“Top 11, Ashlynn Ryleigh Eddison!!” pumalakpak ang lahat ng Grade 10 students matapos banggitin ang pangalan. Huminga ako ng malalim saka tumayo at nag-bow. Announcement lang naman ang ginagawa. At overall rankings lang para sa Second Grading.
Umupo na ako. Pero niyugyog ako ni Charlize.
“Top 11!! Sa dinami dami ng matatalino dito! Congrats, Ryleighhhh!!” sabi niya sakin saka ako niyakap. Parang mas masaya pa nga siya sakin. Natawa ako sa asta niya saka nagpasalamat. Nakatanggap rin ako ng salitang congrats galing sa mga kaklase ko na nasa paligid ko lang. Ang seating arrangement kasi dito ay by section. Para hindi na mahirapan pa ang mga guro sa pag-asikaso samin.
Marami akong mga katulad na nakaabot sa 90 or above average ng second grading. Siguro almost a hundred kaming lahat. Nakaramdam naman ako ng saya pero kinakabahan din ako. Alam kong hindi to magugustuhan ng mga magulang. Baka nga mapalayas pa ako e. Haha
My parents are that perfectionist at gusto nilang laging nangunguna sa lahat. Ganun rin naman kasi ang paraan ng pagpapalaki sakanila. Si Risse, mataas din ang goal sa buhay kaya nagtapos bilang Magna Cum Laude. Kaya tuwang tuwa sakanila sila Mom at Dad sakanya.
Sa totoo lang, bago pa mangyari ang lahat ng yun ay wala naman silang problema sa grades ko. Lagi akong nangunguna noon hindi lang sa classroom, kundi sa overall ranking din. Hindi ko alam kung kaya ko ba talagang umangat ulit ng rank katulad ng dati. Basta ang nasa isip ko ngayon, ayokong ipilit ang sarili ko. Lalo na't may pinagdadaanan ako na matagal ng nakakaapekto sa pagaaral ko.
Kinalabit ako ng taong galing sa likod ko at nakita ko ang president namin na nakaupo.
“Sup, Pres. You look like sabog!” sabi ni Charlize ng mapansin din niya siya saka tumawa. Pero hinampas lang niya siya.
“Eddison, u need to go at the backstage, magpeperform ka na pagtapos nyan.” tumango naman ako saka tumayo.
“Goodluck Ryleigh!!!! Galingan mo!” suporta sakin ni Charlize. Nginitian ko naman siya.
“Thank you, cha.” sabi ko bago maglakad patungo sa backstage.
“Ms. Eddison, here's the guitar. Icheck mo yan kung maayos pag ginamit para sure. As you go on the stage, mag-mic check ka. Para makasigurong walang complications, understand?” tumango tango ako sa bilin ni Mrs. Fuentanilla. Even though she won't tell that, i'll still do it. You know, I'm scared to be embarassed, for the second time. On the other school. Luckily, i'm not that famous unlike before.
Sinubukan kong i-stum ang gitarang binigay sakin. Wala namang kahit na anong mali.
“Let's welcome, Ashlynn Ryleigh Eddison for the intermission number!!!” i fixed my hair before going out from the backstage. I'm nervous. Like really, really nervous to the point that i might collapse in no time. I'm very scared. Pero wala nang atrasan.
Umupo ako sa upuan na nakalagay sa gitna mismo ng stage. I checked the mic and tried speaking onto it. Wala namang mali.
“Good Morning, everyone.” i quickly said and fixed my self. I hope there's nothing wrong that's going to happen. I really hope.
Rinig ko ang mga cheer nila Janella sakin bago ako magsimula. Napangiti ako. And start.... strumming this guitar.
“I sit by the window where cold air rushes by
And i still think of you as i look to the sky
Helplessly foolish no matter how i try
Cause even the seasons could change, so why can't i?”
I closed my eyes and feel the song. All i can hear is my voice---specifically myself. Cause everything around me, is silent. Like as if it's focused to me.
BINABASA MO ANG
Taste Of Sadness
Ficțiune adolescenți"Piano is my life, and this is my only way to show my emotions and feel free from being manipulated." Pero nasira ang mga salitang yun nang dahil sa isang tao. Isang tao, na sumira ng pinakamasaya at pinakanakaka-kabang araw niya. Nang dahil sa mali...
