The golden bow

Lessen

'Je bent hier echt goed in.' zei ik. 

'Laten we het een verborgen talent noemen.' zei hij. Ik lachte zacht terwijl hij mijn schouders vastnam. 

'Hoe voelt dit voor jou?'

'Geweldig goed?' 

'Ik bedoel met je zintuigen en alles.'

'Nog altijd goed. Ik denk dat het daardoor ook zo goed voelt.' zei ik. 

'Oké. Kan ik wat vragen stellen?'

'Natuurlijk.'

'Zou jij ooit beroemd willen zijn? Zo ja, hoe?'

'Wel, als ik beroemd wordt, wil ik dat het is als één van de leiders van de rebellen als we Steele af zetten. En anders sterf ik al vechtend.' zei ik. 

'Dat was ik al helemaal vergeten.' zei hij. 'Denk je dat ik er ook nog bij kan?' 

'Waarschijnlijk wel. Je kan vechten en bent tactisch sterk. En je kunt informatie hebben. Al geeft dat ook wantrouwen. Kijk maar naar mijn broers.' zei ik. 

Ik wist dat hij knikte. 

'Volgende vraag...'

...

We lagen weer naast elkaar. 

'Komop, mond open.' zei hij. 

'Ik ga dik worden zo.' protesteerde ik. 

'Van appelkwartjes word je niet dik.' zei hij. 'En je moet eten. Je bent graatmager.'

'Ik ben gespierd.' wierp ik tegen. 

'Ook, maar nog steeds mager.' 

'Dat komt omdat ik niet de juiste voeding krijg. Mijn broers zijn niet veel beter.' zei ik.

'Wat moet je dan eten?'

'Gevarieerd. Veel vis, rood vlees, groenten en fruit.' zei ik. 

'Dat zullen we onthouden voor over 2 jaar hè.'

'Als we hier niet eerder weg gaan.' zei ik. 

'Hoe bedoel je?'

'Als het de dag is. Of als we moeten vluchten.' zei ik. 'We zijn nog steeds wat we zijn. Als dat uitlekt...' zei ik. 

'Goed punt.' zei hij. 'Mag ik mee als jullie moeten vluchten?'

'Als je kunt volgen.' zei ik grappend. 'Natuurlijk mag je mee.' 

'Goed dan. Dan moet je luisteren. Eet het kwartje.' 

Ik zuchtte. 'Je gaat dit niet met rust laten hè?'

'Nope.' 

'Dacht ik al.' Ik nam voorzichtig een hap van het stuk fruit. 

'Trouwens, je zei zelf dat je meer fruit moet eten.'

'Goed punt.' 

Hij verstopte de rest van de mand in mijn kleerkast.

'Mag ik wel delen met mijn broers?'

'Natuurlijk.' 

...

Mijn broers waren ook blij met het fruit en waren -gelukkig- ook zo slim het te verstoppen. 

Enkele dagen later,woensdag.

Ik schoof de maaltijd voor me uit. 

'Klaar.' Ik lachte zachtjes. Valsspelen kan leuk zijn. De vuren hier werken niet altijd zo goed, dus dan is het makkelijk als je ze een beetje warmer kunt maken. Of als iedereen rennend groenten gaat halen en jij net iets sneller als hen bent en ook nog eens -wanneer niemand kijkt- er zo kunt creeëren? 

'Dat is snel, 1-348-1732103.' zei de lerares. 

'Ik heb goed opgelet, mevrouw.' zei ik. 

'Dat zullen we zien.' Ze haalden de mes en vork uit haar riem en nam een voorzichtige hap. 'Hmm. Niet slecht. Niet slecht.' 

Ergens voelde ik een beetje trots opborrelen. Ik ben graag bij de besten. En koken vind ik af en toe wel leuk. Huishoudkunde in het algemeen niet, maar koken wel. 

'Je hebt een 10.' zei ze. 

'Dank u zeer mevrouw. Moet ik iets anders doen voor het verdere verloop van de lessen?' En nu walgde ik van mezelf.

'Nee, bedankt. De volgende klas heeft afwassen. Je bent geëxcuseerd, ga maar voor 10 minuten naar je kamer.' 

'Natuurlijk mevrouw.' knikte ik. Mijn broers zaten nu in militaire leer. Ik had -eerlijk gezegd- ook liever daar gezeten. Alles beter als leren hoe je de was en de plas doet. 

Ik deed mijn schort af en plooide hem netjes op, waarna ik die opborg op mijn kamer. Ik ging weer rustig naar beneden en ging buiten staan, in de hoop dat Carter daar ook was. Hij had iedere dag shift van 18 uur tot 2, maar veel bewakers gebruikten ook een deel van die tijd om meisjes "bezig" te houden. 

Ik had geen geluk, hij was niet buiten. 

'Wat doe jij hier?' vroeg een bewaker. 

'Mijn les was eerder gedaan meneer.' zei ik beleefd. 

'Ben jij niet Everleighs nieuwste speeltje?' 

Ik beet op boos mijn lip. Ik ben nog steeds een levend persoon. Ik verdien op zijn minst een beetje respect. 

'Zo zou ik het niet precies noemen, maar ja.' zei ik. 

'Hij is op zijn kamer. Je zou hem zéér -hij keek nadrukkelijk naar mijn lichaam en ik vervloekte de rok en het feit dat ik te lui was geweest mijn uniformtrui aan te trekken. Hoodies zijn nog steeds van mijzelf- aangenaam kunnen verrassen. Weet je het zijn?'

'Ik denk dat ik maar iets vroeger naar mijn volgende les zal gaan.' zei ik met een glimlach op mijn gezicht. Ik draaide me snel om. Ik haatte het om met bewakers te praten. Wel ja, behalve Carter dan. Zo liep ik in hun zicht, onthouden ze me en willen ze met mij ook datgene doen.. . Of ze houden me extra goed in de gaten. Geen van beide opties is handig voor mij. 

Ik liep al naar het lokaal voor mijn volgende les -politieke leer, weeral- en ging rustig tegen de muur leunend wachten tot de les gedaan is. 

Ik moest niet lang wachten, want de leerlingen kwamen in stilte naar buiten. Sommigen fluisterden zacht, maar over het algemeen was het bevreemdend stil hier. Maar ja, dat went ook wel. 

De volgende dag

Ik nam een gulzige hap van de soep. Het was koud buiten -dat merk ik nog wel, ik sla er alleen geen acht op- en ik had er naar uitgekeken. Wiens idee was het ookalweer om LO en de lessen vandaag om te draaien? 

Ik merkte meteen dat er iets mis was en keek geschrokken naar mijn broers, die me even geschokt aankeken. Dat was ook het moment dat de soep er terug uit kwam. 

Nee. Wij zijn nooit ziek. Tenzij..

Oh god. Dit was hun plan. Alle Fantasy's die verstopt zitten op de scholen vinden. En hoogstwaarschijnlijk ook afmaken.

Ik keek naar mijn broers en zag dat zij exact hetzelfde realiseerden. We stonden meteen op, maar er kwamen al enkele verzorgers aan. 

Dit is niet goed.