The golden bow

Kerstavond.

Het huis zag er geweldig goed uit. We hadden verschillende spullen qua decoratie gekocht en het zag er perfect uit. Witte ijskristallen aan de ramen, slingers, ... En natuurlijk een kerstboom. 

En nee, niet het plastieken soort. Wij gingen voor de echte. Met nog eens echte altijd liggende sneeuw. We hadden hem zelf gemaakt maar met een extra zekerheid. En dan gouden en rode ballen, een ster vanboven en lichtjes. De cadeautjes lagen eronder, maar niet voor lang meer.

'Het eten is klaar.' zei Scott. 

Ik stoof naar de tafel. Ik had honger. En met de langste nacht was het ook al lekker geweest. Ik ben benieuwd wat hij nu weer uit zijn mouw heeft geschud. 

Ik kreeg mijn antwoord toen hij de handdoek van de schotel af haalde. Gratin. Ah ja. Dat maakte onze moeder ook altijd met kerstavond. Stom van me om daar niet aan te denken. 

De gratin werd in stukken verdeeld en een deel bleef over. 

"Om in te vriezen voor als we amper tijd hebben om te koken of zelfs maar te slapen" verklaarde Scott wat later.

'Goed, en hoe doen jullie dat met wie de pakjes als eerste mag openen?' vroeg Carter. 

'Wel, meestal deden we de stoelendans.' begon Aryan met uitleggen. 'En ja, we weten hoe kinderachtig het klinkt.' 

Ik zuchtte om de toevoeging van mijn broer. Het was wel altijd traditie geweest om het zo te doen. 'Degene die verliest moet zijn cadeautjes schenken en de anderen openen op hetzelfde ogenblik.' 

'Ah leuk. Kan ik ze niet gewoon meteen schenken?' vroeg hij. 

'Blijf gewoon voor een stoel staan.' lachte Scott. 

...

Het eten was snel op, tijd voor cadeautjes nu. 

Carter verloor inderdaad, en gaf ons allemaal een cadeau. 

'Oké, op 1. 3.2.1.' We scheurden op hetzelfde ogenblik het cadeau open. 

'Bedankt gast.' zeiden Aryan en Scott op hetzelfde ogenblik. Ik keek naar wat zij gekregen hadden: Aryan een horloge en Scott de afgesproken taartvormen. Oef. Daar was ik toch al save mee. Ik loste het iets makkelijk op. 

'Een kleine hint misschien?' lachte ik, waarna ik hem een kus gaf. 

'Misschien.' lachte hij, waarna hij me nog een kus gaf. 

'Goed, Carter, zet die muziek maar weer op.' zei Aryan. Dat had hij moet niet zeggen, want hij verloor. 

Ik kreeg een pak chocolade met het opschrift "voor de liefste zus" en smolt bijna. Ik gaf hem een knuffel. Carter kreeg een pak met mokken en Scott de afgesproken ovenwanten. Het was eigenlijk wel schattig. 1 zag eruit als een varken, 1 als een koe en 1 als een eend. Ik zou bijna zelf willen gaan bakken.

De volgende ronde verloor Scott. Die verwachtte ik, want ik ben de snelste van ons allen. 

Carter kreeg enkele busjes met fantasy-magie die je konden helpen met bijvoorbeeld sneller genezen ofzo. Dat is slim gezien van Scott. Aryan kreeg enkele bundels met puzzels: sudoku's, techtonics.. . Goed. Nu was ik jaloers. Ik kreeg een dromenvanger en een jurk. 

'Jullie willen me echt de pasdood geven hè?' lachte ik terwijl ik ook Scott een knuffel gaf. 

'Goed, mijn beurt.' zei ik, terwijl ik de cadeautjes boven haalde. Goud lint voor Carter, rood voor Scott en zilver voor Aryan. 

'Hup. Openen die handel.' zei ik. 

Ook deze keer verlichtte iedereens gezicht bij het zien van hun cadeautje en werd ik in knuffels getrokken. Eerst door Scott, die het dichtsbij stond, dan door Aryan. Carter kwam als laatste.

'Het is supermooi.' zei hij. 

'Wel, het is het wapen waar je het beste mee bent na je geweer.' zei ik 'En ik wou iets geven wat je zeker nog gebruikt.'

'En een leuke herinnering.' zei hij, terwijl hij wapperde met de tickets voor de schaatsbaan.

'En een leuke herinnering.' bevestigde ik. 

'Goed, en wat doen we nu?' vroeg Scott.

'Kleren passen natuurlijk. Wat moet ik eerst passen. De jurk of de pyjama?'

'Doe de jurk maar, dan kun je de pyjama aanhouden.' zei Carter. Ik grijnsde, draaide me om, rende met de kleren naar boven en deed de jurk aan. Perfecte maat! 

Ik liep naar beneden, draaide een rondje in mijn zwarte nieuwe jurkje -de gekende little black dress, dat had ik nog niet, dus lekker handig dit- en liep terug naar boven, waar ik de pyjama aan deed. Misschien een tikje te sexy, maar ik vond hem mooi. En Carter deed zelf niet eens de moeite het te ontkennen, dus ja. 

'Hoe komt het dat jullie mijn maat perfect weten?' vroeg ik, terwijl ik in de zetel plofte naast Aryan en praktisch op Carters schoot. Iets waar hij me trouwens ook optrok. Scott zat in de schommelstoel en was bezig met het opstarten van één of andere film. 

'Goed gokken.' zei Scott.

'Wat ze bedoelen is in de was kijken naar welke maat jouw kleren hebben.' zei Aryan. Ik lachte. Wel, ze moesten het op een manier uitvogelen. 

'Wel, het werkte toch.' zei Carter in mijn oor. De ene helft haatte het effect dat hij op mij had, het andere hield ervan. 

Op dit ogenblik ging ik maar voor de houdt ervan. 

Onze lippen raakten elkaar weer en toen hij met zijn tong mijn lip raakte en ik mijn mond een beetje opende, speelden onze tongen een vurig spelletje. 

'Goed, kijken jullie nog naar de film of gaan jullie nu al voor nageslacht.' zei Scott grappend. Ik gooide een krachtbol in zijn richting. Gelukkig het soort dat geen schade aanrichtte, want hij had het niet verwacht en kreeg hem recht op zijn borst. 

'Al goed. Al goed. Ga maar verder.' zei hij. 

'We hebben niet veel te zeggen Scott. Als wij haar vinden zijn we niet veel beter.' zei Aryan.

'Eindelijk iets slim dat in deze ruimte gezegd wordt!' grapte Carter. 

'Hey!' lachte ik. 

'Sorry schoonheid.' zei hij, een kusje op mijn slaap gevend. 'Goed, wanneer begint die film?' zei hij. 

'Nu.' zei Scott, waarna hij terug neerplofte in de schommelstoel. 

De film begon op exact hetzelfde moment te spelen en ik leunde iets beter naar achter. Klaar voor een gezellig filmavondje nu het nog kan. Nu alles nog perfect is, als je het gezocht achterwege laat tenminste.