"ნაილის ჩუმი ჩანაფიქრი" თავი 29

38 1 0
                                    

ძალიან შეეშინდა,როცა ეს გაიგო-უნდოდა შეეჩერებინა,მაგრამ ხვდებოდა,რომ ამას არანაირი აზრი არ ჰქონდა-დიდხანს იდგა და თვალებს შეშინებული აცეცებდა აქეთ-იქით-ბოლოს კი ჰკითხა:

-ძმაო,დარწმუნებული ხარ,რომ სწორად იქცევი?

პასუხად მხოლოდ თავი დაუქნია-ბოლოს კი მე მომიბრუნდა,საყვარლად დაიკრიჭა და მითხრა:

-სემ,ძვირფასო-ნუ ღელავ-ყველაფერი კარგად იქნება-ბოლოს კი შებრუნდა და აუჩქარებლად გავიდა გარეთ.

ძალიან შეშინებული ვიყავი-ლუკი და ეშტონი მთელი საღამო ჩემს დამშვიდებას ცდილობდნენ,მაგრამ არაფერი გამოსდიოდათ-დიდხანს ჩუმად ყოფნის მერე კი,როცა მივხვდი,რომ უმოქმედოდ ჯდომა აღარ შემეძლო,წამოვდექი და კარისკენ წავედი

-ძვირფასო,სად მიდიხარ?-მომაძახა ლუკმა,მაგრამ მე მის სიტყვებს ყურიც კი არ ვათხოვე

-პატარა პინგვინო,გთხოვ,დაბრუნდი და რამე სისულელე არ ჩაიდინო-როგორც კი ეშტონის ხმა გავიგე,მაშინვე უკან დავბრუნდი,თავი კარში შევყავი და ვუთხარი:

-მისტერ ირვინ,ხომ არ დაგავიწყდათ,რომ საიდუმლო აგენტის და ვარ?-მერწმუნეთ-ისე ვიმოქმედებ,რომ ვერავინ ვერაფერს იეჭვებს

-სემ,დარწმუნებული ხარ,რომ იმ არაკაცს მარტოდმარტო გაუმკლავდები?-ეჭვნარევი ხმით მკითხა ლუკმა,რა დროსაც გიჟივით ავხარხარდი-ბოლოს კი წარბები ავზიდე,ხელები მკერდთან გადავიჯვარედინე და ვუპასუხე:

-ლუკ,ჩემო ძვირფასო,როგორც ჩანს,საკმაოდ ცუდად მიცნობ

პაუხად მხოლოდ თავი გააქნია და ფართოდ გამიღიმა-ეშტონი კი ისევ ვერ მშვიდდებოდა და გამუდმებით ერთსა და იმავეს მიმეორებდა:

-პატარავ,გთხოვ,რამე სისულელე არ ჩაიდინო

როგორც კი ეს მითხრა,მაშინვე ფართოდ გავუღიმე და ვუთხარი:

-მამიკო,დამშვიდდი-ვიცი,რაც უნდა გავაკეთო

დიდხანს დავეხეტებოდი-ბოლოს კი ნაილსაც მივაგენი-დამინახა თუ არა,შეშინებულმა მკითხა:

-პატარა პინგვინო,აქ რას აკეთებ? ყველაფერი რიგზეა?

ისე რომ არაფერი მითქვამს,ხელი ჩავჭიდე და ნაბიჯს ავუჩქარე-ისიც ქოშინით მომსდევდა და მეკითხებოდა:

-სემ,ყველაფერი რიგზეა?

როგორც კი ეს მკითხა,მაშინვე მივუბრუნდი,დოინჯი შემოვირტყი და წარბაწეულმა ვუთხარი:

-საქმე ცუდად არის,ნაილერ-ლუი მთელი დღე შენთან შეხმიანებას ცდილობს,მაგრამ შენ იმ არაკაცის დევნაში ხარ გართული-ალბათ ვერ ხვდები,რომ თავს საფრთხეში იგდებ

არაფერს ამბობდა-უბრალოდ იდგა და დასჯილი ბავშვივით თავჩაქინდრული გაურკვევლად ბუტბუტებდა რაღაცას-ბოლოს კი თავი ასწია,ლეკვის თვალებით შემომხედა და მითხრა:

-ძვირფასო,გთხოვ,ნურც ტომოს და ნურც დანარჩენებს ეტყვი ამ ყველაფერს

დიდხანს ვიდექი და გამომცდელად ვუყურებდი-ბოლოს კი სიცილით ვუთხარი:

-როგორც იტყვი,წიწილ-შემდეგ კი ორივე სახლის გზას დავადექით.

"ორმაგი ცხოვრება"(A.I&L.H Fanfiction) (დასრულებულია)Where stories live. Discover now