After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 273

Liedjes voor dit hoofdstuk:

This time - John Legend

These four walls - Little Mix

Turning tables - Adele

Harry's POV.

Haar geschreeuw vult mijn oren, mijn lege borstkas totdat het geluid ten slotte iets vanbinnen in me raakt waarvan ik niets zeker wist of ik het nog had. Alleen zij kan dat, en dat zal altijd zo blijven.

"Wat doe je hier?" Noah springt overeind en gaat tussen mij en dat kleine beed instaan, als redder in nood om het te beschermen. Voor mij? Ze schreeuwt nog steeds. Waarom is ze nog steeds aan het schreeuwen?

"Tess, alsjeblieft." Ik weet niet wat ik van haar vraag, maar haar geschreeuw verandert in gehoest en haar gehoest verandert in een stikkend geluid dat ik gewoon niet aankan. Ik zet voorzichtig een stap naar haar toe. Ze komt eindelijk weer op adem.

"Tess, wil je hem hier hebben?" vraagt Noah haar. Haar gekwelde ogen zijn nog steeds op mij gericht, branden een gat in me die alleen zij kan vullen. Ik doe heel erg mijn best om hem te negeren. Nog even, en hij gaat te ver.

"Haal wat water voor haar!" zeg ik tegen haar moeder. Ze negeert me. Ik ga deze kamer niet verlaten.

Tessa begint heel snel met haar hoofd te schudden, alsof ze niet wil dat ik hier ben.

"Ze weet niet wat ze wilt! Kijk dan naar haar!" Ik gooi mijn handen omhoog en negeer Carol's gemanicuurde nagels in mijn arm. Ze is helemaal gek geworden als ze denkt dat ik ergens naartoe ga. Weet niet ze dat ze me niet kan weghouden bij mijn Tessa?

Alleen ik kan mezelf bij haar weghouden, een dom fucking idee waar ik mezelf maar niet aan kan houden.

"Ze wil je niet zien, en zou het beste zijn als je gewoon weggaat." Noah gaat voor me staan. Ik geef er geen ene fuck om dat hij twee keer zo breed lijkt als de vorige keer dat ik hem heb gezien, hij is niks voor me. Hij zal snel leren waarom niemand de moeite doet om tussen Tessa en ik in te komen, zij weten beter en binnenkort hij ook.

"Ik ga niet weg." Ik draai me om naar Tessa. Ze zit nog steeds te hoesten en niemand lijkt er iets om te geven. "Haal verdomme wat water voor haar!" schreeuw ik door de kleine kamer heen. Mijn stem echoot tegen de muren van de kleine kamer. Tessa trekt kermend haar benem op tot aan haar borst.

Ik weet dat ze pijn heeft en ik weet dat ik hier niet zou moeten zijn, maar ik weet ook dat Noah en haar moeder er nooit echt voor haar zullen zijn. Ik ken Tessa beter dan hun samen, en ik heb haar nog nooit zo gezien, dus geen van hun beiden zal een idee hebben van wat ze nu moeten doen.

"Ik ga de politie bellen als je nu niet weggaat, Harry. Ik weet niet wat je weer hebt gedaan, maar ik ben er klaar en er is hier geen plek voor jou. Die heb je nu niet en zal je ook nooit hebben." Carol's stem is laag en dreigend, maar het zou me niet minder kunnen boeien.

Ik negeer de twee indringers en ga aan de rand van Tessa's bed zitten. Tot mijn verschrikking kruipt ze opnieuw voor me weg, maar dit keer met haar hand waardoor ze van het bed afvalt. Ik sta meteen weer overeind en til haar op. Het geluid dat ze maakt als mijn huid die van haar aanraakt is nog erger dan haar geschreeuw.

"Blijf van me af!" Een gebroken geschreeuw verlaat haar droge lippen en snijdt door mijn borst heen. Haar kleine handen slaan tegen mijn borst en maken klauwende bewegingen naar mijn armen, in een poging mij te dwingen om haar los te laten.

Hoe fucking erg ik het ook vind dat ze zo haar best doet om bij mij vandaan te komen, ik ben zo fucking blij dat ze überhaupt reageert. De zwijgende Tessa was het ergst voor me, en haar moeder zou me dankbaar moeten zijn dat ik haar daaruit heb gekregen.