After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 284

Liedjes voor dit hoofdstuk:

Near to you - A fine frenzy

She is - The Fray

Never say Never - The Fray

Harry's POV.
Ik heb negenenveertig keer gebeld.

Negenenveertig keer.

Negenenveertig.

Weet je hoeveel ringen dat zijn?

Fucking veel.

Te veel om te tellen en ik kan niet helder genoeg nadenken om ze te tellen, maar als ik dat kon, zouden het een enorm aantal fucking ringen zijn.

Als ik de komende drie minuten door kom, ben ik van plan de voordeur van de fucking scharnieren te scheuren en Tessa's telefoon, die ze blijkbaar niet weet te beantwoorden, tegen de muur te slaan.

Oké, dus misschien moet ik haar telefoon niet tegen de muur slaan. Misschien stap ik er per ongeluk een paar keer op totdat het scherm onder mijn gewicht barst.

Misschien.

Ze krijgt in ieder geval een lange preek van me. Ik heb de afgelopen twee uur niets van haar gehoord en ze heeft geen fucking idee hoe martelend de laatste vijf zijn geweest. Ik vloog hierheen en ging twintig over de limiet om hier zo snel mogelijk te komen.

Het is verdomme drie uur 's ochtends en Tessa, Vance en Kimberly staan allemaal op mijn hitlijst. Misschien moet ik alle drie hun telefoons kapot maken, omdat ze duidelijk zijn vergeten hoe ze die verdomde dingen moeten beantwoorden.

Als ik de poort bereik, begin ik in paniek te raken, zelfs meer dan ik al de afgelopen vijf uur ben geweest. Wat als ze besloten hun beveiligingspoortje te sluiten? Wat als ze de code hebben gewijzigd?

Herinner ik me de fucking code nog? Natuurlijk niet. Zullen ze antwoorden als ik bel om de code te vragen? Natuurlijk niet.

Wat als ze niet antwoorden omdat er iets met Tessa is gebeurd en ze haar naar het ziekenhuis hebben gebracht en ze niet in orde is en ze geen bereik hebben en..

Het hek staat open als ik de oprit bereik en daar irriteer ik me ook een beetje aan. Waarom zou Tessa het beveiligingssysteem niet aanzetten als ze hier alleen is? Terwijl ik de kronkelende weg oprijd, zie ik dat haar auto de enige auto is die voor het enorme huis geparkeerd staat.

Goed om te weten dat Vance hier is als ik hem nodig heb.. maar niet heus. Wat is hij een goede vriend.. Vader, geen vriend. Fuck.

Als ik uit mijn auto stap en de deur nader, groeit mijn woede en angst. De manier waarop ze praatte, de manier waarop ze klonk... het was alsof ze geen controle had over haar eigen acties.

De deur is natuurlijk niet op slot en ik baan me een weg door de woonkamer en de gang door. Mijn handen trillen als ik de deur van haar slaapkamer open duw en mijn borst trekt samen als ik zie dat haar bed leeg is. Het is niet alleen leeg, het is onaangeroerd, perfect gemaakt en de hoeken zijn zo ingevouwen dat ze het onmogelijk maakt om opnieuw te creëren. Ik heb het geprobeerd, het is onmogelijk om een bed op te maken zoals Tessa dat kan.

"Tessa!" Ik roep haar naam terwijl ik de badkamer aan de overkant van de gang binnenloop. Ik houd mijn ogen gesloten terwijl ik het licht aanzet. Niets.

Ik haal voor het eerst in meerdere minuten diep adem en ik ga naar de volgende kamer. Waar de fuck is ze?

"Tess!" Schreeuw ik weer, deze keer harder.

Na bijna het hele verdomde landhuis te hebben doorzocht, kan ik nauwelijks ademen. Waar is ze? De enige kamers die nog over zijn, zijn Vance's slaapkamer en een afgesloten kamer boven. Ik weet niet zeker of ik die deur wil openen...

Ik zal de patio en de tuin controleren en als ze er niet is, heb ik geen idee wat ik ga doen.

"Theresa! Waar ben je in godsnaam? Dit is niet grappig, ik zweer het..." Ik stop met schreeuwen als ik de opgerolde bal op de luie stoel in me opneem. Haar knieën zijn opgetrokken tegen haar buik en haar armen zijn om haar borst gewikkeld alsof ze in slaap viel terwijl ze probeerde zichzelf bij elkaar te houden.