The golden bow

Epiloog

Het was enkele maanden zo hectisch geweest dat we zelfs niet de kans gekregen hadden om onze ouders op te gaan zoeken. Maar vandaag zouden ze langskomen. Dat ze daar niet eerder aan hebben gedacht. 

Ik bedoel, wij konden niet weg met het berechten van de kopstukken van de vorige regering en leiders en het aanstellen van de nieuwe regering, net zoals met het leger, hetschrijving van de wetten, de economie wat laten opfleuren -weg met dat protectionisme- en blablabla. 

Na een half jaar was ik dat wel beu. Nu ja, waren in ieder geval al ver genoeg dat we enkele dagen rust konden hebben. 

Ik liep naar beneden. De nachtmerries waren er nog, maar ze waren geminderd. 

'Goedemorgend. Onze ouders komen vandaag!' Scott had het overleefd, ik had Aryan net op tijd gevonden. 

'Ja, we weten het.' zei ik, een verse donut van de stapel nemend. Heel erg bedankt, Scott. Zijn baksels waren in ieder geval heerlijk. 

'Je moet wel echt eens iets minder sexy aantrekken. Carter haat het als je zo over straat loopt.' zei hij.

'Ja, wel, ik ben van dit kleedje gaan houden en als het officieel is moet ik ook een jurk aan. Gezien ik er nog steeds maar 3 heb.. Plus het wordt 30 graden buiten.' 

'Ja, en je bent koudbloedig. Je lichaamstemperatuur gaat eindelijk naar iets wat algemeen geaccepteert is als normaal.' zei hij. Ik zuchtte en nam Duende vast en gooide de pijlenkoker over mijn schouder.

1 van de nieuwe wetten was dat wapenbezit gelegitimiseerd was, en ik was daar behoorlijk blij om. Gedaan met wapens verstoppen. Ze kenden toch allemaal mijn rol in de revolutie, veel werd er niet naar opgekeken. 

'Heb je het lijstje?'

'Jep, naast het raam op het prikbord.' zei hij. Ik haalde het lijstje ervanaf.

'Ik ben terug over een uurtje.' zei ik na het eens te overlezen.

'Ja, tot zo.' Ik trok de deur achter me toe en vertrok meteen in een sprint, waardoor ik op een minuut op het marktplein kwam. Zo leuk dat ik dat niet meer moest verbergen. 

Ik ging naar goede gewoonte allereerst naar het groenten- en fruitkraam. Er stond geen kat. Geen wonder als je om half 7 daar bent. 

'Wat moet u juffrouw Grey?' 

'Hoe vaak moet ik zeggen dat Rosalie of Rose goed genoeg is.' zuchtte ik. Ik las het lijstje voor. 'Ananas, tomaat, komkommer, bosvruchten, notenmix, sla en wortels.' 

'En, wat gaat er vandaag gebeuren?' vroeg ze.

'Niet veel.' zei ik. 'We hebben vakantie. Onze ouders komen vandaag langs. Ik heb ze een jaar niet meer gezien, dus ik kijk er naar uit.' zei ik. 

'Ah leuk.' 

'Inderdaad.'  

Ik werkte het lijstje in recordtempo af en rende dan terug naar huis. 

'Hier zijn de spullen.' Ik dropte ze mooi op de keukentafel. 

'Goedemorgend, Rose.'

'Carter!' Mijn reacties waren niet echt verbeterd. In tegendeel. Ik sprong in zijn armen en sloeg mijn benen rond zijn middel. 

'Hey.' Hij drukte zijn lippen op de mijne voor ik dat kon doen met mijn iets te blije mood. 

Er klonk een kuchje van achter ons, maar ik lette er niet op. Dat waren toch mijn broers maar.

'Rosalie. Gedrag je.' fluisterde Aryan. Dat zeiden ze nooit. Ik draaide mijn hoofd en zag mijn ouders staan. Whoops.

Ik liet meteen los. 'Hey, mam. Pap.' zei ik, een beetje heel erg blozend.