After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 295

Liedjes voor het laatste hoofdstuk zijn:

I'm a mess - Ed Sheeran

Never Say Never - The Fray

Look After You - The Fray

Drop in the Ocean - Ron Pope

Poison and Wine - The Civil Wars

Never let me go - Florence and The Machine

TWEE JAAR LATER.

Tessa's POV.

"Je ziet er prachtig uit. Zo'n mooie bruid," zegt Karen. Ik knik en stem met haar in. Ik trek de bandjes van mijn eigen jurk recht en kijk weer in de spiegel.

"Hij zal sprakeloos zijn. Ik kan nog steeds niet geloven dat deze dag al zo snel is gekomen," glimlach ik.

"Wat als ik val? Wat als hij niet op komt dagen?"

"Hij komt, Ken heeft hem vanochtend naar de kerk gebracht," lacht Karen verzekerend.

"Hij zou dit nooit willen missen," beloof ik.

"Ik hoop het niet. Ik zou heel erg boos zijn." Liams bruid lacht nerveus. Haar lach is zo lief, zelfs met al haar zorgen onder haar mooie gezicht.

Mijn vingers gaan zachtjes over haar bruine krullen heen. Ik trek haar sluier recht. Ik kijk naar haar knappe gezicht en leg mijn hand op haar blote schouder. Haar bruine ogen staan vol tranen en ze bijt nerveus op haar onderlip.

"Het komt goed, het komt helemaal goed," beloof ik. Het zilver in mijn jurk licht op onder licht en ik kijk bewonderd naar de schoonheid van elk detail in deze bruiloft.

"Is het te snel? We zijn pas een paar maanden samen. Vindt jij dat het te snel gaat, Tessa?" vraagt mijn vriendin me. Ik ben de afgelopen twee jaar erg hecht met haar gewonden. Ik voelde al aan dat er iets mis was toen ze met trillende vingers mijn bruidsmeisjes jurk dichtritste.

"Het is niet te snel. Jullie twee zijn alleen al het afgelopen door zo veel heen geweest. Je denkt er gewoon te veel over na," troost ik haar. "Daar weet ik wel iets over," glimlach ik.

"Ben je zenuwachtig om hem weer te zien?" vraagt ze. Ze kijkt me onderzoekend aan.

Ja. Doodsbang. Complete paniek vanbinnen.

"Nee, het gaat wel. Het is al zo lang geleden." Ik kijk naar Karen, die naar de grond kijkt.

"Te lang," zegt Liams moeder onder haar adem. Mijn hart wordt zwaar en ik stop de verre pijn die met hem gepaard gaat weg.

Ik slik de woorden in en zeg in plaats daarvan. "Kun je geloven dat je enige zoon vandaag gaat trouwen?" Ik verander snel het onderwerp. Mijn afleiding werkt en ze lacht, gilt en begint bijna te huilen.

"Oh, mijn make-up wordt een ramp zo." Ze veegt met een vingertopje onder haar ogen. Haar licht bruine haar beweegt met haar hoofd mee.

Een klop op de deur zorgt ervoor dat we alle drie stil worden. "Liefje?" Ken's stem is zacht en voorzichtig. Dat is wat in de kamer van de bruid naar binnenlopen doet met een man.

"Abby is net wakker geworden van haar dutje," zegt Ken tegen zijn vrouw, terwijl hij de deur opendoet met zijn dochter op zijn hiep. Haar donkerbruine haar en felle groene ogen lichten elke kamer op waar ze naar binnen gaat. "Ik kan haar luiertas nergens vinden."

"Hij ligt daar, naast die stoel daar," zegt ze wijzend. "Wil je haar te eten geven? Ik ben bang dat ze doperwten op mijn jurk zal gooien," lacht Karen. "De Verschrikkelijke Twee zijn al iets eerder begonnen." Karen steekt haar armen uit naar Abby. Het kleine meisje laat lachend een rij met kleine tanden zien.