Second Chance [On-Going]

Chapter 43 Sheryl's Father is alive

IAN

Remembering the past was the most painful of my life. Being to someone's identity is really hard to do but in my case? No.

I'm one of the employees of the stole last three years, the one who always late, the one who always with ericka the traitor and Isa sa laging may vacation pero field reporter talaga. Kung di mo naaalaa, try to read the part one of this story.

Iam Ian Consolacion. And yes, tama ang iniisip mo na ka-apilido ko ang corporation na hawak ng mommy ni Mr. Hillary Sebastian dahil I'm a big part of Consolacion Corporation. It's a long story to talk about it now maybe sometime or later I can tell you what happen to me.

When the Stole faced the crisis during Sheryl's time because of ericka. That girl made us suffered. Isang malaking bangungot ang nangyari pero naging sign yun para kumilos na ako, kumilos kami ng dad ko. And I will make sure Amanda Sebastian will pay for this, everything that she ruined especially the family of Ong.

---------

RACHELLE

["I'm here" ] Sabi ko sa text sa lalaking nagsasabing siya ang asawa ko. Dito lang kami nagkita sa may coffee di kalayuan sa bahay namin ni Sheryl.

Hindi ko Alam ang ibibigay Kong reaksyon Kung sakaling totoo man Ang sinabi ng lalaki na yun, at di ko Rin Alam kung hanggang saang galit ang mararamdaman ko kung malaman kong pinaglalaruan lang ako.

Hindi ko muna sinabi kay Sheryl ito dahil gusto ko malaman muna kung totoo, ayokong umasa na naman ang anak ko na buhay pa ang papa niya.

["I'm here also"] reply niya sa text ko, nakaramdam na ako ng kaba,  sa totoo lang ay umaasa ako na sana buhay pa nga siya...  Nagvibrate muli ang cellphone ko,

[" Your still beautiful Rachelle, pero diko alam kung magugustuhan mo parin na makita ang mukha ko"] Sabi Niya, napakunot ang noo ko.  Hindi ko alam kung pupuntahan niya pa ba ako.

Magrereply na sana ako ng may lumapit sakin, at mukhang kilala ko siya.

"Ma'am" Sabi niya

"Yes?" Sabi ko

"Nandito na po siya" Sabi niya nang nakangiti.

"Wait," Sabi ko sabay hawak sa braso niya "diba kaibigan ka ni Sheryl?" Tanong ko ngumiti Lang siya tapos umalis siya pumunta siya sa kabilang table sa gawing kanan ko, sinundan ko siya ng tingin. Nakita ko na may kinuha siyang nakawheel-chair. Umiwas agad ako ng tingin.

Sa mga minutong ito, para akong maiiyak. Si Gilbert ba yun? Bakit siya nakawheel-chair? Ang dami nang naglalarong tanong sa isip ko. 

"Rachelle?" Pagtawag niya sa pangalan ko, Boses na Boses Ng lalaking pinakasalan ko.

Unti-unti akong lumingon Kung siya naroon. Halos manlumo ako sa nakita ko, nakikita ko rin sa kanyang mata ang hiya Kaya ito napaiwas ng tingin.

"Gilbert?" Tanong ko na pumiyok pa ako

"Ako ng ito" sagot niya na Hindi tumitingin sakin.

"Maiwan ko po muna kayo, dad? Just call me kapag tapos na kayo magusap ni ma'am Rachelle, okay?" Sabi ng lalaking naghatid sa kanya dito.

"I remember you now" Sabi ko sa lalaki tumingin siya sakin "it's that you Ian?" Sabi ko pero ngiti lang Ang naisagot nito at tuluyan ng umalis. Hindi ko na rin pinansin, dumako na ang muli ang tingin ko kay Gilbert.

"Anong nangyari sayo? Dito?" Tanong ko agad.

"Nakuha ko ito sa aksidente na yun, nabali na Rin Ang kanang paa ko Kaya ako nakawheel-chair" sagot niya na Hindi sakin tumitingin.

"Gilbert, huwag kang mahiyang ipakita sakin ang mukha mo. Ano pa man, asawa pa din Kita ikaw Ang lalaking pinakasalan ko" Sabi ko at hinawi ko ang mukha niya para Makita ko ng mas buo ang mukha niya.

Nanggigilid Ang mga luha nito sa kanyang mata. 

"I'm sorry" Sabi nito tsaka siya humagulgol ng iyak. Napakasakit ng iyak ng asawa ko. Sa dalawang dekada   niyang nawala samin.

"Hindi mo kailangan humingi ng tawad sakin Mahal ko" simula ko sabay haplos sa kanyang napakagwapong mukha
"Dahil Hindi mo kasalanan ang lahat. At alam ko na may dahilan ka Kung bakit ngayon ka lang nagpakita sakin" Sabi ko sabay luhod sa gilid niya
"Hindi mo kasalanan okay? Ang mahalaga buhay ka, magkakasama na tayong muli" Sabi ko na walang mapaglagyan ng tuwa niyakap ko siya ng sobrang higpit. Ang tagal namin nangulila ni Sheryl pero ngayon matatapos na Ang pangungulila namin sa haligi ng aming tahanan.

"Pero malaki ang pagkukulang ko sayo Lalo na sa anak natin.. sigurado akong galit siya sakin dahil di man lang Niya ako nakasama sa paglaki niya Lalo na sa mga panahong nasasaktan siya" singit niya ramdam ko ang lungkot at pagsisisi ni Gilbert sa bawat salitang binitawan Yan.

"Gilbert, lumaki siyang mabait na Bata, marunong umintindi at may takot sa diyos, Kaya nakakasigurado ako na Hindi siya galit sayo" Sabi ko para gumaan naman Ang kanyang loob.

"Hayaan mo Rachelle, babawi ako sainyong dalawa. Babawiin ko yung mga panahong Wala ako at kailangan niyo ko. Pangako Yan, " Sabi niya sakin Kaya Lalo ko siyang niyakap ng mahigpit.

Sa pagkakataong ito, Hindi pa Rin ako makapaniwala na nayayakap ko na ang taong nagpasaya sakin, at minahal ako ng sobra-sobra.  Sana Hindi ito panaginip pero kung panaginip man ito please huwag niyo muna ako gisingin. Pero sana totoo na ito. 

Anak, Sheryl.. andito na ang papa mo.