After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 259

Liedjes voor dit hoofdstuk:

She - Parachute

The girl - City and Colour

Addicted - Kelly Clarkson

Harry's POV.

"Je gaat flauwvallen, of niet?" fluister ik tegen Tessa. Ze ziet bleek en haar kleine handen trillen in haar schoot. Ik pak ze vast met één van mijn handen en knijp er zachtjes verzekerend in. Ze glimlacht naar me, wat een fijne verandering is van de diepe frons die tot nu toe op haar gezicht te zien was.

De beveiliger flirtte met haar. Ik zag de stomme fucking lach op zijn gezicht toen ze naar hem glimlachte terwijl ze haar schoenen weer aandeed. Ik heb dezelfde fucking lach. Ik had elk recht om hem te vertellen op te rotten, maar daar was zij het natuurlijk niet mee eens en daar is ze al chagrijnig over sinds ze me daar wegtrok. Het werd alleen maar erger toen ik zei dat ze nog een knoopje van haar blouse dicht moest doen. De oude man naast me is een vieze zak. Hij heeft geluk dat zij de stoel bij het raam heeft en dat ik haar van hem af kan schermen. Toegeven, het shirt is niet erg laag uitgesneden, maar als ze bukt kan je er recht inkijken. Ze negeerde mijn geprotesteer en beweerde dat ik haar niet kan controleren. Ik probeer haar niet te controleren, ik probeer vieze oude mannetjes ervan te weerhouden in haar shirt te kijken.

"Nee, het gaat wel," antwoordt ze aarzelend. Haar ogen verraadden haar.

"We zouden nu elk moment moeten vertrekken." Ik kijk naar de stewardess die nu al voor de derde keer kijkt of alle bagage klopt. Ze zitten allemaal dicht, vrouw. Laten we gaan voordat ik Tessa van dit vliegtuig moet tillen voordat we zijn vertrokken. Eigenlijk zou vertraging alleen maar in mijn voordeel werken.

"Laatste kans om van het vliegtuig af te komen. Het geld van de tickets wordt niet teruggegeven, maat ik voeg dat wel toe aan jouw rekening." Ik stop haar haar achter haar oren en ze geeft me de kleinste glimlach die ik ooit heb gezien. Ze is nog steeds boos, maar haar zenuwen verminderen dat.

"Harry," zeurt ze zachtjes. Ze leunt met haar hoofd tegen het raam aan en sluit haar ogen. Ik haat her om haar zo te zien. Het maakt mij nerveus en deze hele trip maakt dat al niet beter. Ik buig over haar heen en sluit het gordijn, hopend dat dat zal helpen.

"Hoeveel langer nog?" snauw ik ongeduldig naar de stewardess die net langsloopt.

Haar blik gaat naar Tessa en ze trekt een snobberige wenkbrauw op, "Een paar minuten nog." Ze forceert krampachtig een glimlach. De man naast me schuift ongemakkelijk heen en weer. Ik heb er nu spijt van dat ik niet een extra stoel had gekocht naast me zodat ik me nu geen zorgen had moeten maken over een irritante klootzak. Hij ruikt naar tabak.

"Het is al langer dan een paar minuten-" begin ik. Tessa's hand gaat naar de mijne. Haar ogen zijn nu open en kijken me smekend aan om geen scene te schoppen. Ik haal diep adem en sluit mijn ogen even voor de drama, "Goed," verzeker ik haar. Ik draai me weg van de stewardess en zij loopt weer weg.

"Dank je wel," zegt Tessa. In plaats van dat ze tegen het raam aanleunt, leunt ze tegen mijn arm aan. Ik tik zachtjes op haar been en instrueer haar haar hoofd op te tillen zodat ik mijn arm om haar heen kan leggen. Ze nestelt zich tegen me aan en ik zucht tevreden als ik haar arm strak om mijn lichaam heen voel. Ik hou van dat geluid.

Het vliegtuig begint langzaam te bewegen en Tessa knijpt haar ogen stijf dicht.

Tegen de tijd dat het vliegtuig in de lucht is heeft Tessa haar raam geopend en kijkt ze verbazingwekkend toe. "Dit is geweldig," grinnikt ze. Alle kleur in haar gezicht is weer teruggekeerd. Ze gloeit helemaal van opgewondenheid en het is ontzettend aanstekelijk. Ik probeer mijn eigen glimach tegen te hoduen, maar het is onmogelijk als ze het heeft over hoe alles 'zo klein is.'