shtrati i dashurise

8

• • •

Eni donte qe te dilnim pasdite, dhe ashtu beme. Dolem nga blloku dhe u ulem te lokali jone i perhershem. Teksa po benim muhabet vijne 3 vajza qe me shume ishin me shume zbuluar sesa mbuluar. Njera prej tyre ishte Vanesa, vajza qe kisha shkuar naten qe isha dehur me Enin. Po vinin drejt nesh. Vanesa u ul ne prehrin tim dhe po me puthte ne qafe.
Vanesa: Sa mire qe te pash i dashur.
Liam: Ku e gjete kofidencen te me therrasesh i dashur?
( i hoqa duart e saj nga qafa dhe se lash te me puthte me teper.)
Vanesa: Uaa po ti ishe ai qe me the eja me mua qe shkuam ne shtepi.
Liam: Kam qene i pire nuk mbaj mend.
Vanesa: Epo eja te shkojme sonte meqe je esell ( po ma neveriste sesi po sillej)
Liam: Vanesa degjome. Nuk dua te bej asgje me ty.
Vanesa: Por ate nate....
Liam: Vanesa nuk mbaj mend, sinqerisht nuk dua te me afrohesh me kaq shume. Te kerkoj falje por nuk ka per te ndodhur me...
Vanesa: Ne rregull.
( dhe iku ter nerva bashke me shoqet e saja)

Mendjen time e kishte zaptuar Ajla. Se si me dukej tashme te shkoja me nje femer, kur mendjen..dhe ndoshta dhe zemren i perkisnin Ajles. Pime disa birra dhe po flisnim perçart dhe po qeshnim si gjysem esell e gjysem te dehur qe ishim. Menduam qe Eni te vinte nga shpia ime, shkuam i hipem makines dhe u nisem per ne shtepi. Ne nje rruge kryesore ishte semafori i kuq per makinat por une nuk e kisha vene re. Gati shtypa nje kembesor dhe mire qe ndalova makinen.
Liam: Ku i ke syte? A nuk sheh qe po kaloj. ( thash kur dal nga makina)
Personi ishte trembur per vdekje, kur ç'te shoh, ishte Ajla. O zot! Disa fletore i kishin rene ne toke dhe ishte ne shok. Iu afrova me te shpejt.
Liam: Ajla je mire? Me fal une nuk doja...
( Ajla iku duke qare ne vrap duke lene e fletoret ne rruge)
Liam: Ajla prit.
( i mora fletoret dhe e ndoqa me vrap derisa e kapa ne nje cep te rruges)
Liam: Ajla me fal, sinqerisht me fal. Nuk te vura re. Ishte faji im. Une kurre nuk do te te beja dicka ty.
Ajla: ( duke qare) me trembe Liam. Nuk e pe qe ishte semafori per te kaluar kembesoret?
Liam: Me fal! Te lutem me fal. Nuk do ndodhi me te premtoj.

( i kapa duart dhe po ja puthja. E pse nuk isha shume i dehur, ndjenja qe me pushtoi kur po i puthja duart me beri 100% tap. Tashme me dehu dashuria. Nuk e vija me ne dyshim.)

Liam: Eja te te coje ne shtepi. Po erret dhe nuk dua te ecesh naten.
Ajla: Jo ja une ketu ne kete lagje e kam shtepine. Po iki Liam, naten e mire.
Liam: Prit Ajla. Me vjen keq te lutem. U solla si idiot.
Ajla: Ska problem Liam. Thjesht kujdes me shume per veten tende.

O zot ajo duhej ngrene pa dyshim, kishte merakun tim dhe jo merakun se ne moment mund ta kisha shtypur. Falenderoja Zotin qe me mbajti kur eca. E ndoqa me sy derisa u fut ne nje pallat, dhe e pash qe shtepine e kishte ne katin e dyte. Tani qe i mesova dhe shtepine, nuk do e lija me te qete, por dhe do kujdesesha me shume per te. Shkojme ne shtepi me Enin dhe mendja me rrinte tek skena qe ndodhi ne rruge. Trembesha ne moment se mendoja: po sikur te isha perplasur me te. Nuk do ja falja kurre vetes. Eni nuk fliste fare per kete pjese, ndersa une u betova se nuk do te pija me, ose nese pija nuk do dehesha. Gjithe darken kemi bere gallata dhe porositem dhe pica.