23.GİTMEME İZİN VERME

1K 22 0
                                    

Onun öyle bakması beni gerçekten üzüyürdu bir anlam veremiyordum,morelim çok bozulmuştu.Sonra onlar projeksiyonu hazırlarken bizde kenar da duran sandaliyeleri düzdük.Sandaliyelerin düzülmesi çok çabuk bitti ama projeksiyon bir aksilik çıktı,çalışmıyordu.Onun için beklemek zorunda kaldık.Kang Ma Roo ve diğer kız yani Taylor sürekli yan yanalardı.Sevgilisi olmalıydı,çünkü birbirlerine çok yakınlardı.Onları öyle görmek istemiyordum,sanki bana nispet yapıyorlardı.Ağlamak ve oradan kaçmak istiyordum,Kaykaydan dolayı Cha Dong Joo'dan özür dilemem gerekti,ona kızmamın bir anlamı yoktu.

Projeksiyon yapımını beklerken patlamış mısır almya karar verdik,ama birilerinin gidip yemekhaneden alması gerekti.Bende oradan uzaklaşmak için bir fırsat diye ben giderim dedim,Cha Dong Joo da bende seninle gelirim dedi.Bende hem teşekkür etmek için;hemde özür dilemek için kabul ettim,Kang Ma Roo halen bana öyle bakıyordu.Canımı çok acıtıyordu,benimle alıp veremedeği şey neydi,gözlerim doluyordu onun için hiç konuşmadan aşağı indik,gerçeği söylemek gerekirse konuşmak istiyordum ama yapamıyordum.Yemekhaneye ilerlerken gözyaşlarımı daha fazla içime akıtamazdım,çünkü dolmuştu.Dolduğu için dışarı taşmaya başladı,birden durdum ve ağlamaya başladım:göz yaşlarım dinmiyordu.

Cha Dong Joo beni öyle görünce şaşırdı,ne olduğunu anlamaya çalıştı.Sonra benim kolumdan tutup yemekhaneye girdirdi çünkü:bizi orada görebilirlerdi.Ben hala hıçkırıklar içinde ağlıyordum,tahminimce yarım saat kadar orada kaldık,Cha Dong Joo benim sakinleşmemi bekledi.Sonra sakinleşmiştim Dong Joo gülümseyerek bana baktı ve merak etme neden ağlıyorsun diye sormayacağım dedi.Bu bügün duyduğum en güzel sözdü,benim yüzümde tebessüm belirdi.Artık gitmemiz gerek dedi.Mısırları bulup yukarı çıkıyorduk,sonra merdivende yine durdum.Bana gülümseyerek bakıyordu,bende ona teşekkür ettim ve ayrıca özür diledim.Oda önemli değil,unuttum bile dedi.O an anladım ki bana kaykayı bırakan gerçekten oydu,bunu anca o yapardı çok iyi ve anlayışlıydı.

(Git artık yar sustuklarını bna harcama.! Yaslanma gôzlerime bu yükü kaldıramam.)

GİTMEME İZİN VERMEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin