The golden bow

Vragen

'Mag ik hier zitten?' vroeg ik aan Sophie.

'Rosalie?'

'In vlees en bloed.'

'Jij werd ook ziek na die soep. Iedereen die ziek werd is verbrand..' zei ze en ik zag tranen komen.

'Ja.. dat zal een drielingding zijn geweest bij mij.' zei ik. 'Wat is er precies gebeurd? Ik ben 2 dagen weg en er zijn zo veel mensen opeens verdwenen?' 

'Ze hebben de fantasy's vergiftigd. Ik wist niet dat we zo veel op onze school hadden, maar ik vond ook niet dat ze problemen gaven. Al ga ik onze president natuurlijk nooit ongelijk geven. Maar kon hij ze niet oppakken en dan in een heropvoedingsproject steken?' 

'Geen idee.' zei ik. 'Maar als je alles er eens uit wilt slagen, vanavond is iedereen blijkbaar welkom op het boksen.' 

'Ik zal eraan denken.' zei ze. 

Ik knikte en draaide me naar voor, want de leerkracht was het lokaal binnen gekomen. 

...

Ik was voorzichtig met de soep, maar deze keer was er niets mis mee. 

'Kunnen de nummers 1-348-1732103, 2-148-1732103 en 3-149-1732103 na het eten naar het kantoor van meneer en mevrouw McLean komen?' Ik keek geschrokken naar mijn broers. Wel, we zullen moeten gaan I guess. 

Na het eten gingen we meteen naar het kantoor. Dan is dat toch gedaan. 

'Klop jij?' vroeg ik aan Aryan. Hij klopte en we wachtten geduldig op de "binnen". Toen die klonk deden we de deur open en gingen naar binnen. 

'Meneer McLean, mevrouw McLean.' Ik maakte een snelle buiging en ook de jongens deden zoiets. 

'Nummers 1732103.' Ah, geweldige afkorting zeg.. . 

'Ja meneer?' vroeg Scott. 

'We wouden vragen hoe het met jullie herstel gesteld is?'

'Oh, perfect.' zei Aryan.

'Ja. Volgens mij was het gewoon een buikgriepje ofzo dat op hetzelfde moment toesloeg.' zei ik.

'Nee. Jullie hebben vast wel eens gehoord van Fantasy's, toch?' 

'Natuurlijk, mevrouw.' zei Scott. 

'Wel, wij moesten jonge fantasy's opsporen. Alle fantasy's reageerden op die soep, jullie ook.' 

'Wilt u zeggen dat wij.. zoals hén zijn?' Man, ik verdien een oscar voor deze acteerprestatie. 

'Nee, jullie reageerden niet zo heftig als de rest.' zei mevrouw McLean.

Nee. We reageerden het hardst erop. Enkelen die even hard reageerden, maar niemand harder.

'Enig idee hoe dat kan komen?' zei haar echtgenoot.

'Misschien is het iets door het hele drielinggedoe. We zijn een uitzondering, dus er is geen mogelijkheid het te vergelijken met andere drielingen. Misschien is het iets uniek voor meerlingen.' zei ik. 

'Dat is een optie. Zeker dat jullie geen percentage vervuild bloed hebben?' vroeg mevrouw McLean. 

'Ja. Redelijk zeker mevrouw.' zei Aryan. 

Meneer McLean kwam dichterbij met een klomp in zijn handen. Kalm blijven. Ik ademde rustig in en uit terwijl hij rond ons liep, soms wat dichter bij met de steen, dan wat verder. 

'Goed. We geloven jullie.' zei mevrouw McLean. 

We knikten. Ik ademde ongemerkt opgelucht uit. 

'Jullie zijn geëxcuseerd.' zei meneer McLean. We gingen snel het kantoor uit. 

'Ik zie jullie wel op de buitenplaats.' zei ik.

'Ja, tot zo.' zeiden mijn broers. Ik knikte ze gedag en liep naar mijn kamer om me te gaan omkleden. 

Ik was blij dat we iedere dag LO hadden, want zo kreeg ik alles er uit. Deze keer was het rugby, misschien pijnlijk op de stenen, maar het moest wel. Ik ving de bal, slalomde rond de tegenploeg en maakte een perfecte touchdown. 

Carter stond van de zijkant glimlachend mee te kijken, maar gebaarde toch dat ik het maar wat kalmer aan moest doen. 

Ik grijnsde even in zijn richting en draaide me weer om, mijn teamgenoten high-fives gevend. 

...

Bij het boksen waren zo'n 37 man op komen dagen, dus het lokaal had goed vol gezeten, maar het was wel leuk geweest. 

Nu lagen we op mijn bed. 

'Misschien moet ik douchen.' zei ik. 

'Nah. Blijf nog even. Mijn overste laat mij zo al terug gaan werken.' zei hij.

'Dat is ook niet gezond.' zei ik. 

'Wel, hij zegt dat als ik deze shift nu nog doe ik alles al ingehaald heb en ik dan naar een shift vroeger kan, zodat ik werk en dan de training kan geven en nog tijd genoeg heb om bij jou te zijn.' 

'Die van 10 tot 6?' vroeg ik. 

'Correct. Hoe zou ik je daarvoor belonen?' 

'Geen idee.' zei ik onschuldig. 

'Wat zou je willen?'

'Douchen.' zei ik. 'Douchen.' Ik lette blijkbaar niet goed op, want hij had me vast voor ik het doorhad. 

'Wat ga je doen?' 

'Wij gaan douchen.' zei hij.

'Nee. IK ga douchen.' zei ik. 

Hij grijnsde alleen maar en trok voorzichtig zonder mij los te laten de deur open en zette de kraan open. 

'Dit is niet echt de bedoeling van douchen.' zei ik. Ik had nog mijn sportkleren aan. Als in LO-legging en -shirt. Dat shirt was wit, als het nat werd zou het doorzichtig worden. Daar had ik nog geen zin in. 

'Te laat.' Hij stak mijn hoofd onder water, maar draaide snel dat het mijn lichaam was. 

'Je verzoop me bijna.' lachte ik. 

'Je bent voor 12.5 procent meermin.' zei hij. 

'Dan nog.' zei ik. 12.5 procent meermin, vampier en engel, 25 procent fee en dan nog 37.5 procent element. 'Wees al blij dat ik geen staart krijg.'

'Ja, dan was ik gefucked.' 

'Behoorlijk ja.' zei ik. Hij boog voorover en zette me tegelijk neer, maar voordat ik de douche uit kon rennen, of hem eruit kon gooien plakten zijn lippen vast op de mijne. 

Al snel vergat ik waarom ik de douche uit wou en stonden wij wild kussend in de douche. Mijn shirt plakte tegen mijn lichaam, en mijn haar droop, maar op dit ogenblik maakte niets daarvan uit. 

'Als je broers ons zo zouden zien..' fluisterde Carter tegen mijn lippen op een moment dat hij adem moest halen. Ik grijnsde tegen zijn lippen. Ja, dat zou nog leuk worden. 

'Denk daar toch niet aan. Ik zie ze hier niet.' zei ik. 

'Goed punt.' Hij drukte zijn lippen weer op de mijne en we bleven nog enkele minuten onder de douche staan, tot we het wel welletjes vonden en de kraan dicht draaiden.