Second Chance [On-Going]

Chapter 66

"and then what? Everyday na kayo magkasama dahil Jan sa reason mo na gusto mo makabonding yang kapatid mo?" Inis na sabi ni blaster

I told him what I found out tapos pinagpapaalam ko kung ano ang balak ko para sa mga years na 'di kami nakapagbond ni Hillary as siblings.

"Hon, hindi ka ba natutuwa? Dahil for years na nabubuhay ako akala ko wala na akong kapatid pero meron pala tapos nakakasama ko sya araw-araw" pag-rereason ko

"You don't know what you're talking about" sagot agad ni blaster na tila bang sigurado sya sa sinasabi niya.

"What do you mean??" Tanong ko

Ang tagal niya bago sumagot kaya binaling ko na lang ulit yung usapan about sa Plano ko.

"Wheater you like it or not hon, I'm going to make memorie with hillary" sabi ko sabay upo sa kama kinuha ko pa yung phone ko sa side table

"Okay fine, kung gusto mo talaga yang gawin. I'll support you, I understand pero sana hanggang doon lang" sabi ni blaster

Napatayo ako sa tuwa dahil sumang-ayon si blaster. Lumapit ako sa kanya tsaka sya niyakap.

"Thank you hon" masaya Kong sabi habang nakayakap sa kanya ng mahigpit

Ginantihan nya din ako ng yakap, kaya nakasigurado ako na payag talaga sya. Habang magkayakap kami sa isa't isa bigla ko na naman naalala yung kwento ni mama tungkol kay papa.

"Tsaka isa pa hon, kailangan ko makakuha ng justice para Kay papa" sabi ko.

Agad kumalas sa pagkakayakap sakin si blaster na kinagulat ko, kita ko rin sa mga mata niya ang pagtataka at takot. Hawak niya ako sa magkabilang braso ko habang tinitingnan ako.

"Why hon?" Tanong ko

"Don't do anything na hindi ko alam" sabi niya, humihigpit yung hawak niya sa'akin.

"Ouch! Hon you're hurting me" sigaw ko kasi ang sakit na.
"Hon!" Sigaw ko ulit buti na lang natauhan na sya

"Sorry, sorry" he keeps in saying sorry to me.

"It's okay, pero bakit ganun na lang ang reaction mo?" Tanong ko ulit hinila niya ako papalapit sakanya tsaka niya ako niyakap.

"I'm just scared" sagot niya
"Tell me everything kung ano yung mga plans mo, I'll support you okay? Don't do it alone" dugtong niya

Tumango ako, takot nga ba ang dahilan? O meron pang mas malalim.  I'm not doubting my husband, iba lang talaga ang naramdam ko kanina. Feeling ko it's not blaster,

"Okay hon, but for now focus muna ako sa kapatid ko, kay hillary" sabi ko

Then, he hugged me tightly. This feeling was really unfamiliar.

-------------

The next day, in the office

"Good morning Hillary!" Greet ko sakanya

"What are you doing here?" Tanong niya agad sakin, nakasibangot ang mukha niya.

Ayaw niya ata na may ibang umuupo sa swivel chair niya kaya tumayo agad ako.

"I made breakfast for us" sagot ko, binaba niya yung attache case niya sa table niya.

"You really did that? Kaya ka pumasok ng maaga?" Tanong nya

"Yes, ofcourse. Don't you like it?" Tanong ko

"Kaya maaga mo din ako pinatawagan sa assistant ko para lang magbreakfast dito sa office" pag-rarant niya pa din.