shtrati i dashurise

63

Kaluan pak minuta.

Liam: Engjell duhet te iki. Takohemi neser ne shkolle. Te dua.

(Tha dhe me puthi ne buze dhe u çua te vishej. Une rrija dhe e shikoja. Ai po kerkonte me sy rreth e rrotull)

Liam: Engjell ku eshte bluza ime?
Ajla: Gjeje.
(i thash duke i nxjerre gjuhen)
Liam: Nuk po tallem vogelushe.
Ajla:Po nuk dua te ikesh.
(I thash duke varur turinjt dhe i nxorra bluzen qe kisha fshehur pas vetes. Liami qeshi dhe u ul prane meje)
Liami: Dhe disa ore na ndajne. Perpiqu te flesh, dua te jesh mire. (Me mori bluzen nga duart dhe ma veshi mua)
Ajla: Liam? Çfare po ben?
Liam: Mbaje engjell, ndoshta keshtu do ndjehesh me mire. Ndaj po e kerkoja bluzen.
(Une qesha dhe perqafova veten time me bluzen. I mbaja ere dhe ishte aroma e Liamit. U ngrita dhe shkuam prane dritares. Bluza e tij me rrinte si fustan. Me puthi ne gjithe fytyren dhe me pas u largua. E pash derisa hipi ne makine dhe iku. Une shkova dhe mora arushin qe me kishte bere dhurat. U shtriva ne shtrat dhe perqafoja fort arushin nderkohe qe mbaja prane vetes dhe aromen e tij dhe me dukej sikur e kisha ketu. Ndjehesha e sigurt dhe e qete. Ashtu me zuri gjumi direkt. Diten e neserme çohem dhe behem gati per ne shkolle. Kisha shenja ne qafe dhe mundohesha ti mbuloja me floke. Tani po filloja te vleresoja floket e mi. Marre telefonin dhe Liami me kishte shkruar qe mbreme qe shkoi ne shtepi por mua me kishte zene gjumi dhe ndaj nuk iu pergjigja. I shkruaj mesazh dhe uroja te mos e kishte zene gjumi. Pershendetem me te shpise dhe dal. Zbres poshte me nxitim dhe dal nga pallati. Aty frenon nje makine dhe jam trembur shume. Eca me hapa te shpejt per tu larguar vetem kur degjoj nje ze:

- Engjell prit.
(kthej koken dhe shoh Liamin. Nuk e di a duhet te qeshja a te acarohesha me te. Afrohem me te shpejt dhe ai del nga makina. Po zgerdhihej  dhe vinte doren prapa koke, gje qe tregonte se do kerkonte falje)
Ajla: Pse me trembe ashtu? Ma bere gjakun uje. Do te te rrah ça me qesh ashtu?
(Aty qeshi dhe me shume)
Liam: Po beja shaka, me fal vogelushe. Po te prisja ketu qe te shkonim bashke ne shkolle. Eja hip te ikim.
Ajla: Jo nuk dua, pse me trembe ashtu e di sa u frikesova.

Ai mu afrua prane dhe me mbeshteti pas makines. Po me shikonte disi me djallezi, por embelsisht.
Liam: Ti kujton se do jete dikush qe do te te lendoj ty? Nuk kam vdekur akoma dhe sa per trembjen, te zbut avash avash engjell.
(Me pa dhe e çonte gishtin e tij nga qafa dhe poshte. Nuk i rezistoja dot kur bente ashtu, por perseri isha e nxehur)
Ajla: Mire mire eja ikim. Sa inat kam kur ben keshtu.
(Liami qeshi me djallezi)
Liam: Edhe une te dua shume.

Hipem ne makine dhe u nisem per ne shkolle. Shkuam ne oborr brenda dhe rrinim se bashku, une nuk para kisha shoqe, perveçse shoqen e bankes. Liami kembengulte sahere qe te ulesha me te por nuk doja te bija ne sy te petagogeve. Futemi ne klase dhe nis ora e mesimit. Ishte dite goxha e ngarkuar dhe kishim shume detyra per te bere. Me duhej te shkoja me biblioteke per te marre disa shenime ne disa libra. Dal nga klasa dhe isha me Liamin dhe Enin. Eni iku me miqte e tjere qe kishin ata te dy dhe ne mbetem vetem. Une shkova te dollapi im per te lene disa fletore. Liami rrinte mbeshtetur prane dhe qeshte.

Ajla: Ça ka per te qeshur?
Liami: Asgje, akoma je e merzitur me mua engjell?
(Buzeqesha dhe mbylla dollapin.)
Ajla: Mendon se mund ta mbaj inatin gjate me ty?
Liam: Mmm me ler ta vertetoj? (Ciceriu entuziast.)
Ajla: Si?
(E pyeta e habitur. Ai u afrua prane meje dhe me mbeshteti ne dollap.)
Liam te lutem mund te vij dikush e te na shohi.
Liam: Po shumica e dine per ne.
Ajla: Ti e di qe e kam fjalen per mesuesit. Te lutem mos bej keshtu.(Ai me rrembeu dhe me dha nje puthje te shpejt dhe me pas me shtrengoi doren.)
Liam: Eja te te çoj ne shtepi vogelushe.
(Tha i lumtur. I shtrengova doren fort dhe ikem per nga makina. Sa afrohemi prane makines mu kujtua se ç'duhet te beja.)
Ajla: Liam?
Liam: Po engjell?
Ajla: Me duhet te marre disa libra ne biblioteke. Harrova fare.
Liam: Mire eja shkojme bashke.
Ajla: Nuk ka gje, me prit ketu se nuk do vonohem.
Liam: Mire ketu me ke, po pate gje me merre ne telefon.
Ajla: Mos ki merak.

U ktheva me hapa te shpejte dhe hipa ne katin e dyte per te shkuar ne biblioteke. Hap deren me nxitim dhe perplasem me dike.

Ajla: Me fal shume, nuk te pash.
- Asgje, por pse me kaq nxitim?

(Me pyeti personi qe kisha perball. Ishte nje çun shtatelarte me tipare te zeza por syte i kishte jeshil. Me pa nga koka tek kembet dhe buzeqeshi. U nisa te largohesha pa i dhene pergjigje por ai nisi te fliste)

-Ti duhet te jesh Ajlina ne mos gaboj?
(U ktheva nga ai)
Ajla: Nga e dini ju emrin tim?
- Epo mbahesh per shembull neper klasa.
(E ndjeva se u skuqa kur mi tha ato fjale)
Ajla: Epo faleminderit, te me falni.
-Harrova te prezantohem, quhem Kleant.
(Bera nje buzeqeshje te shtirur dhe vazhdova te ecja per tek rafti i librave. I mora disa prej tyre dhe shkova me vrap tek makina e Liamit)
Ajla: Jete.
(I thash dhe e putha ne faqe)
Liam: U vonove engjell.
Ajla: Epo u hutova pak sa t'i gjeja.
Liam: Ikim tani?
Ajla: Ikim.