After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 202

"Zet het uit," gromt Harry als het geluid van de wekker af gaat in de donkere slaapkamer.

Mijn vingers zoeken mijn telefoon en met een tik op het scherm staat de wekker weer uit. Mijn schouders voelen zwaar aan als ik rechtop ga zitten, het gewicht van de beslissing vandaag haalt me omlaag. De universiteits beslissing of Harry op school mag blijven, Harry's reactie over Seattle en Zayns beslissing of hij wel of niet aangifte gaat doen.

Ik kan niet beslissen welke ik het engst vindt. Tegen de tijd dat ik het badkamerlicht aan heb gedaan en wat water in mijn gezicht heb gegooid heb ik besloten dat de aangifte het engst is. Als Harry naar de gevangenis moet heb ik geen idee wat ik zou doen, wat hij zou doen. De gedachte alleen al maakt me misselijk. Ik herinner me Zayns verzoek om vandaag af te spreken weer. Ik vraag me af waar hij het over wilt hebben. Ik ben er bijna zeker van dat het iets te maken heeft met Harry en de aangifte maar ik dacht dat we dat al opgelost hadden, blijkbaar zat ik fout.

Ik adem diep in en uit in de zachte handdoek aan de muur. Zal ik antwoorden op Zayns bericht om te zien wat hij te zeggen heeft? Misschien kan hij me uitleggen waarom hij Tristan heeft vertelt dat hij aangifte gaat doen als hij mij heeft vertelt dat hij dat niet gaat doen. Ik voel me schuldig dat ik dit van hem vraag gezien de dingen die Harry hem heeft aangedaan maar ik geef meer om Harry die uit de problemen komt dan dat ik me schuldig voel voor Zayn. Mijn gedachtes verbazen me en en nu voel ik me nog schuldiger dat ik dat heb gedacht maar het is wel zo. Ik heb nooit goed kunnen nadenken als het op Harry neerkwam en dat zal ik waarschijnlijk ook nooit kunnen.

Ik pak mijn telefoon en app Zayn terug voordat ik over de gevolgen na kan denken, ik probeer Harry alleen maar te helpen. Ik blijf dat maar herhalen als ik mijn haar en makeup doe.

Als ik de huiskamer inloop ligt de deken netjes opgevouwen op de hoek van de bank en mijn hart zinkt. Hij is al vertrokken? Het zachte geluid van het kastje dat opengaat pakt mijn hart weer op en brengt me naar de donkere kamer. Ik doe het licht aan en er valt iets op de vloer.

"Sorry ik probeerde zo zachtjes mogelijk te doen," zegt mijn vader als hij zich haast om de schaal van de grond af te pakken.

"Het maakt niet uit, ik was al wakker. Je had het licht wel aan mogen doen," ik lach zachtjes.

"Ik wou niemand wakker maken. Ik was alleen maar wat muesli aan het pakken als dat goed is?"

"Natuurlijk mag dat," ik zet de koffie neer en kijk op de klok, nog vijftien minuten totdat ik Harry moet wakker maken.

"Wat zijn je plannen voor vandaag?" Vraagt hij met zijn mond vol frosted flakes, Harry's favoriet.

"Ik heb les en Harry moet voorkomen bij de universiteit."

"Oh ja? Waarvoor?".

Moet ik het hem vertellen?

"Hij kwam in een gevecht op de campus terecht."

"En daarvoor moet hij daar naartoe? In mijn tijd kreeg je gewoon een waarschuwing en dat was dat."

"Hij heeft veel eigendommen, dure eigendommen, gesloopt en hij heeft de neus van een jongen gebroken." Ik zucht en doe een lepel suiker in mijn koffie. Ik heb de extra energie vandaag nodig.

"Waar ging het gevecht over?"

"Mij, soort van. Het was iets dat al een tijdje in de lucht hing en toen... explodeerde het als het ware."

"Ik mag Harry nu nog meer dan gisteren," zegt hij.

Ik schud mijn hoofd en sla mijn koffie achterover, laat de hete drank mijn zenuwen kalmeren.