The golden bow

De ochtend

'Wat zijn ze buiten aan het doen?' vroeg Carter. Ik had de ijskoude tralies voor mijn raam vastgenomen en was ze letterlijk aan het fijnknijpen. Dat merkt toch niemand als ik ze straks weer verhit en goed zet. 

'Lijken aan het verbranden.' zei ik. 

'Wat?'

'We zijn niet de enige fantasy's hier in het instituut. Wij hadden geluk met jou, maar anders hadden mijn broers en ik daar ook op de stapel gelegen.' Rond de hoop stonden alle leerlingen in lijnen opgesteld. Ik was blij dat ik hier kon staan, want anders had ik waarschijnlijk een ongeluk begaan. Je kunt niets voor hen doen, Rosalie. Vecht straks voor vrijheid voor iedereen, voor acceptatie voor iedereen. Nu kan je nog niets doen, maar op een dag...

'Hey..' Hij nam mijn heupen vast en legde zijn hoofd in mijn nek. 

'Nu niet, Carter. Mijn zelfbeheersing staat op een heel laag pitje nu. Ik wil jou geen pijn doen.' 

'Dat ga je niet.' Hij drukte zijn lippen zacht in mijn nek. 

'Carter..' protesteerde ik, de tralies nog steviger vastnemend. 

'Nee. Het is niet jouw fout dat zij daar liggen. Dat is hun fout. Ik wil niet dat jij je daar de schuld van gaat geven. Ik wil niet dat jij daarnaar kijkt.' zei hij.

'Ik moet dit zien, Carter.' zei ik. 'Ik moet zien waar de overheid toe in staat is. Ik moet dit zien om terug te weten waarom ik bij de rebellen ben gegaan. Waarom ik al deze risico's neem.' 

'Dat weet je zo ook. Komop. Je moet hier niet naar kijken. En anders bind ik je vast aan je bed.'

'Ik snap die touwen zo in 2.' zei ik. 

'Ik neem mijn handboeien.' zei hij.

'Kan ik me uit loskrijgen.' 

'Ik neem fantano.' 

'Zou je niet willen riskeren.' 

'Goed punt.' zei hij. 'Als je gaat zitten laat ik je straks naar je broers gaan.' 

'Ik zou daar kunnen zijn voor je nog maar doorhebt dat ik weg ben.' zei ik. 

'Maar dat doe je niet, toch?' 

'Ik weet niet..' zei ik. 

'Komop schoonheid. Voor mij? Pleeeeaaaase?' Ik zuchtte en liet de tralies los. 

'Good girl.' zei hij met een klein lachje. 

'Je weet goed genoeg dat ik alles behalve dat ben.' zei ik, terwijl ik op het bed ging zitten. 

'Dat weet ik ja.' Hij trok me mee op het bed en ik lachte zachtjes. Het beeld van net was opeens heel ver weg in mijn gedachten. 

Hij ging boven op me zitten en ik was me opeens heel erg bewust van het feit dat hij geen shirt aan had en ik alleen maar een heel dunne pyjama. 

'Dus, nu ik je hier zo heb, klaar om nog een vraagje te beantwoorden?'

'Vraag maar raak.' zei ik. 

'Wat is dat hele mategedoe. Je broers waren nogal sceptisch daarover, maar het had te maken met jouw magische revival, dus, ik wil het wel weten.'

'Die vraag zag ik aankomen.' zuchtte ik. Verdorie. De jongens hadden hem al ingelicht. Sceptisch misschien, maar dat maakt het niet beter. 

'Dat is geen antwoord.' 

'Mates is iets wat nog nakomt van onze voorouders.' zei ik. 'Het is zoals liefde op het eerste gezicht, maar wel veel sterker. Waarschijnlijk zou ik letterlijk sterven van liefdesverdriet als jij weggaat.' zei ik.

'En dat heeft je gered?'

'De band. Mijn broers hadden het klusje ook wel kunnen klaren, maar ja. Je snapt het wel.' 

'Dus jij zegt dat wij één of andere speciale band hebben en dat wij daardoor een koppel zijn en jij zou sterven als ik besluit weg te gaan?'

'Zoiets, maar onze relatie is niet alleen daardoor. We kunnen ook een gewone relatie hebben gehad. Dit is gewoon die extra verbinding van dat jij perfect bent voor mij, ik perfect voor jou, blablabla.' zei ik. 'Wees al blij dat we geen volledige weerwolven zijn, want dan mocht je het matingsproces nog doorstaan ook.' zei ik. 

'Is dat zo erg?'

'Ik ga niet in details treden, maar ja. Jij zou het erg vinden.' zei ik. 

'Dat geloof ik niet.' Ik draaide ons vliegensvlug om. 

'Moet ook niet.' Ik gaf hem een kusje in zijn nek en ging zo omhoog naar zijn mondhoek, waar ik stopte. 'Maar ik ga douchen.'

'Gemeen.' zei hij.

'Ben ik ook.' Ik draaide me om en liep heupwiegend naar mijn badkamer, onderweg een hoodie, proper ondergoed en legging meenemend. Ik werd vandaag toch niet verwacht in de lessen of bij LO, dus ik kon voor 1 keer eens aan wat ik wou. 

...

Ik kwam weer mijn kamer in en zag dat Carter 'm gesmeerd was. Ik ging maar achter mijn bureau zitten en ging verder met één van mijn kunstwerkjes. 

Ik hoorde Carter binnenkomen hem naast me kon zien. 

'Wat doe je?'

'Dat zie je toch?' zei ik. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe. 'Maak je geen zorgen. Het is niets inspannends.' zei hij. 

'Ik heb wat te eten meegenomen.' zei hij. 'En ik ben bij je broers geweest.' 

'Hoe is het met hen?'

'Goed. Ook nog bezig met te herstellen van de aanval.' zei hij. 

Ik knikte. 'Wat heb je te eten mee?'

'Niet echt iets varieërend, maar ik heb wat melk mee kunnen nemen van de koks en wat muesli. Lust je dat? Ik kan ook nog brood gaan halen hoor, maar ik dacht dat je wat variatie wou. Je broers waren er blij mee en ..-'

'Carter.' onderbrak ik hem. 'Maak je geen zorgen. We zijn geen moeilijke eters.' Ik deed mijn kunstwerkje weer toe. Met mijn precisie, geheugen en snelheid had ik het zo'n 5 keer sneller af als het gemiddelde mens. 

Ik schoof het werkstuk iets naar voor. 

'Dus, haal alles maar boven.' zei ik. Hij zette alles op mijn bureau -gelukkig ben ik één van die gelukzakken met een hoekbureau. Niet iedereen heeft dat geluk. 

'Muesli, melk, chocolade, honing en banaan. Goed genoeg?'

'Ja hoor.' 

'Het zou ook wat kalmerend moeten werken, dus ..' 

Ik knikte. Ik snapte het. Ik deed wat in de kom. 

'Hup, neem jij de rest maar.' zei ik.

Hij zette zijn stoel naast de mijne en maakte ook een kom klaar.

'Hoe ben je hier aan geraakt?'

'Aardig doen tegen de kokkin. Dan durft ze wel eens eten mee te geven aan bewakers of opvoedsters voor leerlingen. Niet aan de leerlingen zelf, dat zou problemen geven, maar ja.' 

Ik knikte weeral. 'Goed dan, smakelijk?'

'Smakelijk.' 

________________________________________________________________________________

OP MIJN EERSTE TOETS VAN HET JAAR HEB IK EEN 70. IK BEN BLIJ, WANT IK SUCK IN FRANS EN DAT ONDERWERP IS OOK NIET ECHT MIJN BESTE. HELAAS HEB IK ERGENS DEZE WEEK OOK EEN VERKOUDHEID OPGELOPEN.

NU HET LEUKE, GISTEREN HEB IK MIJN BRIEFING GEHAD EN VANDAAG IS -IN PRINCIPE- MIJN EERSTE DAG ALS VRIJWILLIGER IN ASIEL DE HELPENDE DIERENPOTEN. IK KIJK ER NAAR UIT, MAAR IK BEN TOCH EEN TIKKIE BANG DAT IK WAT VERKEERD DOE. AAN DE ANDERE KANT: HET IS EEN DROOMJOB. IK MAG EEN PAARD, KIPPEN, KONIJNEN, CAVIA'S, CHINCHILLA'S EN EEN HELE MEUTE HONDEN VERZORGEN. MIJ HOOR JE NIET KLAGEN.

DOEI!!