Second Chance [On-Going]

Chapter 57 Hillary's Confession

HILLARY'S CONFESSION

"Everything is okay, especially sa corporation. Everything is under my control, so you don't have to worry "

["Okay, I'm going back three days from now or maybe tomorrow. Kaya make sure everything is okay"] pagsesecured ni mommy.

"Yes Mom, take care" sagot ko.

Tapos inend ko na ang call. Wala naman kasing ibang tinanong si mommy kundi about sa business niya dito. Kapag nandito siya, business pa rin. Ngayon nasa ibang bansa siya about business pa din. Kahit noong Bata pa ako, puro business na iniisip niya. Kaya Bata pa lang namulatan ko na kung ano at paano ang ginagawa sa mga business ni mommy.

Time check, 8:40pm. Gabi na naman pala. Kapag ganitong mga oras, nasa bar na ako or nasa galaan kasama mga foreign friends ko pero ito ako nakahiga sa Kama.

"Mag-gym kaya ako?" Tanong ko sa sarili ko.

Bumangon agad ako para magpalit ng damit pang-gym. Isspend ko naman ang buong gabi ko dito sa bahay, Hindi yung aabutin ako ng umaga sa bar, matutulog sa condo tapos papasok sa opisina.

Nang nakapagpalit na ako, lumabas ako ng kwarto. Puro maids ang kasama ko dito sa bahay. Tapos mga guards at driver. Mga tauhan dito sa bahay. Dati Hindi ako sanay kasi ang boring pero ngyon narealize ko mas masaya pala kasi nakikilala ko sila ng personal. Bumaba kasi nasa baba ang gym room namin.

"Ah sir, ano po gusto niyong kainin?" Tanong sakin ng isang maid namin.

Sa sobrang dami Kasi nila di ko na maalala mga pangalan nila.

"Anything, Yung pwede nating pagsaluhan" sagot ko sabay lakad papunta sa gym.

Pagpasok ko sa loob, malamig. Pinalagyan Kasi ito ni mommy ng centralized aircon kahit ayoko dahil di naman maganda yun kapag nagwowork-out.

I do my 5 minutes stretching first which is very important. Matagal-tagal din nung last na nakapag-gym ako. Nagkafats nga ako.
Then, I do my warm-up exercise para ready na yung katawan ko sa pagbuhat, or anything na gagawin ko para sa work-out. Nasa kalagitnaan ako ng warm-up when my phone rings.

RIIINNGGG! RIIINNGGG!

Tiningan ko Kung sino ang tumatawag. Only shiela kaya di ko na sinagot. Mangungulit lang Kasi siya. To be honest, galit pa rin ako kay shiela dahil sa ginawa niya sakin noon pero thankful na rin dahil tinulungan Niya ako mag-move on kahit na lagi ko siyang tinataboy.

Nakakadepress yung nangyari last three years ago. Pinaglaruan ata kami ng tadhana noon kasi masaya kaming dalawa ni Sheryl tapos boommm!! Magkapatid pala kami kaya hindi pwede. 'di ko man nasabi kay Sheryl kung bakit ko siya nilayuan noon, iniwan siya na walang explanation Kasi Alam ko na anjan sila Anne, si tita Rachelle na nakapagsabi sa kanya na magkapatid kami.

Kung ako kasi ang magsasabi baka lalo ko lang hindi matanggap, lalo na siya. Sobrang sakit talaga yung everytime na magkikita kami? Kahit sa mata pa lang nanghihingi na siya ng paliwanag Mula sakin pero 'di ko binigay. Yung pagpunta Niya dito sa bahay, sa condo ko. Pagsunod sakin sa mga shootings, sa company ng corp. At montello. Pagstay Niya ng buong gabi sa labas para lang hintayin akong Makita at makausap. Hanggang sa nalalaman ko na lang noon na, naoospital siya. Lahat sila, sinusumbatan ako, lahat sila ang alam intensyon ko na saktan si Sheryl.  Lahat sila ang alam pinaglaruan ko lang si sheryl pero 'di nila alam kahit ako nasasaktan sa nangyayari noon na pinipilit Kong maging matibay ang loob.

Sa paglabas pa lang namin ni shiela sa t.v tapos inanounce pa naming dalawa ang engagement. Sa pagtanggi ko sa national t.v na wala kaming naging relasyon alam Kong nanunuod siya noon, pumapatak ang luha dahil sa mga sinabi ko. Lahat ng ayaw kong mangyari, nangyari.  Walang peke sa pinakita kong pagmamahal kay sheryl noon. Kaya sa kagustuhan Kong malaman na totoo lahat na pinaghihiwalay lang kami ni mommy gumawa ako ng paraan kung legit ba ang DNA test noon, nung ako mismo ang naka-alam halos gusto kong mabaliw dahil totoo na hindi talaga kami pwedeng dalawa.

One time nung nalaman ko na lilipad na siya papuntang New York kasama si Blaster. Lalo akong nasaktan kasi, pangarap niya yun kasama ako pero si blaster ang makakasama niya.. kaya nung mga oras na yun, sumerrender na ako at pinaubaya ko na si Sheryl kay blaster. Nandoon ako nung araw na nasa airport sila, kahit kako sa huling sandali  makita ko siya. Okay na. Pero nung nakita ko ang paglipad ng eroplano nila, umiyak ako ni goodbye 'di ko nagawa.

Halos gabi-gabi nasa bar ako umiinom, nagtatable ng iba't ibang babae just to forget her. Ang lungkot sobra ng mga araw ko. Hanggang sa dumating ang araw ng kasal namin ni shiela pero Hindi ako sumipot dahil di ko naman Mahal bakit ko papakasalan? Naging big issue yun, pero nagawan Ng paraan ni mommy. 

Hanggang sa nalaman kong naaksidente so Sheryl sa new York, car accident. Nagpabook agad ako ng flight papuntang New York City para puntahan siya buti na lang kakilala ko ang head ng NAIA kaya nakalipad ako ng gabi. At sa pagdating ko doon mismo sa ospital Kung saan nakaconfine si Sheryl, I saw her lying on a hospital bed, may Kung anong nakalagay sa mga katawan niya.  Sa labas pa lang naiiyak na ako.  Pumasok ako sa loob, walang tao sa loob. Wala si blaster. Nilapitan ko siya nun habang umiiyak. Nakita ko ang pag-galaw ng mga mata niya.

Sa pagdilat ng magaganda niyang mata, Lalo akong umiyak dahil nun ko na lang ulit natitigan ang mukha Niya ng malapitan. Matagal niya akong tinitingnan. Yung mga oras na yun ang pinakamasakit dahil sa mga oras na yun 'di niya ako nakilala.  Naalala ko pa nga ang sinabi Niya.

"Why are you crying? Tsaka Sino ka?" tanong niya noon

Pero ngumiti lang ako sakanya, sinabi ko sakanya na I was her good friend na dinalaw siya. Sinagot ko din kung bakit ako umiiyak, sagot ko nun umiiyak ako kasi natutuwa ako na okay na siya. Ngumiti din siya sakin yun yung huling beses na nakita ko siyang ngumiti dahil sakin. 'di na Rin ako nagtagal sa kwartong yun and atlast nasabi ko din sakanya ang salitang goodbye. Pagkalabas ko ng kwarto, pumunta agad ako sa counter Ng mga nurse para sabihing gumising na siya. Nagtago ako dahil I saw blaster running papunta sa kwarto ni Sheryl kasama ang mga doctor.  I can see how blaster took care Sheryl. Hindi na ako sumilip pa Kasi baka Lalo lang ako masaktan.

To be honest, I did not know na she have her amnesia that time kasi akala ko palabas lang para 'di na kami magkita. Kaya pagdating niya dito sa pilipinas, I was convinced that it was not true but noong nalaman ko parang mas sumakit Kasi ako trying hard ako na kalimutan siya pero siya in just a snap nakalimutan niya lahat. Tapos malalaman ko pa na kasal na sila ni blaster. Pero tinanggap ko na din na ganun ang nangyari.

Nung malaman ko na car accident ang causenun nagpaimbestiga agad ako. Pero nito ko lang nalaman na intensyon ang aksidente na yun Kaya ito ako naghahanap pa rin ng sagot.

Mabilis ang nangyari saming dalawa pero mabilis din naglaho. Now that I'm confessing this to you, I can now say that Iam fully recovered sa past namin. Na Kaya ko nang makipagusap Kay Sheryl and blaster ng walang bitterness. Na Kaya ko na silang makitang dalawa ng masaya pwera na  lang kung makikita Kong umiiyak si Sheryl.  At ngayon, tanggap ko na, tanggap ko na magkapatid kaming dalawa. I need to focus on my business. How to make stole number 1 in local. Kahit Doon lang matupad ko Yun.

"Sir, handa na po ang pagkain" Sabi Ng maid

"Okay sige, sunod na ako" sagot ko binaba ko yung barbel na buhat ko

Tiningnan ko yung oras ng pagwowork-out ko. Isang oras na pala nun? Kaya pala gutom na rin ako. Lumabas ako sa gym. 'di na rin ako nagpalit ng damit dumiretso na ako ng kusina kasama silang lahat.

Tomorrow is another day Kaya dapat positive.