SHERYL
first floor pa lang hinihingal na ako si Hillary parang walang lang.
"Hurry up Sheryl, malalate tayo" Sabi niya na nauuna sakin.
"You can go first" Sabi ko na hihingal-hingal
myGosh! I can't take this anymore kailangan mapabilis ang paggawa sa elevator Kasi 'di rin ako ang mapapagod pati mga empleyado dito sa building. Mali ata Ang desisyon ko na maglakad papunta dito sa office.
Tumingin ako kung nasaan si hillary kanina nawala siya bigla. baka nga nauna siya sakin. Hayyss! Second floor palang ako meron pang anim, buti sana maiikli lang ang hagdan pero hindi eh. Napapikit na lang ako sa hingal, kada hakbang ko hinga hanggang sa makadating ako ng third floor. Nagstop over muna ako para mawala ng kunti yung hingal at pagod ko. Ang sakit na din Kasi ng mga paa ko, nakaheels pa ako.
Umupo ako sandali, maya-maya sarili ko na naman ang nakita ko, nagmamadali akong umakyat, nakangiti pa ako habang inaakyat ko ang bawat baitang, hanggang sa mabunggo ako ng isang nakajacket , nakaface mask at naka-cap, parang celebrity Kung magtago. Sinigawan ko yung lalaki na bumunggo sakin, pero lumingon lang sakin saglit yung lalaki tapos umakyat din. Sinundan ko yung sarili ko hanggang sa makarating ako ng fourth floor, pumasok ako conference room tapos bigla nawala yung sarili ko.
"Ano meron dito sa conference room?" Tanong ko sarili ko.
Sinarado ko yung pinto, napailing na lang ako. Paglingon ko, nagulat ako dahil bigla lumitaw si Hillary sa harap ko.
"Ano ginagawa mo dito? Sa eight floor ang office natin" Sabi niya
"May chineck lang ako" sabi ko sabay alis sa harapan niya. Akmang hahakbang na sana ako ng bigla naman ako natapilok.
"Oucchh!" Sigaw ko, lumapit naman agad sakin si Hillary
"Are you okay?" Tanong niya , syempre ako hindi ko naman idedeny na hindi dahil ang sakit talaga ng paa ko.
"Let me see" Sabi Niya tapos hinubad niya yung heels ko
"Dito ba masakit?" Tanong niya habang dahan-dahan niyang kinakapa yung paa ko, napapaingit lang ako sa sakit.
"Next time, magbabaon ka ng decent slippers para kapag ganitong may problema tayo sa elevator you can use stairs with no worries" sermon ba yun o suggestion?
"Okay na?" Tanong niya ulit
"It feels okay na, thank you. Hubarin ko na lang heels ko" sabi ko, tiningnan niya lang ako ng matagal
"Still clumsy" bulong niya pero nadinig ko yun
"Ano sinabi mo?" Tanong ko,
"Nothing" Sabi Niya sabay talikod sakin
"Common, get on my back" sabi niya, inaalok niya yung likod niya
"Are you crazy?" Tanong ko na natatawa pa, "I told you I'm okay na, Kaya I can walk na" Sabi ko, sinubukan kong tumayo pero masakit pa rin siyang itapak
"Ano? Sasakay ka ba sa likod ko? Or ilalakad mo yang paa mo? Mas lalala yan" sabi niya habang nakaluhod pa rin.
Ano ba sheryl? Magdecide ka.
"Ayaw mo? Okay" akmang tatayo na siya nang grab ko yung offer niya.
Sumakay ako sa likod niya.
"Sasakay ka din pala, dami mo pang arte" Sabi nito sakin kaya napasimangot ako.
"Arte ka Jan, I'm just worried apat na floors pa tapos bubuhatin mo ako Ng ganito" sabi ko
"Alangan naman ipilit mo yang gusto mo, mas lalong lalala yang sprain mo" sagot niya
![](https://img.wattpad.com/cover/128869125-288-k644179.jpg)
YOU ARE READING
Second Chance [On-Going]
Ficción GeneralDo we deserve a Second Chance? Do we really need a Second Chance? Start: Dec. 31 2017 End: