HILLARY'S POV
"So what's the problem ?" I asked her
Mukhang wala pa din sya sa kanyang sarili. Tinitingnan nya lang yung inorder nya.
"problem?" tugon nya , tumango ako
"its just nothing" matamlay nyang sagot
Siguro nag-away sila ni blaster or something came up na hindi nya inaasahan.
"c'mon! you can tell me. I promise quite lang ako" pangungulit ko.
"eh kasi... " pagdadalawang isip pa nya
"sige na sabihin mo na"
"okay! ganito kasi, ilang gabi na kasi hindi umuuwi si blaster, We talked last night pero over the phone lang." kwento nito napapasinghap na lang ako
" Hindi mo ba alam kung saan sya nagsstay ?" tanon ko, umiling sya
"Hindi nya ba sinabi sayo?" Tanong ko ulit, tumango lang sya ulit bilang kasagutan nya.
Actually, Hindi ko alam ang sasabihin ko o iaadvice ko dahil kahit ako naiinis kay blaster. Napaka-insensitive, di manlang naisip na nag-aalala ang asawa nya.
"Pero okay lang, uuwi din yun. Siguro mamaya" positive nyang sagot pero sa puso nya sobrang nalulungkot sya.
"What time is it ?" tanong ko
"quarter to 9 na, why ?" sagot nya
"Mukhang sobra na sa oras yung hinihiging tulog nila" pagbibigay ko ng hint. Since wala akong maibigay na advice or kung anuman,mabuti pang ibaling ko na lang sa ibang bagay ang isip ni sheryl para kahit papano makalimutan nya yung lungkot na pinaparadam ni blaster.
"ayy oo nga pala! I almost forgot. Masasayang yung half day na sa office na wala manlang output." exxagerated na naman nyang sabi, tumayo na ako. kinuha ko yung susi ng kotse ko na nakapatong sa table, sumunod sya.
Papalabas na kami ng Starbucks..
"Wait.. Bilhan ko lang sila ng coffee para naman magising na talaga sila" sabi nito sasagot pa lang ako nasa counter na sya, omoorder.
"Sheryl, sa car na kita hintayin" sabi ko
"okay" sagot nya sabay ngiti na sobrang tamis.. Naku sheryl huwag mo akong ginaganyan..Tumalikod na agad ako, baka magbigay pa ako ng reaksyon na ikatawa nya. Naglalakad na ako papunta sa parking when someone tried to hit me. Sinundan ko sya ng tingin like susugurin ko na sana para suntukin,pero bumalik ang tingin nya sakin like he or she wants to talk to me.. out of curiosity, sinundan ko sya sa isang eskinita na wala masyadong tao.
"What do you want?" Tanong ko agad nung huminto sya, hinuhubad nya yung hood nya pero di ko pa din sya makilala dahil nakatalikod sya. Medyo kinakabahan na din ako dahil ako lang mag-isa hindi ko alam baka set-up lang to at iambush ako dito.
"Hey!" nilakasan ko na para lumingon sya, kapag lumingon sya at namukaan ko sya. Aalis na agad ako. Mamaya humarap sya sakin..
"Sir" sabi nito, ibig ko ng batukan nung tinawag nya akong sir
"CRIZELDA!!!" sigaw ko.
"Did I scare you ?" tanong pa nito na nakakapikon. Pinili ko na lang kumalma kesa masaktan ang babaeng ito.
"ofcourse not! Why would I?" Pagmamayabang ko
"Bago tayo magkalimutan, kelan ka pa bumalik dito? Sinabi ko na ba na bumalik ka? Tapos na ba yung pinapagawa ko sayo doon sa New York?" Mga tanong ko na gusto ko agad sagutin nya
YOU ARE READING
Second Chance [On-Going]
Narrativa generaleDo we deserve a Second Chance? Do we really need a Second Chance? Start: Dec. 31 2017 End: