After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 278

Liedjes voor dit hoofdstuk:

Reminder - Mumford and Sons

Lost without you - Adam Jensen

Fall asleep - Jars of Clay

Where I stood - Missy Higgins

Harry's POV.

"Wacht hier terwijl wij naar binnen gaan. We zullen terug zijn in vijf minuten, dus verplaats je niet," instrueer ik de chauffeur. Hij was al te laat, dus hij moet maar wachten. Dat ik het erg vind dat te laat was, want anders was ik Tessa niet, alleen, tegengekomen.

Ze heeft nog geen woord gezegd en ik ben te druk met mijn woede onderdrukken op het moment. Haar daar in het donker zien, wegrennend van iets.. van Zayn, maakt me ontzettend boos en het is veel te makkelijk om gewoon toe te geven.

Dat kan ik niet doen. Niet deze keer. Deze keer zal ik haar bewijzen dat ik mijn mond, en vuisten, kan houden. Ik ben bij haar in de taxi gestapt in plaats van Zayn's schedel tegen het beton te slaan. Ik hoop dat ze dat ziet, ik hoop dat dat voor me pleit, ook al is het maar een klein beetje.

Tessa heeft nog niet geprobeerd te ontsnappen en ze zei ook niks doen de chauffeer vertelde naar haar moeders huis te gaan om haar spullen te pakken. Dat is een goed teken. Dat moet wel. Haar kleren zijn doorweekt en plakken aan haar lichaam. Haar haren liggen plat op haar voorhoofd. Ze drukt het naar achteren, maar zucht als het daar niet wil blijven. Ik heb elk beetje zelfcontrole in me nodig om haar haar niet achter haar oren te vegen.

Als de taxi bij Carols oprit parkeert stapt Tessa uit en loopt over het gras heen. Ze krimp niet ineens als de regen over haar heen valt. Nadat ik de chauffeer eraan herinner om hier te blijven staan ren ik snel achter haar aan, voordat de regen ons nog verder kan scheiden.

Ik hou mijn adem in en dwing mezelf de rode truck voor het te negeren. Ik kan mijn zelfbeheersing niet verliezen. Ik moet haar laten zien dat ik mezelf bij elkaar kan houden en haar gevoelens voor de mijne plaatsen.

"Theresa, hoe vaak ga je dit nog doen? Je sleurt jezelf weer terug in iets waarvan je weet dat het nooit zal werken." Carol heeft haar mond al openstaan als ik binnenkom. Zayn staat druipnat midden in de woonkamer. Tessa's knijpt in haar neusbrug, een teken van pure stress, en weer moet ik mijn best doen om niks te zeggen.

Het heeft maar één verkeerd woord van mij nodig om haar hier te laten blijven, uren bij me vandaan.

"Moeder, kun je alsjeblieft ophouden? Ik doe helemaal niks, ik wil gewoon weg hier. Hier zijn helpt niet en ik heb een baan en lessen in Seattle."

Seattle?

"Je gaat vanavond terug naar Seattle?" vraagt Carol aan haar dochter.

"Niet vanavond, maar morgen. Ik hou van je moeder en ik weet wat je bedoelt, maar ik wil gewoon bij mijn..nou." Tessa kijkt me onzeker aan. "Liam. Ik wil bij Liam zijn."

Ouch.

"Ik rijd je er wel naartoe." Zayn opent zijn mond.

"Nee, dat doe je niet." Ik kan het niet helpen om me er mee te bemoeien. Ik probeer echt geduldig te zijn en zo, maar dit is te veel. Ik had hier naar binnen moeten stompen, Tessa's spullen moeten pakken en weg gaan voordat Zayn zelfs maar naar haar had kunnen kijken.

De grijns op zijn gezicht, dezelfde grijns die hij me een paar minuten geleden gaf, achtervolgt me. Hij probeert me over het randje te duwen zodat ik breek bij Tessa en haar moeder in de buurt. Hij wil spelletjes met me spelen, zoals altijd, maar niet vanavond. Ik zal hem vanavond niet die bevrediging geven.