Olivia Avis' POV
“You okay?” tanong sakin ni Gerald. Tumango naman ako kahit hindi naman talaga.
“Nahihilo lang ako. Biglaan kasi ang pagbalik ko dito eh.” sabi ko.
“By the way, nasaan si Lilianne?” tanong ni Gerald na ikinataka ko.
“Oo nga. Kanina ko pa siya hindi nakikita. Did she also left?” nagkatinginan sila Christine at Blake. Parang may hindi sila sinasabi. Napakunot ang noo ko.
“She disappeared. I mean, bigla nalang siyang umalis ng walang paalam.” nanlaki ang mata ko.
“What the fuck? Didn't you contact her?!” tumango sila ng maraming beses bago magsalita.
“Pero out of reach. I also talked to her parents, may pinuntahan daw siya weeks ago at pinasasabi niya na babalik din daw siya kaya wag na natin siyang isipin.” paliwanag ni Christine.
“Well then, fuck this life.” nasabi ko na lamang saka sumandal at pumikit. Kung kelan kailangan siya, saka pa mawawala! Haist.
On the other side, alam kong may tinatago si Lilianne samin. Kung kila Blake ay hindi siya nahahalata, pwes sakin hindi ganun yun.
“Blake, are you helping William?” tanong ko na ikinatigil niya. Umayos ako ng upo kahit na medyo nahihilo ako.
Pero lumipas ang isang minuto ay hindi parin siya nagsasalita. Nakaramdam naman ako ng inis. Nagtatanong ako ng maayos, tas babalewalain niya lang yon? What a retard.
“Speak up, bastard.” inis kong saad.
“I'm not.”
“Pero anong tawag dun sa ginawa mo?” he sighed.
“I just want to fix everything, Olivia.”
“And did you succeed upon doing that?” tanong ko nanaman. Hindi siya nakasagot. Napairap ako. Partidang yan.
“I came back here in the Philippines even though i'm very busy, Blake and Christine. And i can't believe na dalawa nalang pala kayong natira dito?” sabi ko sabay tawa ng mapakla. Tangina naman kasi talaga.
“You shouldn't have bothered coming back. Ginagawa naman namin lahat mapigilan si William.” malungkot na sabi ni Christine.
“Yet it's been two years at wala paring nangyayari. Bwiset na William.” i said
“He became a gangster last year. And once became a bully to our former school. Even his grades are, failing.” sabi ni Blake.
“But now he decided to think of his goal one more time.”
“Goal my ass. If i know, nagpapapansin lang yan. Iniimbitahan siya ng mga ibang schools na magperform dun diba? Maybe it's his way to find Ashlynn.”
“At alam na ni William kung asan siya. Tiffany told him.”
“Shall i send that bastard to London? Or ban him from entering manila?” tanong ko.
“Seriously, Olive? Mayaman din sila William. Kaya niyang ipawalang bisa yan.” sabi ni gerald. Argh. Then what are we going to do?!
Ashlynn is somewhat our star that should be protected. Ganun siya kahalaga samin dahil nagsisisi kami sa ginawa namin sakanya. We all abandoned her that time and fuck! I can't believe na pinili ko pa yung reputasyon ng school na yun kesa kay Ashlynn! Pero anong magagawa ko?
BINABASA MO ANG
Taste Of Sadness
Teen Fiction"Piano is my life, and this is my only way to show my emotions and feel free from being manipulated." Pero nasira ang mga salitang yun nang dahil sa isang tao. Isang tao, na sumira ng pinakamasaya at pinakanakaka-kabang araw niya. Nang dahil sa mali...
