ndonje shoqe nuk e ke? Me fal qe te pyes keshtu, po ju kam si djemte e mi dhe ju dua te miren. Pastaj ju kini moshen bijt e nenes.
Liam: E dua marrezisht nje vajze moj nene. E dua sa vet jeten time. Por ndoshta asaj i duket sikur kam bere diçka te gabuar dhe nuk me le t'i shpjegohem. Si mendon ti nene çfare te bej?
(Gjyshja buzeqeshi lehte. Mori fryme thelle dhe me pa tere dashuri)
Gjyshja: Keshtu ishim dhe une me Tanin. Me vinte kemba kembes dhe pse nuk doja ne fillim. E doja por me dukej sikur tallej derisa erdhi me tha: "Nuk njeh gezim shpirti im pa te pare syte e tu" dhe aty ndjeva shtrengimin ne bark nga emocionet. Me lumturonte me fjale dhe me lule, merte çokollata dhe me sillte çdo dite tek nje stol qe qendronim te dy. Dhe ja ku jemi tani, kaq vite martese, me familje te perkryer dhe me femije te shkelqyer.
Gjyshi qeshte teksa e degjonte plot pasion gjyshen dhe i shtrengoi doren. Dukej dashuri kaq e rralle dhe e ndjeshme nga te gjithe ne. Dashuria e tyre i kishte bere ball kohes, a ka gje me magjike se kjo? Ajles i rreshkiti nje pike lot nga syte dhe une shtrengova nofullat. Nuk e perballoja dot ate gje. Veshtrova gjyshen me sy lutes.
Gjyshja: Mos hiq dore nese ja vlen. Beje te te degjoj, nese je i sinqert nuk ka shkak pse mos te te besoj. Dashuria e vertete o bir ekziston, vetem duhet te dish ku ta kerkosh.
(Tha duke me kapur doren forte dhe duke ma shtrenguar, tamam si nje nene)
Liam: E dua si i çmendur o nene, a me beson?
(Dhe e pash drejt e ne sy. Ajo me dha nje buzeqeshje te sinqerte)
Gjyshja: Te besoj si fryma qe thith.
E perqafova fort. Kisha nevoj per nje perqafim te sajen. E ndjeva si familjen time, si nje ngushellim qe ndoshta kisha shume nevoj.  Ajo me kthehu perqafimin me krahet e lodhur por dhe kaq mikprites.
Eni: Eja luajme me top.
Liam: Ide e mire.
Gjyshi: Ne nuk kemi moshe o bir po luani ju. Rrjeta ja ku eshte.
(Dhe beri me shenje gjyshi nga nje rrjete volejbolli)
Liam: S'ka problem. Ju relaksohuni dhe nese kini nevoje per diçka vetem na thoni. Eja Eni. Hajde dhe ti Ajla luaj.
(I thash dua ja bere me shenje Ajles te vinte me ne. U çuam dhe shkuam te rrjeta.)
Eni: Pra si do te ndahemi?
Liam Me ke do te behesh Ajla?
Ajla: Me Enin.
Liam: Si te duash.
U ndam Eni me Ajlen dhe une vetem. Filluam lojen dhe disa pike i beja une dhe disa ata. Teksa po luanim degjoj nje ze pas vetes.
- Keni nevoje per lojtare te tjere?
Kthej koken dhe shikoj vajzen qe ndihmova me kutite.
Liam: Hej qenke ti...hemm...nuk ta di emrin.
- Quhem Dena.
Liam: Epo mire se erdhe ne skuader.
Ajo erdhi krahe meje dhe Ajles i ishin theksuar damaret ne koke dhe ne qafe. Ishte teper e xhindosur dhe nervat nuk po e mbanin.
Ajla: Ka mundesi te nisim kete dreq loje?
Eni: Hej me avazh, pse u acarove?
(I tha Eni duke qeshur)
Ajla: Po ti ça ke qe me zgerdhihesh? Po nise lojen.
Filluam te luanim. Dena ishte goxha e zonja dhe formonim nje skuader goxha te forte. Gjithsesi loja perfundoi me barazim. Me zgjati doren Dena dhe e beme toke. Ajles iu sos durimi.
Ajla: Une po iki. Kalofshi bukur.
(Tha e acaruar dhe beri te ikte. Eni e kape nga krahu)
Eni: Ku do shkosh ti me ku do shkosh po rri mire aty.
Ajla: Nuk dua te rri.
Dena: Qetesohu sheqerke.
Ajla: Mos me thuaj sheqerke ti zonja "skuadra e shkelqyer"
Dhe iku pa nje pa dy. U acarua dhe vetem bertiste. Sa po e shijoja ate çast.
Dena: Ça pati ajo?
(Mu drejtua mua)
Liam: Eshte xheloze kjo eshte e gjitha.
Dena: Per ke?
Liam: Per mua.
Dena: Jeni te dashur?
Liam: Ishim, e ndjek pas sepse me duhet t'i shpjegohem per disa gjera qe ajo i ka marre ndryshe per ndryshe dhe nuk ma jep ate mundesi.
Dena: Kam nje ide.
Liam: Çfare?
Dena: Beje xheloze.
Liam: Ja u be. Fitova gje? Jo.
Dena: Te besh me shume te vjen vet. Si thua? Do te te ndihmoj une. Ja bejme si loje asaj sheqerkes.
Liam: Hmm ndoshta ke te drejte.
Eni: Me duket se po na numerohen oret me nervat qe ka Ajla.
Liam: Vallahi ke te drejte vella.
Dena: Qetesohu djema. Thjesht ne do i bejme nje loje te vogel.
Afrohemi te tre prane shellzonit dhe filluam.
Dena: Si thoni te lahemi. Ti Liam eja shkojme der matane.
(Dhe me kapi doren. Une i qesha dhe e pash nga koka te kemba.)
Liam: Patjeter. Eja ikim.
(Dhe ikem para ne te dy.)
Eni:  Eja Ajla. Shkojme dhe ne.
Ajla: Sigurisht ikim shikojme pllaquritjet e tyre ne det.
(Tha me zerin qe mundohej te permbahej dhe syte i shkreptinin si rrufe. Ata erdhen pas nesh)
Liam: Ej, shiko pak mbrapa ça po ben ajo?
( Dena kthen koken mbrapa dhe buzeqesh)
Dena: Eshte bere e kuqe flak. Po me shikon sikur do te mbysi dhe te me beje varrimin mu mes plazhit dhe ty eshte gati te te hedhi thonjte ne gryke. Te duket haber i mire?
Liam: Shkelqyeshem.
Te dy filluam te qeshnim me ze te larte dhe u futem ne det.