Έρωτας Και Παρανομία!

5.Ένας έρωτας τρελός!

Φαίδρα!

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κάθισα στην άκρη του, απέναντι από εκείνον. Με κοίταγε με το αίσθημα της προδοσίας. Εγώ δεν άντεχα αυτό το βλέμμα. Ένιωθα πως όλα έχουν τελειώσει. Και θέλω να του φωνάξω δυνατά το πως νιώθω για εκείνον γιατί πλέον το ξέρω και το έχω παραδεχτεί. Δεν μπορώ να το φυλακίζω άλλο μέσα μου και να πνίγομαι. Όσο  και να  περίμεναπως θα έρθει  αυτη η στιγμή,  δεν την ήθελα. Δεν μιλούσε και με εκανε κομμάτια περισσότερο.

Αναστάτωσα τα μαλλιά μου με το χέρι μου να τρέμει. Ήμουν ταραγμένη και δεν το έλεγχα. Είχα καταλάβει τα μάτια μου να βουρκώνουν και προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Δεν ήθελα να με δει να κλαίω και έτσι σιωπούσα. Πήρα μία μεγάλη αναπνοή για να μιλήσω και τελικά δεν το έκανα. Δεν μπόρεσα.

" σε ρωτάω γιατί; γιατί δεν είπες σε εμένα την αλήθεια; για αυτό δεν εμφανίστηκες απόψε; και εγώ σαν ηλίθιος ήρθα μέσα στην νύχτα και σου ζητούσα να μην με αρνηθείς. Σου μίλησα Φαίδρα. Δεν τόλμησες να μου πεις την αλήθεια... γιατί;"

"Ναι για αυτό δεν ήρθα απόψε και είχα σκοπό να μην ξανά έρθω. " του φώναξα και σηκώθηκα επάνω. " είπες πως ο έρωτας και η παρανομία δεν πάνε μαζί. Και έχεις δίκιο σε αυτό. Όμως είναι αργά για να κάνω πίσω εγώ. Ναι ξέρεις ποια είμαι τώρα, γνωρίζεις την πραγματική μου ταυτότητα... Αλλά δεν γνωρίζεις την καρδιά μου. " του είπα και βιαστικά περπάτησα ως το μπουφάν μου, για να το πάρω και να φύγω.

Έπιασα τις χειροπέδες και της πέταξα με δύναμη στο πάτωμα όταν τις είδα να προεξέχουν από την εσωτερική τσέπη. Το ίδιο έκανα με το όπλο και το σήμα μου. Νευρικά, θυμωμένα , απογοητευμένα και με δάκρυα. Ξέσπασα έντονα. Ύστερα πέταξα το μπουφάν μου στο πάτωμα και πήγα να καθίσω στο πάτωμα χωρίς να σταματήσω να κλαίω. Εκείνος με έπιασε με δύναμη και εγώ προσπάθησα να αντισταθώ.

"Φαίδρα άκουσέ με." Μου ζητούσε να κάνω και προσπαθούσε να μου τραβήξει την προσοχή.

"Δεν είμαι εκείνη. Είμαι η Αναστασία. Τώρα ξέρεις και η αυλαία έπεσε."

"Ηρέμησε δεν θα σου κάνω κακό... Εγώ Φαίδρα σε γνώρισα και Φαίδρα σε..." με τράβηξε επάνω του και μόλις τον κοίταξα στα μάτια άρχισα να συνέρχομαι. Όμως δεν σταμάτησα να κλαίω αρκετά δυνατά.

"Η οργάνωση σε θέλει νεκρή , αλλιώς θα καταστρέψουν εμένα. Θα πρέπει να σε σκοτώσω για να μην μπω φυλακή ."

" αν θες να το κάνεις τότε κάντο. Γιατί εγώ δεν πρόκειται να σε συλλάβω. " του είπα εγώ και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού ξανά.