“Ma'am!!! I'm really sorry because i'm late!” anito na halata sa boses ang pagkataranta. Hinihingal din ito na parang tinakbo niya mula bahay nila hanggang sa school.
“Ms. Alcantara. We're about to take a quiz. Hurry up and ready your paper.” dali-dali itong pumasok at dumiretso sa upuan nitong nasa tabi ko. Lahat kami nakatingin sakanya. Hinihintay sya para makapagsimula na rin.
“What are you guys looking at?! Tsk.” naiinis nitong sambit. Napaiwas naman silang lahat ng tingin. Maliban lang sakin, at sa grupo ng mga kababaihang pasimpleng tumatawa.
“Charlize, what happened to you? You've been absent for days and-----”
“Ano bang pakialam mo, Ryleigh? Hindi ka pa ba natinag sa sinabi ko sayo nung nakaraan?” muli akong natigilan. Napasulyap ako saglit kay Lawrence na saktong nakatingin rin sakin ng nagtataka. Pero binalik ko kay charlize ang tingin ko.
“We're friends, if you don't forget---” napatigil ako sa sinasabi ko nang bigla siyang nagsalita.
“I never had a loser friend like you.” i l gasped at what she just said.
“What's with you?” hindi niya ako pinansin kaya mas lalo akong nagtaka.
Ano ba talagang nangyayari?
“Oh girl, charlize. Why are you even talking to that smart but nothing girl? Hahaha.” napatingin ako sa kaklase namin. It's still them.
“Quit that attitude of yours, students. Now let's procceed.” kalmadong sabi ng guro. Kaya wala na akong nagawa kundi ang ituon ang pansin ko sa kanya.
Several minutes had past. Natapos namin ang quiz. It was a long quiz, perhaps. 50 items kasi siya. Akala ko mga 30 items lang.
And about charlize, ni isang sulyap man lang sa direksyon ko ay hindi niya ginawa. Kahit ngayong umalis na ang guro namin at oras na para sa susunod na subject.
“Goodmorning.” tumayo kaming lahat nang dumating ang aming guro para sa ikalawang klase. Binati din namin siya pabalik, pagkatapos nun ay pinaupo na kami.
“Students, you have a new classmate.” deretsong sabi ng guro. Na ikinaingay ng lahat.
“Sabi ko sayo eh, totoo yung sinasabi ng pinsan ko sa ibang section.”
“Hindi kasi kayo naniniwala sakin!”
“Bat hindi nila ito pinaalam satin kaagad?”
“At yung ibang mga section pa talaga ng unang nakaalam. Hay nako.”
“Gagi! Tumahimik nga kayo!”
“Pag tayo pinagalitan, minus 10 nanaman tayo.”
“Come in, Ms. Alfonso.”
“Ms. Alfonso?” rinig kong bulong ni Charlize kaya napatingin ako kaagad sakanya. Sakto namang nakatingin ito sakin kaya bigla siyang napaiwas.
Bakit naman siya magrereact sa apelido ng bagong estudyante?
But about that, Alfonso's really familiar. Asan ko ba kasi yun narinig?
Pumasok ang babaeng mukhang masiyahin at tumabi ito sa aming guro. Naalala ang mukha niya.
Siya yung nakausap ko kahapon na biglang kumausap sakin para magtanong. Her name's Daisy, if i'm not mistaken.
What i was thinking yesterday's actually right. Na dito siya mapupunta.
“Goodmorning everyone. My name's Daisy Brei Alfonso. And i am from Korea.” saad nito ng may malaking ngiti sa labi.
BINABASA MO ANG
Taste Of Sadness
Jugendliteratur"Piano is my life, and this is my only way to show my emotions and feel free from being manipulated." Pero nasira ang mga salitang yun nang dahil sa isang tao. Isang tao, na sumira ng pinakamasaya at pinakanakaka-kabang araw niya. Nang dahil sa mali...
