*

2.3K 50 0
                                    

This is the last chapter. Thank you for patiently waiting and reading this story no matter how chaotic their love was. I hope you all continue supporting my other stories too! Happy 5k+ my dear readers. Forever humbled and grateful to all of you!

............................................................

Peace.

"Good morning ma'am. The president is still inside the conference room for a meeting with the investors, however he advised me to let you in once you arrived. You can wait for him inside his office po."

Magalang na imporma sa akin ng kanyang sekretarya. I smiled at her as she opens the wooden door of my husband's office for me. They call him president here kaya minsan ay inasar ko siya. He got pissed of me and did not talk to me for days. Hindi din ako nagpatinag. I did not ask for apology nor talk to him either, kaya ang ending siya din ang unang sumuko. He just inhaled my scent as he buried his face on my neck that night. We just cuddled and the next morning, we were okay. Ganoon lang kapag may munting tampuhan sa pagitan namin, kadalasan nga lang siya ang unang lalapit kahit na ako naman lagi ang pasimuno ng away. He always tells me that he's afraid on waking up one day, alone in our bed, that I might leave him. Tinatawanan ko lamang siya kapag ganoon siya kapraning.

"Do you need anything po? Water? Juice or coffee?"

Napatingin ako sa may pintuan noong biglang magsalita ang sekretarya ni Saint.

"Nah. I am fine. You don't need to bother yourself. You can continue your work. I'll just wait for my husband until he is done."

Alanganing ngumiti sa akin ang kanyang sekretarya pero wala ding nagawa kundi sundin ako. I scanned his office before proceeding to his desk as I settled myself in his chair. Napangiti ako noong makita ang picture frame noong kasal namin. Napahikab ako pagkatapos. Laging ganito, pakiramdam lagi na lang akong inaantok! Napangalumbaba ako sa kanyang mesa habang may multo ng ngiting naiwan sa aking labi, hawak pa rin ang frame. Muli akong napahikab. Ang talukap ng mga mata ay unti unting bumagsak.


Nagising ako noong maramdamang may humahaplos sa aking pisngi. Pagmulat ay agad na bumungad sa akin ang malambing na ngiti ng aking asawa!

"Kamusta ang tulog mo, buntis ko?"

Malambing niyang tanong sa akin bago ako hinalikan sa noo. Napatingin ako sa paligid. Huh? Nasaan ako? Bakit may kama?

"You're inside my room in the office, baby. Nadatnan kitang tulog na kanina kaya binuhat kita papunta dito."

It was like he heard my silent curiosity inside my head. Tinulungan niya akong bumangon, puno ng pag iingat.

"Hindi ako nagising kanina. Sorry. Mabigat ba kami ni baby?"

Tanong ko na siyang nagpalawak ng kanyang ngiti. Ngumuso siya noong titigan ko siya. Ang kanyang kamay ay dumausdos papuntang tyan ko.


"Doesn't matter for as long as it's my baby momma and little baby I am carrying, it will be all worth it. I love you both. Kayo ang buhay ko."

Lumalam ang kanyang mga mata. Now he is being emotional. I held his cheek and smiled at him with love. Hinawakan niya iyon at hinalikan.


"You're being sentimental again. Hindi kami aalis. Hindi ka namin iiwan. Ilang beses na ba kita pinaalalahanan patungkol dito?"

Nag iwas siya ng tingin sa akin pero hindi nakaligtas sa akin ang umusbong na takot sa kanyang mga mata. He is always like this. Pinilit kong iharap siya sa akin. Pilit niya akong iniiwasan. Hinalikan ko ang kanyang noo bago iniangat ang kanyang baba para tuluyang magtama na ang aming mga mata. His eyes were full of fears. I smiled weakly.

It Should Have Been Us (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon