shtrati i dashurise

80

                       * Liam *

Po me kujtoheshin te gjitha fjalet e nenes se Ajles. Ajo kishte te drejte, vajza e vogel kaçurrelse me syte blu qe fshihej gjithmone pas gjysherve te saj ishte Ajla. Ja pse me nje shikim ajo me terhoqi. Zemren ma kishte marre qe ne femijeri. Ajla kishte mbetur shakull dhe dukej qe se kishte mbledhur veten. U futem brenda ne shtepi dhe u ulem ne divan. Vjen gjyshi i Ajles.

Gjyshi: Po he djemat e babait si jeni?

(Çohemi dhe e perqafojme te dy. Ata ishin shpirt njerezish. Ishin te mrekullueshem dhe dera e tyre per ne gjithnje ka qene e hapur.)

Gjyshi: Po sa qenke bere Liam, pothuajse s'te njoha fare. Edhe ti Eni marshallah. Po he djema çe mire u solli ketej?

(Une me Enin pame njeri tjetrin me habi. Ngelem te dy dhe nuk dinim ç'te thoshnim. Ajla shikonte tere nerva nga ne dhe duart i kishte bere kryq ne kraharor.)

Eni: Erdhem te xhaxhai se dhe shkolla mbaroi.
Liam: Po po donim te benim disa dite plazh ketej.
Gjyshi: Po shume mire, jeni takuar me Ajlen, engjellin e Liamit ne vogeli.
Ajla: Çfaree? Gjyshi çfare po flet?
Gjyshi: Ne vogeli, ky djale dy metra qe shikon tani, thoshte qe ishe engjell per te, na i merrte te tera trendafilat ne kopesht edhe ti dhuronte ty, ti fshiheshe pas meje dhe t'i linte ne gjume pastaj.
Gjyshja: Kete u thash edhe une, nuk mbajne mend s'kane faj kane qene te vegjel. Ehh, iken ato kohe a shikon sa u rriten.
Liam: Une i mbaj mend. Ti Ajla i mban mend?

(Pyeta duke qeshur djallezisht. Me vinte ta mbysja, edhe pse me kthehej ftohte perseri me terhiqte dhe e adhuroja)

Ajla: Jo.
Gjyshi: Uluni uluni.
Gjyshja: Ajla shtroju çunave ndonje pije dhe amaretat. Do ju bej nena juve kekun me çokollate ta hani te teren.
Liam: Nena nuk eshte nevoja. Nese do ishte e mundur mund te me ndihmoje me gjera te tjera.
(Mendova me ze te larte. Dreq! E degjuan. Ajla po shikonte nga mua me habi dhe duart po i dridheshin)
Gjyshja: Po fol o bir ti je i shpise, me ça te te ndihmoj?
(Ndjeva Enin qe me ra me brryl me stil.)
Liam: Hem...nena...d...desha te thoja qe mund te te ndihmojme ne ju. Me kopshtin pershembull, te mbjellim lulet qe tu kthej trendafilat e keputura per kaçurrelsen me sy blu.
(Gjysherit e Ajles qeshen dhe une shikoja i perhumbur tek Ajla. Ajo iku per nga koridori qe te shkonte ne dhomen e saj. Ah sa do doja ta ndiqja pas e t'ja zhvishja ato qe kishte veshur.)
Gjyshja: Po si te doni o bir ne ne fakt do mbillnim disa fara, nese do kini kohe mund te na ndihmoni. Krahet na kane rene por nuk duam te na thahet kopshti.
Liam: Kemi tere ate kohe ne me pushime erdhem.
Gjyshi: Shkelqyeshem, rrini disa dite nga ne.
Liam: Sa ide e mire kjo.
Gjyshja: Ti Eni therrit xhaxhin me nusen le te vijne nga ne.
Eni: Neser nena se sot jane ne pune.
Gjyshja:  Kur te duash bir.

Ne ate moment vjen Ajla, me floket e kapur gjysem bisht dhe me nje fustan me rripa te holle,me lule te kuqe dhe pale pale i shtrihej ne kofshe. Oh me çmendi dhe ngela si i shushatur pas saj. Ai fustan i rrinte kaq bukur. Pse e veshi apo te me bente mua te lojtur dhe te pamundur per ta prekur. U fut nga ana tjeter e banakut dhe po bente gati gjerat per te na i shtruar ne. Tek nje  tavoline qe ishte pak i shkurter, erdhi me gota te mbushura me leng frutash dhe pjata me amareta. Teksa perkulej t'i vendoste ne tavoline, i dilte ne pah forma e bukur e gjoksit. Ajo ngre koken per te me pare mua dhe une i shkel syrin. Ajo shikon tere inat dhe kthehet me te shpejt tek banaku.

Gjyshi: Po ç'kemi ndonje gje te re djema? Shkollen si e mbyllet se kjo mbesa jone na ka dal shkelqyeshem. E di qe mund te dukem mburravec por jam shume krenar per Ajlen.
Liam: Nuk ke faj, ja vlen te mburresh per te.
Eni: E thote kete gje se e kemi ne klase.
Gjyshi: Oh sa mire po ju po patet veshtiresi ja ku keni Ajlen.
Ajla: Ja dalin dhe vet ata.
(Tha si me nerva)
Gjyshi: Ça ke bij? Si me nerva me dukesh?

(Tha gjyshi i Ajles duke u kthyer nga ajo. Mua me kapi nje e qeshur dhe vendosa doren perpara buzeve. Ajo me pa qe bera ate gjest e pa nga gjyshi e ngrire.)

Ajla: Asgje gjysh, vetem se une doja te merresha me kopshtin a mund te shkoj?
Gjyshi: Jo bij, me vone pasdite, se do na ndihmojne djemte me kopshtin. Ata do rrine disa dite tek ne.
Ajla: Çfare??? Jo jo s'behet kjo...
Gjyshi e gjyshja ne nje kohe: Pse?
Ajla: Po se...se...se Eni ka vajtur tek xhaxhai dhe eshte turp apo jo Eni??
(Tha Ajla me sy lutes nga Eni. Dhe une gjithashtu pash nga Eni)
Eni: Po xhaxhai do vij ketu, plus ata do ikin ne plazh edhe ne do ikim, madje ikim te gjithe bashke si thua ti nena?
(Ajles i plasen damaret nga nervat dhe Eni qeshte.)
Gjyshja: Po sigurisht o bir kur te doni ju. Ne shtepine shyqyr zotit buze detit e kemi. Ikim e vijme kur te duam.
Ajla: Une nuk do vij.
Gjyshja: Pse?
Ajla: Nuk kam marre rroba plazhi dhe une do rri ne shtepi.
(Tha duke kryqezuar duart ne kraharor)
Gjyshja: Po ti i ke marre rrobat o bij ke marre dy pale nje pal i ke harruar qe vjet ketu, ose me sakte i ke lene se me ke thene nese do harroj te marre rroba plazhi do kem keto ketu.
Ajla: Ah...ee...faleminderit gjyshe.

Tha me zerin qe mezi e mbante nga nervat dhe nje buzeqeshje nga e keqja. Oh sa po me kenaqte kjo situate. Tashme Ajlen do e beja perseri timen. Nena e Ajles kishte bere tasqebap per dreke, sallatra te ndryshme dhe pije alkoolike dhe joalkoolike. Gjyshi i saj u mat te me hidhte por e ndalova.
Liam: Nuk dua te pi keshtu gjyshi, sepse nese pi dehem dhe heren e fundit qe u deha pata eksperience jo te mire.
(Thash teksa shikoja Ajlen dhe ajo mua e humbur)
Gjyshi: Si te duash o bir, edhe une nuk para pij se kam disa probleme me shendetin por i mbajme per miqte. Ti Eni do?
Eni: As une faleminderit.
Gjyshi: Mire Ajla ti e ke lengun e frutave, hidhju pak djemve.
Ajla mori shishen me leng frutash dhe na hodhi ne. Aq prane e pata doren e saj dhe arrita t'i ndjeja aromen e trupit te saj. Ishte e njejta arome dhe butesi. Ah sa me mungonte, e kisha kaq afer dhe kaq larg. Filluam te hanim dreke. Ajla u çua nga tavolina.
Ajla: Me falni, vazhdoni ju une nuk kam uri. Ju befte mire.
(Tha me koken ulur pa pare asnje njeri dhe u çua nga tavolina)
Gjyshja: O bij po ti as dje nuk ke futur gje ne goje. Po ha nje kafshate ty te pelqen kjo gjelle pse nuk e ha?
Ajla: Nuk kam oreks.
Nuk durova dot me teper dhe i kapa doren. E pash me sy lutes. I shtrengova doren dhe ajo nuk beri perpjekje per ta hequr.
Liam: Ulu dhe ha buke.
(I thash me ze te bute dhe pa inate. Syte e saj u hapen, u bene me te qete. Ndjeva syte e te treve qe po na shikonin dhe e lash menjehere dhe krruajta fytin duke vendosur dhe doren pas kokes)
Liam: Hemm..dhe un.. Nena dhe une kam disa dite qe nuk kam ngrene. Ndaj i thash te hante se e di qe nuk eshte gje e mire, por tani dhe mua me iku oreksi. Ju befte mire.

U çova nga tavolina dhe nuk e pash Ajlen. U tregova indiferent dhe vajta dola ne ballkon. Ndejta pese minuta sa ndeza nje cigare dhe pash qe Ajla po hante. Atehere vajta dhe u ula dhe une, i shkela syrin Enit i kenaqur dhe ai buzeqeshi. Hengrem goxha, gatimet e saj dhe aroma e tyre po me sillnin vertet ato kujtime te femijerise sime ketu. Ndjehesha vertet si ne shtepi dhe prane vajzes qe dashuroja.