GİTMEME İZİN VERME

21.GİTMEME İZİN VERME

Yine o günde uyuyamamıştım,halsiz düşmüştüm.Sabah yatağımda kalkamamıştım,ateşim vardı,çok fazla terliydim.Rian beni ateşler içinde görünce Bayan Alice'ye haber verdi ve beraber beni revire götürdüler.Orada iki gün boyunca kesintisiz uyumuşum bir gece yarıları kalktığımı hatırlıyorum,beni uyandırıp yemek yediriyorlarmış.Öyle yorulmuşum ki hiç uyanamamışım.Akşam saat sekiz,sekiz buçuk gibi uyandım;susamıştım.Uyandığımda başımda kimse yoktu yan sehpada su vardı almak için kalktım ve tam uzanacakken ne göreyim:sehbanın yanında kaykay duruyordu.Yok artık dedim,bu kadar da olmaz dedim kendi kendime,kaykayı aldığım gibi bahçeye çıktım ve parkurların oraya gittim,orada kise yoktu.

Parkurların önünde durup,kaykayı parkurların üzerine hızlıca fırlattım.O anda arkamdan:hey ne yapıyorsun diye ses geldi.Arkamı dönüp baktım bu,kaykaycı çocuktu onu görünce daha çok sinirlendim ve ağlayarak:arkadaşına söyle benimle oynamayı bıraksın,ben onun oyuncağı değilim,,benim kafamı karıştırıp durmasın dedim bağırarak ve koşarak revire geldim.Gerçekten çok sinirlenmiştim ve onu görünce canım çok yanmıştı.Benim sinirim aslında onaydı,arkadaşına değil.Sonuçta arkadaşı bana birşey yapmadı,daha çok bana iyilik etti.Karşıma çıkmaması utanıp,çekinmesinde olabilirdi,o kaykayı bana bırakmasında kötülük arayamazdım.

Benim sinirim kaykaycı çocuğaydı,bana o gizemli şeyleri onun yapmasını istemiştim ve beklemiştim .Tamamen hayal kırıklığına uğramıştım,bu zamana kadar o zannetmiştim,ama başka biri çıktı.Artık okula gidiyor ve odamda kalıyordum,haftalar geçmişti.O olaydan sonra sürekli kaykaycı çocuğu görüyordum ama her defasında benim yüzüme nefret dolu bakıyordu.Peki ya neden,ben ona ne yapmıştım.Acaba arkadaşına karşı söylediğim sözlerden dolayı mı böyleydi.Kafamda yine cevabını bulamadığım şeyler vardı.

(İdama giderken hislerim, güneşim yüzünü görmeyi bekledim hep. Kalemi kırık bir aşkı mühürledim yüreğime. ?unuttum? diye haykırırken bile unutmadığımı ispatlıyordum kendime.)