The golden bow

Proloog

Ik trok snel mijn uniform aan. Rood of blauw geruite rok, wit hemd, of een blouse en een das. En die zwarte ballerina's of pumps, natuurlijk. Deze keer ging ik voor de rode versie. Ik deed snel mijn deur open en rende naar de eetzaal. Ik stopte voor de deur en ademde 2 keer diep in en uit, waarna ik de grote houten deuren openduwde. Ik liep kalm naar de grote tafel, waar alle mogelijkheden tot eten uitgestald stonden. Vrij vertaald: brood met kaas, hesp, choco of confituur en kruiken water op de tafels. Je kon ook melk, fruitsap of koffie vragen, maar dat was niet altijd. Ik nam 2 stukken lichtbruin brood en 1 ervan besmeerde ik met choco, en 1 met confituur, waarna ik nog snel een glas vastgreep en naar de tafel liep waar ik en mijn broers altijd zaten. Alsof onze haarkleur -en oogkleur vooral- hier nog niet zeldzaam genoeg waren, waren we de enige drieling in.. wel, minstens de provincie. 

'Goedemorgend Rose.' zei Aryan.

'Aryan, Scott.' knikte ik mijn broers toe, waarna ik snel een hap van mijn ontbijt nam. Ik had vanochtend iets meer werk gehad met mijn bed dan ik voorspeld had, met het gevolg dat ik bij de lateren was voor het ontbijt. Ik had nog geluk gehad dat ik nog keuze had. 

Aryan en Scott waren eeneiïg, ik zat daarbij als ander ei. We hadden alle 3 blond haar, maar dat van de jongens was misschien een tikje donkerder, al een beetje naar het bruin neigend, terwijl het mijne echt goudblond was. Onze ogen waren wel exact dezelfde. Allemaal hetzelfde blauwgrijs. Vroeger gingen de titels van zeldzaamste kleur naar ros en groen, maar op 1 of andere manier is dat omgeslagen. 'Goed geslapen?' Ik keek naar de 2 jongens aan de overkant. Beiden net, 5 centimeter, groter als mij. Waarom kon op zijn minst dat groeihormoon niet eerlijk verdeeld zijn? 

'Ja, goed genoeg.' zei Scott.

'Jij?' vroeg Aryan. 

'Ja, geen probleem gehad.' zei ik, terwijl ik een hap van mijn ontbijt nam. 

'Wat staat er vandaag op het programma?' vroeg Aryan. 

'Aryan. We zitten hier al 10 jaar en je weet het nog altijd niet?' vroeg ik. We zijn hier gekomen toen we 6 waren. Soms mis ik de plek waar we met onze ouders woonden. Op het platteland, ver naar achter, in een klein dorpje. Maar toen kwamen de overheidsofficieren om na te kijken en werden we weggesleurd. Het was wel beter dan voor kinderen in grote steden. Die konden al op hun 3 hier gebracht worden, wanneer ze nog niet eens iets herinneren van hun huis of ouders of tradities, of wat dan ook. 

De deur ging open voor we iets anders konden zeggen en ik vloekte binnensmonds. Snel propte ik het laatste beetje brood in mijn mond en stond mee op met de groep. Kaarsrechte rug, schouders recht, hoofd omhoog. De leiders van dit instituut voor opvoeding van de jeugd, of kort IOJ, kwamen binnen. Ik haalde rustig adem. Val niet meer op als nodig is. Ze liepen door naar de eettafel, waar nog steeds enkele opvoeders stonden. 

'De lessen starten over een half uur. Eerst nog even rust, vrij te besteden, ingerukt.' We liepen allemaal in rijen naar de tafel en zetten onze borden en bestek op enkele nette stapels. Ik was blij dat ik vorige week de afwas had gehad, en er nu dus voor zo'n 2 maand vanaf was.

Aryan gaf een knikje en ik knikte minstens even onzichtbaar terug. Ze gingen naar hun kamer en ik zou volgen. 

We liepen door de gangen. Zij zaten in een andere vleugel, de westvleugel om precies te zijn, terwijl ik in de noordvleugel, allias de meisjesvleugel lag. De oostvleugel was dan het lessenblok, en zuid was voor sporten en ontspanning. Normaal mochten meisjes niet bij jongens en omgekeerd, behalve bij familie. Ik had zo'n speciaal pasje. Scott hield de deur open en ik glipte mee binnen, waarna hij die weer toe deed.

'En, al veranderingen?' vroeg Aryan meteen eens de deur toe was. 

'Je weet dat ik waarschijnlijk niets speciaals heb.' zei ik.

'Onzin. We zijn een drieling.' zei Scott. 'Het moet gewoon getriggerd worden.' 

'Goed, als jij me kunt vertellen hoe dat moet, altijd welkom.' zei ik droogjes. 

'Heel grappig. Je hebt toch enkele basics?' zei Aryan. Ik knikte. 'Dus zeg nog eens dat je niets hebt.' 

Ik rolde met mijn ogen. Mijn broers zijn al even moeilijk om tegen te onderhandelen als ik dat ben. 

'De volgende vergadering is vanavond, toch?' vroeg ik voor de zekerheid. En om het onderwerp te veranderen.

'Ja. Op de vaste plek, om het vaste uur.' zei Scott. 

'Goed.' zei ik. 'Ik ga naar mijn kamer. Ik moet nog mijn boek politieke leer gaan halen.' zei ik, nep-enthousiast. 'Ik wil het niet riskeren.' Ik had tot nu nog nooit problemen gehad met wachters, maar ik merkte dat ze vaker naar mij begonnen te kijken. Opvoedsters en bewakers hadden hier een absolute wil. En dat misbruikten ze vaak. Vooral in de manier van seks. Tot nu toe kan ik daar -gelukkig- nog niet over meepraten. 

'We zien je wel in het lokaal.' zei Aryan. 

'Tot zo.' Ik glipte de deur weer uit en ging kalm terug naar mijn kamer. Als ik zou rennen zou het opvallen. Ik mag nog niet zo snel zijn als mijn broers, maar ik ben ook niet bepaald traag te noemen. Ik greep snel mijn boek politieke leer vast en dat van wiskunde. Dat tweede vak was gelukkig wel leuk. Ik nam mijn pennenzak ook van het bureau en stopte dat bij in mijn tas. Eens denken, wat heb ik om 11 uur? Ah ja, datgene met de wetten en rechten en alles in. Dat ding waarvan ik de naam altijd vergeet. Het brainwashprogramma. Zo kun je het ook noemen. 

Ik gooide het boek ook in de tas en liep rustig naar het lokaal. Morgen had ik geschiedenis van de natie, mijn vreemde taal en koken. En dan overmorgen wetenschappen, huishouden (soms ook koken) en nog eens politieke leer. En opnieuw. Zondag geen les, en in de namiddag altijd bijna militaire oefeningen en LO-achtige toestanden. Maar dan maar voor 2 uur. De deur werd opengedaan en ik ging op mijn plekje staan. Jep, nog zo'n rottige regel. Niet gaan zitten tot de lesgever het lokaal in is gekomen. Het lokaal druppelde langzaam verder vol en de leerkracht kwam binnen. 

'Ga allemaal zitten.' Ik ging snel zitten, ik stond al 10 minuten en hoewel ik geen probleem heb met staan -fysieke dingen zijn over het algemeen heel makkelijk voor me, net als studeren als ik me voor het vak interesseer- was het vervelend. 

'Goed, neem allemaal jullie boek op pagina 126..'  

________________________________________________________________________________

WIEEEEE!

EEN NIEUW BOEK, EN ZOALS DE TRADITIE HET WILT METEEN 2 HOOFDSTUKKEN OM ERIN TE KOMEN. SORRY ALS DE COVER NIET GEWELDIG IS, MAAR IK HEB EEN NIEUW PROGRAMMA VOOR COVERS TE MAKEN EN IK WOU HET EENS UITPROBEREN. NU JA, IK HOOP DAT JULLIE EVENVEEL VAN HET BOEK GENIETEN ALS IK ERVAN GENOOT OM HET TE SCHRIJVEN, CHECK MIJN ANDERE BOEKEN OOK EENS, DAT ZOU IK GEWELDIG VINDEN, EN HOPELIJK TOT HET VOLGENDE HOOFDSTUK!!