After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 244

Liedjes voor dit hoofdstuk:

Closer - Kings of Leon

Give me love - Ed Sheeran

In my veins - Andrew Belle

Tessa's POV.

Ik kan niet slapen. Ik heb mijn ogen dichtgedaan en geprobeerd de wereld buiten te sluiten, de chaos die mijn liefdesleven is, maar het lukt niet. Het is onmogelijk. Het is onmogelijk om de magneet die me naar Harry's kamer toe wil trekken te negeren, het smeekt me om dicht bij hem in de buurt te zijn. Hij is zo afstandelijk, en ik moet weten waarom. Ik moet weten of hij zich zo gedraagt door iets wat ik heb gedaan, of niet heb gedaan. Ik moet weten of het iets te maken heeft met Sasha's kleine gouden jurk, of dat Harry zijn interesse in me verliest.

Ik moet het weten.

Aarzelend klim ik uit bed en trek aan het touwtje van de lamp. Ik haal het dunne bandje van mijn pols af en pak mijn haar bijeen om het in een staart te doen. Zo zachtjes mogelijk loop ik de hal door, en draai voorzichtig de klink om. Het gaat open met zacht gekraak, en ik ben verbaasd om het bed leeg te zien, maar het lampje aan. Een stapel zwarte dekens ligt achteraan zijn bed, maar Harry zelf is er niet.

Zou het mogelijk zijn dat hij Seattle heeft verlaten en terug is gegaan naar huis- zijn huis. Ik weet dat het ongemakkelijk tussen ons is, maar we zouden moeten kunnen praten over wat Harry dwars zit. Mijn blik schiet door de kamer heen, ik zucht even van opluchting als ik zijn tas op de vloer zie.

Ik vind het geweldig om de veranderingen in Harry te zien sinds zijn aankomst. Hij is liever, kalmer, en hij heeft sorry gezegd zonder dat ik de woorden uit hem moest trekken. Ondanks het feit dat hij nou afstandelijk is kan ik de veranderingen die hij deze week heeft doorgemaakt en het positieve effect dat de afstand tussen ons op hem heeft niet negeren.

Ik loop zachtjes het huis door, op zoek naar Harry. Hij is hier in het huis.. ergens. Het huis is donker, het enige licht komt van de kleine lampjes die zachtjes schijnen op de vloer van de hal. De badkamer, woonkamer en keuken zijn allemaal leeg, en ik hoor boven ook helemaal geen geluid. Hij moet wel boven zijn. Misschien is hij in de bibliotheek?

Ik hoop dat ik niemand wakker maak in mijn zoektocht naar Harry, en net als ik de deur van de grote en donkere bibliotheek dichtdoe, zie ik een smal streepje licht onder aan de deur aan het einde van de lange gang. Tijdens mijn korte week in dit huis ben ik daar nog niet geweest. Ik vermoed dat dit het gedeetlte is waar het theater en de gym zijn waar Christian zo veel uren doorbrengt.

De deur is open en ik duw hem makkelijk open. Ik bedenk me dan dat het ook Christian kan zijn. Dat zou ongelofelijk ongemakkelijk zijn, en ik hoop dat het niet zo is.

Alle vier de muren zijn boven tot onderen bedekt met spiegels, en van al die grote, intimiderende apparaten die er staan, herken ik alleen de loopband. Aan de muur hangen alleen maar gewichten, en een groot gedeelte van de vloer is een mat. Mijn blik gaat naar de spiegel wanden en mijn ingewanden lijken vloeibaar te worden. Harry, vier Harry's, zijn te zien. Zonder shirt, en hij maakt agressieve, snelle bewegingen. Zijn handen zijn bedekt in hetzelfde tape als die van Christian eerder deze week.

Harry staat met zijn rug naar me toe, zijn harde spieren spannen zich onder zijn bleke huid als hij zijn voet optilt om een harde klap te geven tegen de grote zwarte zak die aan het plafond hangt. Het is geweldig om te zien. Zijn huid is bedekt in een laagje zweet, zijn buik en borst zien er gespierder uit dan voorheen. Hij ziet er.. breder uit. De metalen ketting aan het plafond ziet eruit alsof hij gaat knappen door Harry's agressie. Mijn mond is droog en mijn gedachten lijken steeds trager te gaan als ik zit te luisteren naar zijn boze gegrom. Ik weet niet of het het zachte kreuntje was dat uit mijn mond ontsnapte, of dat hij gewoon mijn aanwezigheid kon aanvoelen, maar hij stopt meteen met zijn bewegingen. De zak blijft nog even heen en weer slingeren totdat Harry het stopt.