Second Chance [On-Going]

Chapter 41 A call from Rachelle's past

SHERYL

"How's the food sa kainan hon?" Tanong ko Kay blaster na nagpupunas Ng buhok.

Pagdating Kasi namin dito sa room ko. Nagshower agad siya.

"It's good, Pero mas masarap parin luto mo." Pambobola Niya

"Bolero"Sabi ko

Nagaayos ako Ng mga gamit niya since dito na din siya magsstay since we have more days here.

"Nga pala hon, saan ka galing kanina? Why took so long sa cr?" Biglang pasok Ng tanong ni blaster sakin napahinto Naman ako sa ginagawa ko.

"A-a-ahh, bigla Kasi sumama yung tyan ko Kaya pinakiramdaman ko muna bago ako lumabas Ng cr" Sabi ko

Nagsinungaling na naman ako sakanya.

"Ahh okay." Sabi niya nakabihis na siya Ng tanungin ko siya about Kay Harry

"How's Harry?" Tanong ko

"He's doing good. Natututo na siyang magtagalog fluently" sagot niya

"Really? Wow! I can't wait to talk to him. Binilinan mo ba siya? "

"Yes, Sabi ko sa kanya susunod ako sayo and ilang days din tayong mawawala" paliwanagan niya

"Good. He's a man now Kaya I know he can manage everything" pagmamalaki ko

"Nga pala" Sabi niya tapos may kinukuha siya sa bag niya

"You forgot this?" Sabi niya hawak hawak niya Yung medicines ko.

Hindi ko kinuha Yun Kasi gusto ko siya Ang kumuha.

"Yeah, and sinadya ko talagang iwan Yan" Sabi ko

"I told not to forget your medicines. Did something bad happen to you?" Pagmamasungit na Naman niya

"Nothing" sagot ko agad kahit na meron.

Tinapos ko Yung pagaayos ko sa mga gamit niya. Tapos ay tumayo agad ako, para magshower. Kinuha ko Yung towel ko.

"Magshower Lang ako hon" Sabi ko sabay pasok sa cr

"Okay, I'll just check my presentation" Sabi niya.

This will be fun dahil andito na siya, less stress ang mararamdaman ko.
-----------------
The next morning.. 

ANNE

["Bakit Hindi mo sinasagot tawag ko"]Pagrereklamo ko Kay Sherwin

["Nasa meeting Kasi ako babe"] sagot niya naman agad.

Tinawagan ko siya agad. Pagkagising ko pero walang Sherwin Ang sumagot sa tawag ko hanggang ngayong tanghali pero bago kami kumain sinagot niya din. Kaya pagkasagot na pagkasagot niya binungangaan ko siya agad. 

["Bakit ata Hindi ako nainform sa meeting na yan?"] Iritado Kong tanong Kasi this is the first time na Hindi siya nagsabi sakin about sa mga lakad Niya.

["Urgent meeting babe, I tried to call you pero cannot be reach"] pagpapaliwanag niya

I calm myself  para maging okay ang usapan naming dalawa since matagal din kaming Hindi nakakapagusap at nagkikita.

["Okay, so tungkol saan ang meeting na yan?"] Tanong ko, hinihintay ko ang sagot niya kasi Ang tagal

["Business babe..."] Sagot niya

[" Really? Nakakagulat naman Yan, akala ko ba your not interested sa mga ganyang meeting?"] Sabi ko

["yeah, but I realized na it's time for me to think about business. For our future family"] sagot niya medyo kinilig ako Kaya matagal ako bago sumagot.

["Buti naisip mo Yan"] Sabi Ko pero syempre di ko pinahalata na kinilig ako sa sinabi Niya.

[" Babe, I'm gonna end this call. I"ll call you after this meeting okay?" ] Sabi niya

["O-k--"]

TOOT! TOT! TOT!

Wow! Hindi pa ako tapos magsalita ah? Atat? Hayy naku. Nilagay ko na sa bag ko Yung phone ko.

"Vannsss!!" Tawag ko agad Kay vans

"Yes ma'am?" Sagot Naman nito Medyo nagulat pa ako dahil nasa Tabi ko Lang pala.

"Make me a coffee" utos ko

"Okay ma'am right away" Sabi Niya may pasalute pang nalalaman.

Actually, nandito kami sa set. Nasa Tabi ako Ng photographer. Si Sheryl ayun nakaupo kasama si blaster. Si Hillary naman nakatayo sa tapat nila. So ano ang peg niya? Guard Lang na panglayuan ? Na kapag may sumalakay mapupuruhan niya agad. But whatever, bahala sila sa buhay nila.

Last day na nang photoshoot namin. Last day lang Ng photoshoot Hindi kasama vacation. By Monday pa kami makakauwi.  So, Thursday pa Lang. We still have 4 days to enjoy. 

Masaya Sana kung andito din si Sherwin, puro kalokohan malamang Ang gagawin nun. I hope he is here..
-----------

RACHELLE

Nagluluto ako ng makakain Ng mga bisita ko. Hayy, I missed my daughter. I hope she's okay.

I was busy cooking when my phone rings..  inabot ko yung phone ko na nasa table Lang Naman. Inipit ko Ang phone ko between my ears Ang shoulder.

["Hello"] bungad ko

[" Hello,"] tugon niya, sandali ako natahimik sa paghahalo Ng niluluto ko dahil sa pamilyar na Boses.

["Yes, who is this?"] Tanong ko, Ang tagal Niya bago sagutin ang tanong ko.

[" Its me, your bubbly"] sagot niya,parang tumigil panandalian ang oras dahil sa narinig ko.

It can't be, matagal na siyang patay. Baka guni-guni ko lamang. Inulit ko yung sinabi niya. .

["Bubbly?"] Sabi ko..  agad naman siyang nagresponse.

[" Yes bubbly, it's me. I know it's unbelievable.  But I'm alive"] masaya niyang Sabi

Di ko namamalayan may mga tumutulo ng mga luha sa aking mga mata. Hindi ko din maintindihan bakit biglang lumakas Ang kabog ng dibdib ko, parang sasabog ito sa tuwa.  Pero di ko maaring  paniwalain Ang sarili ko sa dalawang dekada Ng patay tapos ito may tatawag sakin at sasabihin niyang buhay siya. Mukhang tumatanda na talaga ako.

["If this a prank, sorry pero Hindi siya gumagana sakin. And maybe you are playing with the wrong person, bye! I'm a busy person"] Sabi ko sabay pindot Ng end call.

Bigla Naman ako napaupo sa may upuan. Nanghina Ang mga tuhod ko pagkatapos ko iend Ang call na Yun. Umiling-iling ako para bumalik ako sa wisyo ko. 

Hindi pa man tumatagal nagvibrate ulit Ang cellphone ko. A message for an unknown guy. I read the message.

I know it's hard to believe, but I'm still alive. I will explain everything personally. Just reply to this message.

Sabi sa text bigla na naman lumakas kabog ng dibdib ko. What's going on? Nagiisip ako ng malalim. Inisip ko ang mga nangyari noon...

Dalawang dekada na ang lumipas, malaki Ang pagbabago simula ng nawala ang Asawa ko, lumaki si Sheryl Ng walang ama ngunit ginawa ko Ang lahat para Hindi Niya Yun maramdaman. Simula nung aksidente, kahit Wala kaming nakikitang bangkay idineklara siyang patay. Matagal akong Hindi naniwala patay na siya. Pero nung nagtagal na Hindi na namin siya nakakasama, pinaniwala ko na din Ang sarili ko na patay na siya at Hindi na babalik pa.

Remember my vows to you? That no matter what happen I will still love you. And I'll do everything for the sake our family. Please believe me, it's me your husband.

Sunod na text niya sakin. Tuluyan akong naiyak Ng mabasa Yun. Yun Yung lagi niyang sinasabi sakin.

Okay, when?

Sagot ko sa tanong niya Sabi Ng isip ko huwag dahil baka Hindi maganda ang mangyari. Pero Sabi Ng puso ko, gawin ko ito.  Sobrang tagal ko ng nangungulila maging ang anak ko..  Kaya just once, susundin ko ang sinasabi Ng puso ko Kaya Sana Hindi ako magkamali.