shtrati i dashurise

69

                   Flashback

Me pizhama, me shapka me lepurusha dola pa e vrare mendjen nga opinioni dhe shkova ne marketin prane shtepise. Duhet te merja disa blloqe dhe stilografa. Futem brenda se si gjithmone e gjej vendin plote me njerez. Teksa po merja gjerat e mia, nje grua i kishin rene disa kuti ushqimesh dhe e sikletosur mundohej ti mblidhte. I shkova prane dhe ia mblodha te gjitha duke ia vendosur disa ne karroce e disa ne raftet e duhura.
- Faleminderit moj xhan.
(Tha me nje buzeqeshje te sinqerte, gje qe me beri te ndjehesha mire)
- Asgje te lutem.
- Eja te te blej diçka per ndihmen qe me dhe.
- Oh jo ska problem. Une do merja vetem disa fletore dhe do shkoja...
- Jo s'ka kundershtime. Eja te ti ble une fletoret.
- Te lutem nuk eshte nevoja. Nuk e bera per kete gje...
- Si quhesh?
- Ajlina...po ju?
- Tana...eja Ajlina te ti mar une ato fletore.

E pash qe ishte e vendosur. Ecem se bashku duke e ndimuar me karrocen e rende plote e per plote. Pagoi te mijat e me pas te sajat. Pash qe ishin plote qese me ushqime dhe i mora disa prej tyre.
Ajla: Eja te te ndihmoj. E ke shume larg shtepine?
(Ajo buzeqesh)
Tana: Jo bij, kam makinen tek parkingu mbrapa.

Shkuam se bashku per ne parkingun mbrapa marketit.

Tana: Me fal qe te mundova zemer.
Ajla: Nuk ka problem teta Tana.
Tana: Ne gjimnaze je ti?
Ajla: Po viti i fundit.
Tana: per çfare ke qef te vazhdosh?
Ajla: Une do behem inxhinjere profesioniste.
(Tana qeshi me shpirt.)
Tana: Te behesh pse mos behesh. Jo si djali im qe vetem te dali e ka mendjen.
(Buzeqesha)
Ajla: Pse nuk shkon ne shkolle ai?
Tana: Shkon moj xhan po nuk ka shume mendje per te mesuar ça ti bej.
(Buzeqeshi dhe i zgjata qeset per ti vendosur me bagazh te makines. Pasi i sistemoi u kthye nga une)
Tana: Shume faleminderit vogelushe. Mere kete.
(Ishte nje çokollate e madhe.)
Ajla: Ju lutem nuk mund ta pranoj. Ju me moret fletoret. Nuk eshte nevoja.
Tana: Te lutem, mere.
(I zgjata doren dhe e mora çokollaten. E pershendeta dhe u ktheva ne shtepi.)

End of flashback

Liami per pak do nisej. Lotet ishin gati ne te shperthyer. Ishim ne aeroport dhe per pak minuta nisej avioni. Sa shume i shkonte kompleti i zi sportiv. Ai nderthurte doren e tij me timen si per te me dhene qetesi.
Ajla: Nuk mundem.
(Iu hodha ne qafe e fillova te dergjesha ne rreke lotesh. Ai me shtregoi pas vetes. Me preku me buzet e tij te plota ne qafe, gje qe e dinte qe me qetesonte si me magji.)
Liam: Vogelushe me shiko pak.
(Me mori me duar fytyren). Jane vetem pak dite. Qetesohu...do te marre sapo te mberrij. Ajla mos qaj.
(Thoshte teksa me gishtat e medhenj te dores mundohej tu ndalonte rrugen loteve per me poshte)
Ajla: Ne rregull jam mire.
(U degjua dhe zeri qe tregon se avioni i tij do nisej. Ai mori çanten dhe me perqafoi per heren e fundit dhe me puthi ne buze)
Liam: Do e shohesh sa shpejt do iki koha. Te dua engjell!
Ajla: Dhe une te dua Liam!
(E pash teksa largohej dhe nuk mundesha dot me. Me dukej sikur do mbytesha pa prezencen e tij.)
Ajla: Liammm.
(Therrita me sa kisha ne koke qe te me degjonte. Ai u kthye menjehere nga une dhe une shkova me vrap dhe ai hapi krahet si per ta ditur me para dhe me ngriti ne krahe. E putha forte dhe e shtrengova sa me dukej sikur do i merja frymen)
Ajla: Me fal jete po nuk rri dot larg teje.
Liam: E di, as une nuk rri dot. Por ej, qetesohu çdo gje do kaloj. Nuk do e le me vetem vogelushen time.

Tha me buzeqeshje ne buze dhe me syte e zbrazet. Dukej i merzitur po aq sa une e pse nuk e shprehte. Me perqafoi fort dhe me pas iku. E pash tek hipi ne avion dhe u ktheva per ne shtepi. Pershendeta prinderit dhe tere pertes u nisa per ne dhomen time. Hapa librat dhe mendja me vertitej tek Liami. Me mori kaq shpejt malli. Kujtova se kisha ketu nje bluzen e tij dhe e mora dhe e vesha. Ashtu sikur ndjehesha me mire, sikur kisha prane ate. Fillova te mesoja pasi te nesermen kishim provimin e pare. Mesova gjithe pasditen. Erdhi mbremja shpejt dhe dilja ne dritare per te pare vendin qe Liami linte makinen sa here qe do me takonte. Shfryva e lodhur dhe mora telefonin. Asnje mesazh prej tij. Me premtoi se do me shkruante sa te mberrinte dhe e besoja. Teksa prisja me zuri gjumi.

                        • • •

Dreqqq! Jam vonee. U çova vertimthi dhe u vesha me ato qe me preku dora. Vesha nje pale xhinse qe perthyheshin poshte, nje bluze te bardhe adidas dhe nje pale konversa te bardha. Dola me vrap nga shtepia dhe mora urbanin. Isha aq vone sa e telefonin harroja ta kontrrolloja. E hap ne urban dhe shikoj mesazh nga Liami.
"Engjell jam mire. Jam ne Hollande, ne hotelin ku qendrojne prinderit e mi. Suksese neser ne provim e vogla ime, te dua."
Buzeqesha e çliruar. Shkova ne shkolle dhe fatmiresisht ne klase ende nuk kishte ardhur petagogia. Kisha provim ne vizatim teknik. As dy minuta dhe ja tek gjendesha ne fleten siper bankes. Fillova te zgjidhja provimin. Provimi zgjati rreth 2 ore. Mblodha sendet e mia dhe i vendosa ne çanten e vogel. Dola nga klasa me Lean, te dashuren e Enit. Isha miqesuar shume me te. Perpara me del nje djale qe kisha shume kohe qe me dilte perball. Ishte Kleanti.
Kleant: Pa shiko, perseri inxhinjerja me doli para. Si shume here po me del perpara.
Ajla: Me duket se ti je ai qe po me del perpara.
Kleant: E vertete. Epo atje ku te qan syri do te shkojne dhe kembet.
Ajla: Nuk po te kuptoj.
Kleant: Nuk ka rendesi. Eja, mund te vish te ulemi gjekundi. Te pime ndonje gje?
Ajla: Jo faleminderit. Dua te shkoj ne shtepi. Diten e mire.
(E anashkalova bashke me Lean)

Lea: Si shume po te ngjitet ai idioti.
Ajla: Thjesht do te bej interesantin me siguri.
Lea: Mua nuk me duket keshtu. Liami di gje?
Ajla: Çfare?
Lea: Qe ai te ngacmon.
Ajla: Ai nuk po me ngacmon.
Lea: Po!
Ajla: Jo!
Lea: Poo e se luan topi.
Ajla: Ej, e leme kete muhabet. Eja hame ndonje gje.
Lea: Ide e mire.