GİTMEME İZİN VERME

19.GİTMEME İZİN VERME

Odama girir girmez Rian'ı uyandırmaya çalıştım biraz zor oldu ama uyandı.Neler oluyor? diye sordu.Bende hiç iyi şeyler olmuyor dedim,bu yurtta birşeyler var artık hayalet mi dersin yoksa in mi cin mi dersin bilemem ama var birşeyler dedim.Uykulu gözlerle bakan kız birden cin gibi oldu ve neden bahsediyorsun? Yoksa biri sana birşey mi yaptı?diye endişeli birşekilde sordu.Bende başladım en baştan anlatmaya yani ilk kaykaycı çocuğu gördüğüm günden başladım.Oda bu olanlardan dolayı çok şaşırdı ve bana kızarak sen akşam neden dışarıya çıkabiliyorsun,evet bu okulda güvenlik sistemi var ama yinede dışarıdan başka kişiler bu okula girebilir ve sana birşey yapabilirdi de.Ki o kaykayı bırakan kişinin bu yurtta kaldığı ne belli ya dışarıdan biri ise,sen ne yaptın böyle dedi.

Beni daha çok korkuttu kaykaycı çocuk hakkında da o olamaz olsa neden bunca zaman ortaya çıkmasın ki gizli gizli böyle şeyler yapsın,hem o olduğuna dair hiçbir harekette bulunmamış,beni görmüyor bile dedin en azından sana bakar falan yani dedi.Çok sağolsun beni çok çok motive etti ve korkularımı yok etti.Sayesinde bu yaşımda hayalete inanır oldum,neredeyse altıma etmek üzereydim.Sonra Rian'a:ben ne yapacağım ya başıma bela aldıysam dedim.Tabi ne desin diyecek birşey yok,kaykay da orada kaldı.Bana asla oraya birdaha gitmeyeceksin ve odadan da çıkmayacaksın dedi.Bende tamam anlamında kafamı salladım.Gidecek halim mi kalmıştı sanki.

O gece korkudan uyuyamadım.Bu olanlardan sonra bir daha oraya gitmedim.Ama merakta etmedim değil,kaykaycı çocuğu gördüm ama o yine çok normal davranıyordu.Bilerekten önünden geçtim ama bana bakmadı bile,o olsaydı kaykayını kırdığım için ya kızar,yada özür bekler diye düşündüm ama bunların hiçbirini yapmadı.Onun olması imkansızdı,günlerce bu olanları düşündüm.Derslerime yoğunlaşamıyordum,uyku bile uyuyamıyordum.Düşünmekten kafam patlayacak gibiydi bir anlam veremedim.Düşünmeden de edemedim,bunu yapan kimse hayatımı mahvetmişti.