shtrati i dashurise

29

Ajla: Mos me ler leje..
( u skuq. Zot do e haja njeher e mire).
I ngrita bluzen lart dhe i pash barkun e sheshte dhe belin e holle. Nuk i rezistoja dot. E puthja dhe e kafshoja dhe Ajla kafshonte buzet per te duruar dhimbjet nga te kafshuarat e mia. Po e puthja me lart. Nuk ja hoqa sutinat, thjesht e puthja siper tyre. Nuk kisha te ngopur, ajo femer me bente si te dyte. E puthja dhe e puthja...duke i lene vula ngado.

Liam: Kryeveper ( dhe shikoja barkun e saj me syte qe me shkelqenin nga gezimi. A thua te kisha bere vertet ndonje veper. Ajla me shikonte mua dhe vetem me perkedhelte fytyren. E mbeshteta koken tek barku i saj me syte mbyllur nderkohe qe dora e saj e holle dhe e vogel me ledhatonte tere dashuri.)
Liam: Te dua shume Ajla. ( ia thash me ze te ulet)
Ajla: Dhe une te dua Liam, por ti je i çmendur. Si erdhe deri ketu?
Liam: Po ti me ke çmendur. Ca te bej une qe nuk rri dot pa ty.
Ajla: Do qe te rrime neser tere diten bashke?
Liam: Vertet? Pse eshte e mundur kjo gje?
Ajla: Po jete. Une neser kthehem ne Tirane ndersa mami me babin do rrine dhe neser ketu, kshuqe jam vetem neser ne shtepi.
Liam: Mire engjell, do vij neser te te mar une dhe te coj tek shtepia.
Ajla: Hmmm mire jete, t'i them mamit e babit qe do iki vet tek stacioni.
Liam: Mire vogelushe. ( u zgjata siper saj dhe e putha ne buze. Ajo me shtrengonte pas vetes dhe me siguri qe ne trupin e saj e ka ndjere qe une kam qene i eksituar. Ajo ishte flak ne fytyre dhe trupi po i nxehej. Doja ta zhvishja, por isha me idene se Ajla ndoshta nuk e donte ate gje. Ndalova se puthuri dhe e ngrita qe ta mbeshtillja me krahet e mi)
Liam: Ke ngrene shume sot?
Ajla: Kam ngrene.
Liam: Si harrova une te te sillja gjera. Me fal, kam qene i hutuar, jam nje budalla i vertete.
Ajla: Nuk ka gje, nuk dua asgje gje. Me del e me tepron ti jeta ime.
Liam: Te vdese une per ty.
( e putha ne balle dhe luaja me floket e saj.)
Liam: Jete kur do dalesh neser qe do nisemi per ne Tirane?
Ajla: Se di i dashur ndoshta nga dreka. Nuk jam e sigurt perse?
Liam: Qe ta di ça ore te nisem e te vij.
Ajla: Pse nuk fle sot me mua ketu? ( uli syt poshte dhe nuk po me shihte me)
Liam: Do doja shume engjell ( dhe e putha lehte ne qafe) Por kam merak se do te vijne neser ketu te te zgjojne dhe do te shohin qe je me mua. Nuk dua te futesh ne telashe per fajin tim. Me mire vij neser dhe e di qe je e sigurt kshu, ç'ke ti do jemi neser bashke, s'do ta prishi Liami jot per asgje.

Ajla qeshi dhe u struk tek une.
Ajla: U torturove jeta ime tutje tehu. Pa gjume je. Erdhe per mua deri ketu? Kam shume merak.
Liam: Mos u shqeteso e vogla ime. Une jam shume mire, ja vlen te vish e ne fund te botes per ty.
( e putha lehte ne buze dhe e kafshova). Te rri dhe pak apo te nisem qe tani??
Ajla: Je i sigurt qe nuk te flihet?
Liam: Pse po me pyet kaq shume? Ajla?
Ajla: Kam shume merak. Eshte ftohte dhe ngrice jashte. Ja te ze gjumi rruges? Jo nuk te le te ikesh, kam shume frik. Nuk jemi ne Tirane  po je nje ore e ca larg. Jo nuk te le
( edhe struket ne kraharorin tim duke me rrethuar me krahet e saj. Kur ajo me perqafonte, une shikoja bote tjeter, jete tjeter.) Liam: Ajla ime, nuk do me gjej gje. Sic erdha ashtu do iki. E sheh? Jam shume mire pastaj une jam me Enin.
Ajla: Jo ska me diskutim, do rrish ketu sot. Neser dil nga dritarja dhe prit derisa te vij une nese jo ik vazhdo nuk ka gje se vij me autobus.
Liam: Te te le une ne autobus ku une kam vet makine? Kurre! Mire meqe kembengul do rri ketu, por duhet te lajmeroj dhe Enin.
Ajla: Merre qe tani ne telefon.

Marre Enin ne telefon dhe i tregoj qe do qendronim ne durres. Eni ate gje donte pasi ishte i lidhur me xhaxhain dhe me familjen e tij dhe nuk tha asgje. Madje e lame qe para se te niseshim te njihnim edhe Ajlen me familjen e tij meqe jane pothuajse brenda nje lagjeje.