GİTMEME İZİN VERME

13.GİTMEME İZİN VERME

Böyle düşünmeme sebep olan galiba çok film izlemem,film yüzünden gerçek hayata bakış açım değişiyor.Hemen KENDİME GELMEM gerek :) Ben olanları düşünürken diğerleri kahvaltılarını yapmışlardı,sonra kalkıp izin Bayan Alice'nin yanına gittik.Ama Yunus abi getmeden iyi bir tembih etmiş,ne dediğini söylemedi ama benim bu hafta gidemeyeceğimi söyledi.Sadece ailen izin vermediği için çıkamazsın dedi.Bu söz bana yetti de arttı da,hayal kırıklığına uğramıştım ben bu günü beklemiştim,ama gidemiyorum.Arkadaşlarım da gitmeyeceklerini söyledi ama ben buna izin veremezdim.Çünkü tıpkı onlar da beim gibi bu günü bekliyorlardı.Onları zor da olsa olsa gönderdim.

Onları gönderdikten sonra odama döndüm ve yatağıma yatıp saatlerce ağladım.Kara bahtım,kör talihim nerede olsam beni bırakmaz,bir türlü kurtulamadım.Ağlarken uyuyup kalmışım,akşam yemeğinde uyandım,istemeye istemeye yemeğe indim.Herkez dışarı çıkmıştı,sadece birkaç kişi vardı ve bu benim canımı daha çok acıttı.Kaykaycı çocukta oradaydı ama onu düşünecek havam da değildim,yemeğimi alıp tek başıma oturup yemeye çalıştım.Ama yanlız yemekten nefret ederim.Kalktım ve odama gidecekken geri bahçeye gitmeye karar verdim.

Gözümdeki yaşı dindiremiyordum,kendi kendine akıp gidiyordu.Parkurların oraya gittim,sonra kaykayın aynı yerde olduğunu farkettim.Ama saat daha yedi gibiydi,normal de kaykay saat sekiz buçuk yada dokuz gibi orada oluyordu.Bugün neden bu saatte buradaydı,artık birşeyleri düşünmekten yorulmuştum ve kaykayı aldım ve saatlerce ağlayarak kaydım.Sonra kapı da kalırım diye onu yerine bırakıp odama döndüm.Ben girdim ardından Rian girdi,üzgün olduğumu anlamasın diye gülümsemeye çalıştım.Ama elden ne gelir üzgün olduğumu anlamıştı ki keşke gitmeseydim,hiç iyi geçmedi falan dedi.Aklı bende kalmış,bende bu günüm güzel geçti beni sorun etme dedim.Ben öyle deyince yalancı diyerek beni gıdıklamaya başladı ve güldürdü.Bugünüm de böyle geçip gitti.

(Yeni bir başlangıç, yaptığımız en büyük hatadan sonra başlar.)