GİTMEME İZİN VERME

25.GİTMEME İZİN VERME

Ne olduğu konusunda hiçbir fikrim yoktu ve ondan böyle bir hareket beklemiyordum.Gözlerime bakarak konuşmamız gerek dedi.Benimle ne hakkında konuşabilirdi ki hem merak ediyordum,hemde ondan korkuyor ve çakiniyordum.Bunun için bende:seninle konuşacak birşeyim olduğunu düşünmüyorum,ayrıca seninde benimle konuşacak neyin olabilir ki dedim ve kolumu çektim ve hızlıca odama gittim.Rian beni bekliyordu,bana neler olduğunu sordu.Bende hiçbirşey yok dedim,oda bu cevabı duyunca peki Taylor neden seni ve Kang Ma Roo başbaşa bırakır gibi havası vardı,bize birazdan gelirler merak etmeyin dedi.Onları oyalayan Taylor mış,gerçekten bu kız ne yapmaya çalıştığını anlamdım.Sonra Rian'a o gece tekrar oraya gittiğimi,kaykacı çocuğun aslında Dong Joo çıktığını ve ilk gün kaykay ile kayan kişinin Kang Ma Roo olduğunu anlattım,yani herşeyi anlattım.Rian da bu işte bir gariplik olduğunu söyledi.

Tıpkı onunda benim gibi kafası karışmıştı ve doğal olarak bana kızmıştı.O gece kafamda binlerce soru işareti vardı ve cevabını sorgulamaktan korkuyordum.Rian bana sen buna ne yaptın böyle dedi,ama ben ona hiçbirşey yapmadım.Arkadaşına söylediğim sözden dolayı böyle diyeceğim ama Dong Joo ile sorunumuz kalmadı,hiç olmadı da,tüm gecemi bunu düşünmekle geçirdim.Sabah normal biçimde kahvaltıya indik,okula gittik,Dong Joo da bizimle vakit geçirmeye başlamıştı.Üniversite ikinci sınıfmış ama sürekli bizim sınıfımıza gelip duruyordu.Artık Dong Joo ile birbirimizi daha iyi tanıyorduk,hatta sonları hep beraber geziyorduk.Zaten dışarı çıkmama yasağımda geçersiz kılınmıştı.O bana koruyucu melek gibiydi,onunla tanıştığıma çok memnundum.

Kaç günden beri Ma Roo'yu görmüyordum etrafta,kesin yapışkan sevgilisi ile vakit geçiriyordur.Dong Joo'ya sormak istiyordum ama olanları anlamasından korkuyordum.Günlerimiz böyle geçip giderken yurtta kalan öğrenciler için kamp gezisi düzenlemişler.İstemeyen bu süre zarfında ailesinin yanına gideblirmiş.Tabi ben ailemi seçmek istedim ama ne mümkün,kampa gitmemize birkaç gün vardı.Bizde hafta sonu tatimizde bir grup arkadaşlarımızla karaokeye gittik.Öyle eylendik ki herkez şarkı söyledi ve belirli grupların danslarını taklit ettiler.Benim dışımda herkes şarkı söylemişti.Bende onlara oturduğum yerden eşlik ediyordum.Benimde şarkı söylememi istemişerdi ama ben utancımdan istemedim.Sadece beni kaldırıp oynamamı istediler tam ayağı kaldırdılar içeri o girdi,Kang Ma Roo...

(İdama giderken hislerim, güneşim yüzünü görmeyi bekledim hep. Kalemi kırık bir aşkı mühürledim yüreğime. ?unuttum? diye haykırırken bile unutmadığımı ispatlıyordum kendime)