GİTMEME İZİN VERME

45.GİTMEME İZİN VERME

Günlerim böyle geçti.Perşembe akşamı gece terasa Dong Joo'yu çağırdım,belki bana yardım eder diye.Onunla uzun uzun konuştuk,ona sormak istediğim çok şey var ama bir türlü soramadım.En önemlisi ve onu terasa konuşmaya çağırmamın nedeni olan Ma Roo ve geçmişini sormak istiyordum.Ama Tayor'ın söyledikleri aklıma geliyordu.Bunu sormam gerekti,çünkü Che Soo'ya yarın kararımı söyleyecektim.Hata yapıp,sonra pişman olmak istemiyordum.Ama ona nasıl soracaktım,hiçbir fikrim yok.Sonra dayanamayıp ona:Ma Roo neden tuhaf biri diye sordum.O da bana bana:nasıl yani? diye sordu.Bende:yani çok sinirli,sanki insanları dövecek gibi,sanki birşeyler var gibi dedim.Dong Joo da:evet ama bazı insanların yapısı farklıdır ama bu yapı Ma Roo'nun yapısı değil,sonradan edinildiği bir tavır dedi.Bende sonradan edinildiği derken dedim.O da içini çekerek:o önceden böyle biri değildi,herkese çok yakın davranırdı,çok mutlu ve cana yakındı.Sürekli gülerdi,herkes onu çok severdi.Tek olumsuz yani her gece başka kulüpte,başka kişilerleydi ve çok fazla içerdi.Ama bununla kendisinden başka kimseye zararı olmazdı.Bu söylediklerine şaşırarak:peki neden şimdi böyle dedim,neredeyse hiç gülmüyor.O da:evet önceden bir sürü arkadaşı vardı.Şimdi ise kimseyi arkadaş edinmiyor,kendini onlardan uzak tutuyor,gülmüyor çünkü gülemiyor.Gülmeyerek,böyle bir hayat sürerek kendini cezalandırıyor dedi.İyi ama neden diye sordum.Bir insanın bunları yapması için bir sebep olur değil mi?diye sordum.O da:tabiki,mutlaka vardır.Sadece şunu söyleye bilirim,hayat ona hep acımasız davrandı dedi.Nedemek istiyordu,bu konuşmaları ile,hayat ona nasıl davranmıştı.Kafamı daha çok karıştırmıştı.Ona peki geçmişinde ne yaşadı diye sordum.Sesinde üzgün bir tavır ile:bunu bilmene gerek yok,bunu bana sordun ama başkasına asla sorma dedi.Peki neden diye sordum.

O da:normalde sana bunlardan bahsetmemem gerek,ama sana söyledim.Eski şeyleri karıştırma,Ma Roo eskiyi unutmadı ama yinede yok saymaya çalışıyor.Bunlar onun kulağına giderse,canı çok yanar,eyer mutlu olmak istiyorsan ondan uzak dur.Geçmişi sana zarar vere bilir dedi.Bu sözü ile beni çok şaşırtmıştı,sanki ondan hoşlandığımı bilir gibiydi.Peki ya Ma Roo'nun GEÇMİŞİ NEYDİ???dediği gibi ondan uzak mı durmalıydım.Onun gözünün içine bakarak:sen biliyor musun?? diye sordum.O da:seni iyi tanığımı düşünüyorum,bunun için;ona bakışların,gözünün hep onu araması,onun ağzından çıkacak tek kelimeyi beklemen,hatta Che Soo sana aşkını sana itiraf ederken ki,halin.Bunların hepsi bir kanıttı.O kadar belli mi ediyordum dedim.Gülümseyerek:pek değil,sizi tanımayan dışarıdan bakan kişiler sizi iki düşman olarak görür.Ama tanıyan,yani iyi tanıyan gerçekten bu kız buna AŞIK der dedi.Peki neden bana söylemedin,bildiğini diye sordum.Söylesem ne olacaktı ki,söylememin hiç bir anlamı yok.Onun sevgisini bekleme,seni istesede sevemez dedi.Neden?neden beni sevemesin ki?Onun bu sözü beni benden aldı,gözlerim doldu.Kimse onun hakkın da birşey söylemiyor,şifreli birşekilde konuşuyorlardı ve bu beni gerçekten çıldırtıyordu.

Herkesin sakladığı geçmiş neydi??Ona zorla gülümseyerek:bende onun bana aşık olmasını beklemiyorum zaten.Onun beni seveceği ihtimalini bile hiç düşünmedim ki.Hayatın da her ne yaşamış ise onun adına üzgünüm,keşke geçmişini sile bilsem,ama ne mümkün değil mi??dedim.O da evet,keşke siline bilse ama malesef dedi.Benim elimi tutup,gözümün içine bakarak:bu canını çok yaka bilir ama biraz sabır edip,iradeli olursan onu unuta bilirsiin.Unutmalısın da;Taylor'ı görmüyor musun? o nasıl bir hayat yaşıyor,asla ama asla yanlız bir yere gidemez.Ya yanın da Ji Sung var yada Ma Roo,kendi başına hiç hayatı olmadı.Abisi duymasın,unutsun diye herkesle kötü oldu.Geçmişten bahsedenleri bir çırpıda azarlayıp canını okudu.Hayatından hiç mutlu değil,abisinden gizli hayatına ağlıyor isyan ediyor.Ama kimse onun bu halini görmüyor,çünkü yaşamak için Ma Roo için bunu yapmak zorun da,o GÜKERKEN İÇİ HERGÜN KAN AĞLIYOR...Sizin hayatımıza bakarak hep ömresiyor,ben ne zaman yanlız olup arkadaşarımla geze bileceğim diye üzülüyor.O fahişe olmak üzereyken,her gece sabahlara kadar külüplerde ölene kadar içerken,sadece ölmek isterken;Onu bu hayatta tutan şey tek varlığı Ma Roo ve Ji Sung oldu dedi.Onun bu sözleri kanımı dondurmuştu,içimden bu nasıl hayat dedim.Onu hep gülerken görürdük,hiç onun böyle bir hayatın içinden geldiği aklıma gelmezdi.Onun gülüşleri meğersem sadece:HAYATA MEYDAN okumaktan birşey değilmiş...

(Seni kaybetmeye başIasam, kendimi kazanır mıyım? Peki ne oImaIı son cümIem, hoşça kaI mı? Gitme kaI mı?)

('İyiyim' desem yaIan oIur; 'kötüyüm' desem inancıma dokunur. En güzeIi, şükre vurayım diIimi; beIki o zaman kaIbim kurtuIur.)