After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 256

Liedjes voor dit hoofdstuk:

Endlessly - The Cab

Mine - Taylor Swift

I'm yours - The Script

Harry's POV.
Het water uit de kraan stroomt over mijn kapotte huid heen. Ik kijk toe hoe het rode water door de gootsteen heen gaat.

Alweer, deze shit is alweer gebeurd? Natuurlijk. Het was alleen maar een kwestie van tijd.

De badkamerdeur is open dus als ik geschreeuw hoor kan ik makkelijk naar de woonkamer. Ik heb geen fucking idee wat ik dacht toen ik die bitch belde. Ik zou haar niet zo moeten noemen.. maar ze is er een.. bitch is het dan maar. Ik zeg het tenminste niet waar Tessa bij is. Toen ik haar belde kon alleen maar aan Tessa's lege uitdrukking en naïeve uitspraak denken 'hij doet geen drugs' Ze probeerde zichzelf ervan te overtuigen. Ik wist dat het elk moment tot haar door zou kunnen dringen, en om één of andere domme reden dacht ik dat haar moeder haar zou kunnen helpen.

Dit is precies waarom ik nooit mensen help. Ik heb er geen ervaring mee. Ik ben er aardig fucking goed in dingen verpesten, maar ik ben geen redder.

Een beweging in de spiegel trekt mijn aandacht. Ik kijk op en zie Richard naar me staren. Hij leunt tegen de deurpost aan en kijkt me uitdrukkingsloos aan.

"Wat? Ben je gekomen voor nog een aanval?" merk ik zonder emotie op.

Hij zucht en gaat met zijn hand over zijn gladgeschoren kin heen. "Nee, deze keer niet."

Ik snuif, half hopend dat hij het wel doet. Ik heb er zeker weten nog genoeg adrenaline voor.

"Waarom hebben jullie het me niet verteld?" vraagt Richard. Is hij fucking serieus?

"Waarom zou ik het je vertellen? En je bent toch echt niet dom genoeg om te geloven dat Tessa haar eigen vader zulke shit zou vertellen?" Ik zeg de kraan uit en pak een handdoek om druk uit te oefenen op mijn knokkels. Ze zijn voor het grootste gedeelte gestopt met bloeden. Ik moet eigenlijk leren om ook met mijn andere hand te slaan.

"Ik wist het niet... ik voel verblind. Ik dacht eerst dat jullie gewoon zo'n stel waren waarin tegenovergestelde persoonlijkheden elkaar aantrekken, maar nu..'

"Ik vraag niet om je toestemming, niet dat ik die nodig heb." Ik loop langs hem heen, de hal in. Liams schoenen staan niet langer bij de deur. De zak verbrande popcorn ligt nog steeds op de grond.

"Laat haar stem de enige in je hoofd zijn." klinkt Liams stem in mijn gedachten. Ik zou willen dat het zo makkelijk was. Misschien ooit, op een dag... ik hoop het zo fucking erg.

"Dat weet ik, ik wil het gewoon begrijpen. Als haar vader voel ik me verplicht om je een pak rammel te geven." Hij schudt zijn hoofd heen en weer.

"Tuurlijk," snuif ik. Ik pak de zak popcorn van de vloer af. Ik wil hem eraan herinneren dat hij al negen jaar haar vader niet meer is geweest.

"Carol leek erg op Tessa toen ze nog jong was," zegt hij. Ik verstijf. De zak valt bijna uit mijn handen.

"Nee, dat was ze niet." Dat kan niet waar zijn. Ik dacht ooit dat Tessa net zoals de bitchy, trutterige vrouw was, maar nu ik Tess beter ken, weet ik dat dat niet verder van de waarheid af zou kunnen zitten. Haar moeite om perfect te lijken komt wel van haar, maar Tessa lijkt in niets op haar.

"Het is waar. Ze was nooit echt aardig, maar ze was niet altijd.." hij dwaalt af, pakt een fles water uit mijn koelkast.

"Een bitch?" antwoord ik voor hem. Zijn blik dwaalt af naar de lege gang, alsof hij bang is dat ze hier voor hem verschijnt en hem weer de wind van voren geeft. Ik zou dat eigenlijk wel graag willen zien..