GİTMEME İZİN VERME

59.GİTMEME İZİN VERME

Gözünü öyle bir hırs ve nefret bürümüştü ki,çok sevdiği kardeşini bile göremiyordu.Onu kardeşi bile durduramazken,ben nasıl durdura bilirdim ki...Bana aşık olması imkansızdı.Peki ya şimdi ne olacaktı,onu nasıl duraduracaktık.Onun nefretinin yok olmasını tek bir kişi sağlaya bilirdi GURU ama bu imkansızdı,o tekrar kalkıp gelemezdi.O na:Guru bu hallerini görüp sana ne kadar kızıyordur.Ayrıca öbür dünyada hiç huzurlu değildir.Peki ya sen o adama dersini verdiğinde ne olacak,Guru geri mi gelecek...Bu asla olmayacak,bırak Guru öbür dünyada huzura varsın dedim.Bana bağırarak ve gözünde yaş akarak:o huzura varıcak,pek yakında olacak bu.O adam gerçekten cezasını alınca emin ol huzura kavuşacak.Ben onu koruyamadım,bu benim suçumdu.Eğer karşısına bn çıkmasaydım,o şuan hayatta olacaktı.Sen bir insan öldürmek nedir bilir misin?ben bilirim,çünkü Guru'yu ben öldürdüm dedi.Onu karşımda ağlarken görünce canım çok yandı,kendini öyle suçlu hissediyordu ki.O na:onu sen öldürmedin,bizim bir sözüm vardır.Derler ki:ölümle,düğün günü şaşmaz.Bunların hepsi alnına yazılmış bir kader,bu senin suçun değil.Bu nefretinle herkesi yaralamaya çalışıyorsun,kendini dış dünyadan kapatıyorsun.Sevgiden,dostluktan,mutluluktan uzak tutuyorsun,ama bunları yaparak Guru'nun canını çok yakıyoyorsun dedim.Bu sözümü duyunca ayağı kalktı ve dışarıya bakarak:benim sevmeye,mutlu olmaya hiç ama hiç hakkım yok,ben herkese zarar veriyorum.Bana dönerek:peki ya ben bu cehennemi neden yaşıyorum,ben ne yaptım.Sadece bir kere insan gibi yaşamak istedim.Benim tek hatam mutlu olmak istememdi,ama her mutlu olduğumda mutluluklarım benim elimden alınıyor.NEDEN?? dedi.

Onun bu sorusuna nasıl cevap vere bilirdim ki,ne diye bilirdim;göz yaaşlarım akıyordu,bir türlü durduramıyordum.Ama o ilk defa birilerine içini açmıştı,acısını paylaşmıştı.Bunu hiç beklemiyordum,onu çok güçlü biri sanıyordum ama o öyle güçsüz kalmıştı ki en son dalı bile kopmuştu.Yanına giderek tam karşısına geçtim ve gözünün içine bakarak:emin ol herşeyin bir cavabı vardır,ama bu cavapları bulmamız çok zor ve uzun sürebilir.Bak şuan yaşıyorsan,nefretinden...Zamanla herşey yoluna girecek,emin ol çok mutlu olacaksın,nefretini bir kenarı bırak ve tekrar yaşamayı dene...Sevmekten korma,mutlu olmaktan korkma,en azından bunu tekrar Taylor için dene.Bırak GURU gitsin artık dedim.Olmaz anlamında kafasına sallayarak:bende bırakmak istiyorum,mutlu olmak istiyorum artık.Tekrar seve bilmek,gülmek istiyorum,bunları istemiyormuyum sanıyorsun.Ama bunu yaparsam yine başkalarına zarar vereceğim dedi.Bende:böyle birşey olmayacak emin ol ,sevmekten korkma,nefretini yok et artık dedim ve ona(bir filmden duyduğum):karanlık,karanlığı öldürmez,sadece aşk bunu yapa bilir.Nefretin,nefreti yok edemez,sadece aşk ile yok edebilirsin.Biz birilerinin merhametine ortak olana kadar...acı bizim peşimizi bırakmayacak.Başkasının acısına ortak olmassak,kendi acımızı dindiremeyiz.Benim acım sensin,benim acımı dindirmem için senin acına ihtiyacım var dedim.

Bana izin ver,birbirimizin acısına ortak olalım ve sonsuza kadar acılarımızı yok edelim dedim.Bunları ben söylemek istememiştim,ağzımdan birden bire çıktı,tamamamen benden bağımsızdı.Bu sözüme karşılık,gözlerini hiç kırpmadan benim gözüme bakıyordu,ayrıca gözünden yaşlar akmaya devam ediyordu.Ben ise onun vereceği cevabı merak ediyor,endişe içinde bekliyordum.Sonra birden bire kolumdan tutup zorla odaya götürdü.Ne olduğunu anlamadım,çok korkmuştum sonra odaya girince beni fıratır gibi yitti ve:hemen üzerini giy,yurda geri götüreceğim seni dedi.Bende ne olduğunu anlamadan:neden,yine ne oldu dedim.O da gözümün içine bakarak:böyle birşey olamaz,bu konuştuklarımızı,yaşananları unut,ben kimseyi sevemem,kimsenin acısına da ortak olamam.Benden olabildiğince uzak dur,kendine de bana da bir iylik yap ve benim bulunduğum yerleri terk et,hatta bu ŞEHRİ terk et dedi ve odadan dışarı çıktı.Kapıyı öyle kızlı kapadı ki kırıldı sandım.Bir an onu ikna ettim sanmıştım ama hiç birşey olmamış,kendimi çok kötü hissettim.O beni asla ama asla sevmeyecek diyerekten hıçkıra hıçkıra ağladım....

(herşey yine başa döndü...bişeyleri yapmaya düzeltmeye çalıştıkça sarpa sardı...tek istediğim biraz huzur biraz anlayış...ama ben çabaladıkça,herşey tekrar başa döndü...)