The golden bow

Wennen

Enkele van mijn werkjes -dezelfde als die in mijn kamer hingen- hadden Aryan en ik in de gangen opgehangen. Nu hadden we een lijstje voor morgen op de markt. Allereerst: groenten, fruit, eieren, kaas, vlees en vis en als we toch in het dorp zijn kunnen we even goed naar de winkel voor pasta en vruchtensap. 

'Etenstijd.' deelde Scott mee. Ik stond op van Carters schoot en liep op een drafje -ons soort drafje dan- naar de keuken. 

Scott had het brood al in 2 gesneden en ook die helft in 4 gedeeld. 

Ik nam dankbaar mijn homp vast, brak die in 2, nam een stuk chocolade en smeerde op de ene boter en op de andere wat honing. Ik ging aan de tafel zitten en wachtte geduldig tot de anderen ook klaar waren.

'Smakelijk.' zei ik.

'Smakelijk.' kreeg ik terug. 

Ik at snel, maar nam toch ook goed de tijd om alles geknabbeld te krijgen. 

'Dus, wat doen we nu?' vroeg Carter toen we allemaal klaar waren met eten. 

'Wel, ik en Rose hebben net naar de tv gekeken en hebben 'm aan de praat gekregen, we moeten 'm enkel nog insteken en een beetje afregelen.' zei Aryan. 

'Laten we dat dan gaan doen. We kijken morgen wel voor gezondere opties.' 

'Ah ja. Markt.' 

We knikten. 'Heb jij een mantel?' vroeg ik.

'Waarom dat?'

'Het is warm, zit goed, en je moet een beetje de mode volgen als je niet wilt opvallen.' zei ik.

'En de mode is om mantels aan te doen? Als in, mantels als in deden mensen aan in de middeleeuwen?'

'Alles komt terug. En dat moet je niet zeggen tegen wezens met een kwart onsterfelijk bloed.' zei ik. 

'Goed punt.' Aryan stelde de TV ondertussen met een immense grijns af. 

Ik ging rustig op de mat voor het vuur zitten, maar nu met mijn rug naar het vuur terwijl de TV aansprong op een zender waar net het nieuws bezig was.

'Oh leuk. Pure propaganda!' zei ik sarcastisch-blij. Mijn broers gniffelden even en Carter verborg zijn lach in een slok water. 

'Is er iets anders deftig op TV?' vroeg Scott.

'Broertje. Dat weet je al. Dat gebeurt waarschijnlijk nooit zolang die regeren.'

'Laten we hopen dat dit werkt, want anders zullen we de rest van ons leven hier moeten doorbrengen verstopt als konijnen.' zei Carter.

'Ik ga al vechtend ten onder.' zei ik. 'Of we winnen, of we verliezen en ik sterf op het slachtveld.'

'Als we verliezen worden we of vermoord op het slachtveld, of opgejaagd omdat we Fantasy's zijn, of opgehangen omdat we bij de rebellen zijn.' Zei Aryan, die naast me kwam zitten. Daar heeft ie ook wel een punt.

Ik stond op na even naar tv te kijken. 'Ik ga een lekker lang bad nemen.' 

'Verzuip niet.' plaagde Scott me. Ik keek hem geïrriteerd aan en draaide me om, waarna ik naar boven liep. 

Ik liet het water al lopen terwijl ik mijn pyjama, vers ondergoed en een handdoek uit mijn tas -die ondertussen op mijn kamer stond- ging halen. Ik moest nog wel alles uitladen, maar dat zijn zorgen voor later. 

De volgende ochtend.

 Ik liep naar mijn kast en greep er een spierwit kleedje uit. Het ander was mosgroen en meer iets voor de zomer. Of voor de zwarte mantel. Dat gaat ook. 

Ik deed mijn lichtbruine leren laarzen aan. Hakken of ballerina's rennen niet zo praktisch en mijn sneakers waren ook niet zo mooi onder mijn jurk. Ik let nog een beetje op of ik er deftig uitzie. 

Ik deed mijn wapenriem aan. Het zag er best knap uit, als ik eerlijk mag zijn. Duende zou te veel opvallen, omdat ik dan ook de pijlenkoker over mijn mantel moest dragen, net als de boog. Dus het zou Waldeinsamkeit op mijn zij worden. Misschien kan ik ook nog een dolk ofzo van Scott lenen. 

Ik liep naar de badkamer en begon meteen met mijn tanden poetsen en mijn haar doorborstelen, dat ik ook vastmaakte door langs de zijkanten 2 vlechtjes te maken en die vast te maken op de achterkant van mijn hoofd, als je snapt wat ik bedoel? Ik liep naar beneden met Waldeinsamkeit ondertussen al in de schede van mijn wapenriem. 

Alle 3 de jongens floten. 

'Oh, get over it.' zei ik. 'Carter, dat jij me knap vindt, tot daar aan toe, dat is je job, Aryan, Scott, jullie hebben me al vaak gewapend gezien. Of in een jurk.'

'Eigenlijk niet. Jij draagt die niet veel. Zou je vaker moeten doen.' zei Aryan.

'Vecht niet makkelijk oké?' zei ik, waarna ik een stuk van het brood af scheurde. 

'Misschien, maar dat maakt het zicht er niet slechter op.' zei Scott eerlijk. Ik keek hem geïrriteerd aan en nam nog een hap van het brood. 

Al snel was ook mijn ontbijt op.

'Ow ja, Scott, kan ik eventueel nog een dolk van jou lenen? Als ik Duende meeneem ben ik meteen verraden want iedereen kent dat wapen.' 

'Natuurlijk. Neem jij ook de geldbuidel mee?'

'Hoeveel zit erin?' vroeg ik. 

'Genoeg. Ik heb het de laatste keer voor munten gewisseld bij Angelo.' antwoordde Scott, terwijl hij de leren buidel gooide. Ik ving hem behendig op en kreeg nog een dolk aangereikt ook. Ik maakte beide dingen links vast. 

Scott had zo'n 3 dolken aan zijn wapenriem hangen, Aryan had een zwaard en enkele shuriken hangen en Carter had zijn standaard geweer. 

'Goed, dan kunnen we gaan zeker?' Ik nam mijn lichtblauwe mantel vast en zwaaide hem zodanig dat hij perfect viel. Ik zette mijn kap op, zodat mijn haar me ook niet meteen zou verraden. Je weet nooit wie er op de markt is en mijn haarkleur valt nogal op. 

'Ja, ik denk van wel.' zei Carter, die ook een mantel aandeed -bruin dan wel- en de kap op zette. Ik trok de mantel lekker dicht tegen me aan. Ik hield van deze zachte, warme stof. 

De wind was koud, en ik was blij met mijn mantel, maar het regende al niet. Ik weet niet of ik daar blij om moet zijn. Toch waren er plassen genoeg, dus misschien hield het weer enkele mensen binnen. 

Na zo'n uur stappen -we wonen nog steeds in een immens bos- kwamen we bij het marktplein. Mijn broers en ik hoorden aan het geluid van marktkramers die hun waren luid aanprezen. We trokken alle 3 tegelijk onze cape wat verder over ons hoofd, zodat de schaduw ook onze ogen zou bedekken. 

Goed, nu snel alles gaan halen. Ik ben nog nooit alleen op een markt geweest -wel toen ik jonger was met mijn moeder en in de zomers enkele keren, maar nooit alleen. Best spannend eigenlijk.